Kat/kitten bij mijn andere kat

[Ylf1802]

Hallo allemaal,

Heeft iemand misschien suggesties / advies voor mij?! Ik zit er al een tijd over na te denken om een kat / kitten erbij te nemen, maar vraag me af of dit slim is. Je weet het natuurlijk nooit van tevoren, maar zou het verschrikkelijk vinden als het niks wordt. Ik zal even uitleggen waarom ik twijfel.

Ik heb nu een schildpadpoes (Zita) van 6,5 jaar. Ze is nogal onvoorspelbaar, maar verder lief als ze er zelf zin in heeft.

Ik zal even het één en ander vertellen over Zita:

Ik heb Zita 3,5 jaar geleden uit het asiel gehaald, daar werd al aangegeven dat het een eigenzinnig beestje is en dat je er veel geduld mee moet hebben. Nou dat klopte... de eerste 3 maanden is ze niet naar me toe gekomen. Wel merkte ik na een maand dat ze 's nachts op het voeteneind van m'n bed kwam liggen. Zodra ik bewoog, vloog ze weer weg. Pas na een half jaar kon ik d'r aanhalen, maar zodra ik m'n arm omhoog deed om haar te gaan aaien, dook ze dan in elkaar en viel me dan. Waardoor ik een beetje het idee kreeg dat ze niet zulke fijne ervaringen met mensen heeft gehad. Pas na een jaar kwam ze naast me liggen op de bank en ik merk wel naarmate de tijd vordert dat ze aanhankelijker wordt. Ze komt niet op schoot, wel ligt ze bijna elke nacht op mijn dekbed bij me. Ze laat zich niet door anderen aanhalen.

Het lijkt mij erg leuk nog een katje erbij te nemen, maar weet niet of ik er verstandig aan doe. In het asiel zeiden ze destijds dat ze niet samen kan met andere katten, terwijl ze daar wel met meerdere katten in een hok zat. Ik merk wel als hier andere katten in de tuin zitten dat Zita meteen gaat blazen en knorren (noem ik het altijd maar).

Ik hoop dat iemand mij hiermee kan helpen.

Alvast bedankt!

[pearlsofpassion]

Tja, als ze echt niet met andere katten kon in het asiel, heeft het geen zin om het te proberen.
Als ze dat wel kon, dan vraag ik me af waarom ze zeiden van niet. Heb je gezien hoe ze met de andere katten omging? Blies ze daar ook? Liep ze wel rond? Mepte ze? Of had ze er gewoon niets mee? En hoe lang zat ze er al bij die andere katten, ook niet onbelangrijk.

Verder zijn we weeral 3 jaar verder, en dat zal het niet gemakkelijker maken. Maar het hangt toch meer af van haar sociale contacