Moederpoes niet blij, gromt naar eigen kitten (4mnd)

[moekie]

Hallo allemaal,

Vier maanden geleden heeft onze poes een nestje van 3 kittens gekregen, waarvan we één poesje hebben gehouden. Ze was echt een hele lieve & goede moeder, maar de laatste weken wordt het steeds onvriendelijker. Het kitten (4 mnd) mag niet meer bij haar in de buurt komen, krijgt tikken en moeder gromt en blaast naar haar.

Daarnaast is moeders sowiezo sjaggie en niet echt zichzelf. Ik herken haar bijna niet meer. Ze spint nu een stuk minder, is meer op haar hoede en komt veel minder op schoot bij mij. Moeders is via een keizersnee bevallen (ging nl niet goed), waarbij haar baarmoeder er meteen helemaal uit is gehaald. Ze is dus nu geholpen en ook meteen een stuk dikker.

Ik weet dat het vaker voorkomt maar ben toch op zoek naar tips over hoe hier mee om te gaan. Ze hoeven van mij niet de beste vriendinnen te worden, maar dit is wel het andere uiterste. Het kitten loopt heel voorzichtig door het huis, dat kan niet de bedoeling zijn.

Weet iemand wat ik kan doen om de situatie te verbeteren? Graag tips!

[castratenkoor]

Het is inderdaad puur natuur dat moeder haar volwassen-wordende kitten gaat afstoten. Meestal trekt dat wel weer bij. Geef moederpoes veel liefde en aandacht zou ik zeggen. Het is niet niks wat ze allemaal heeft meegemaakt.
Misschien dat valeriaan druppelen op kussens en knuffelbeestjes wat wil helpen.

[MarjanR]

Ik hoop dat het goed komt.
Ik heb hier een katje van 7 maanden in huis gehad die zo getraumatiseerd was door haar moeder.
Moeders pikte het niet meer dat haar kinderen bij haar in de buurt kwamen, en heeft de twee (zij en haar broerjte) echt letterlijk het huis uit gejaagd.
Het katje wat ik in huis had kon daarom niet meer omgaan met andere katten.
Ik heb het geprobeerd (en mijn andere katten ook, ze waren echt heel leif en geduldig), maar uiteindelijk is ze als katje alleen bij een jong gezin gekomen.
Daar was ze beter op haar plekje. En is nu gelukkig.

Ik weet wat hierin het beste advies is.
Afwachten kan het katje traumatiseren.
Als je het mij vraagt kun je beter een leuk huisje zoeken voor het jonge beestje.

[pearlsofpassion]

Ik denk dat je er beste een termijn op plakt en eens leest hoe je het beste met zo'n katten kan omgaan. Het is inderdaad natuurlijk gedrag van de moeder om de kitten weg te jagen, maar het kan goed zijn dat de moeder zelf niet met andere katten om kan (dekking is ook traumatiserend dan) en dat het dus nooit (of heeel moeilijk) goed zal komen.
En dan kan je zoals Marjan aangeeft, voor het kitten (maar ook voor de rust van de moeder) inderdaad best het kittentje niet te lang bijhouden, zodat ze nog normaal leert omgaan met andere katten.

Ik heb zelf ook zoiets gehad, maar mijn moederpoes is gaan lopen, naar buiten ontsnapt en onder een auto gelopen voordat we begrepen wat het was. Ze heeft nooit naar haar kids geblazen of gegromd, ze liep er gewoon van weg. Dat mag je natuurlijk ook niet laten gebeuren. Tegen dat ik begreep wat er was, was het al te laat...

Dus, als er geen verbetering komt en je denkt dat je poes gewoon geen andere katten aanvaard (heeft ze ooit met een andere kat geleefd, of is ze al haar hele leven alleen?), dan zou ik er niet mee doorgaan en haar haar leven alleen gunnen...
En als je er toch mee door wil gaan, moet je de kitten een speelkameraadje geven zodat die zich met elkaar kunnen bezig houden en chagerijnige moeder kunnen vermijden. Maar dan nog zal het blazen en grommen nog een hele tijd doorgaan.

[moekie]

Dank voor jullie reacties. Moederpoes is normaal juist erg op andere gericht; katten en mensen. We hebben nog een (oud) poesje van 14 jaar en daar ligt moederpoes nog graag tegenaan. Deze oude tut vind alles goed en heeft met niemand een probleem; met moederpoes slaapt ze en het kitten mag op haar rug springen. Maar moederpoes is wel veel oplettender en agressiever naar vreemde katten in de tuin geworden. Ze is waakser en zit regelmatig te grommen voor het raam.

Maar ben het met jullie eens. Als de situatie niet verbetert of zelfs nog verslechterd, dan zal ik voor het kitten een leuker huis moeten zoeken. Lijkt me wel verschrikkelijk, mijn kinderen zijn ook erg aan haar gehecht :`~ Dus eerst wil ik van alles nog proberen. Knuffelen van moeders deden we al uitgebreid, maar Valeriaan nog niet. Kan ik dat gewoon in de dierenwinkel kopen? Is dat een rustgevend middel?

[pearlsofpassion]

Als de moederpoes andere katten gewend is, zou ik het gewoon wat tijd geven. Dan zou het wel goed moeten gaan komen.
Ze zal waarschijnlijk erg onder de indruk zijn van haar dekking en daardoor bang geworden zijn van andere katten. Zo tussen de katers zitten die om je vechten (waarbij je ook wel een lel krijgen en vooral erg bang bent maar voor je instinct moet blijven) en je dan pijn doen (want een dekking doet echt pijn) zonder omkijken, is ook niet zo'n pretje... Best ingrijpend. Ik weet het, ik stel het erg voor, maar ik ben ervan overtuigd dat sommige poezen dat zo ervaren.

Maar als ze dus geen solo-poes is (geen andere katten gewend), zou het wel goed moeten gaan komen door wat tijd. Hou alle katten binnen en laat de kitten zeker op 6 maand helpen.
Lees de topics over acceptatie even door en daar vind je tips over hoe met een boze kat om te gaan. Vooral niet straffen, je begrijpend opstellen en niets dwingen. Hou de kitten wat bezig zodat die zoveel mogelijk uit haar buurt blijft, dat helpt met het vertrouwen terug te krijgen. Als ze zich opgejaagd voelt, lukt dat niet.

Valeriaan kan je soms in de dierenwinkel krijgen, anders in de apotheek.

[moekie]

Even voor de volledigheid; moeders is gedekt in de achtertuin, op vrijwillige basis (krols op pad), zou er niet aan moeten denken dat ze in een kamer met katers opgesloten moet zitten. En om je gerust te stellen; kitten wordt met 6 maanden meteen geholpen

Ga zeker aan de slag met nog meer geruststellen van moeders en 's op zoek naar Valeriaan.
Dank voor tip!

[pearlsofpassion]

Ik ging er wel vanuit dat ze krols gedekt is buiten (anders lukt dat ook niet hoor). Maar krols wil niet zeggen vrijwillig!! Dat is iets anders. Krols wordt ze uit instinct, dat wil niet zeggen dat ze het echt wil zijn. Ze kan gewoon niet anders. En de ene poes worstelt daar meer mee als de andere (tegenstrijdige gevoelens), maar als je ziet hoe poezen soms erg fel reageren op de katers die ze zelf naar zich toe lokt met haar instinctief gedwongen roepen, dan weet je wel hoe erg ze het vinden. Het doet haar ook echt pijn, en ik zou het niet vreemd vinden als ze erg bang is van haar belagers. Haar instinct belet haar echter om te gaan lopen en te stoppen met hen te verleiden.
Thuis zou ze het waarschijnlijk al iets minder erg vinden (stuk rustiger en vertrouwder, meer houvast), en dan wordt het meestal maar met 1 kater gedaan wat ook een stuk aangenamer is.
Nee, krols zijn is voor een poes geen pretje. Dekking doet pijn maar zolang die er niet is, blijft ze krols. Er zijn trouwens voor elk kitten meerdere dekkingen nodig, en vaak meerdere vaders betrokken als ze buiten gedekt is geweest.

Maar goed, daar gaat het nu niet om, punt is dat ze andere katten even niet meer vertrouwd. Maar dat zal met wat geduld wel terugkomen.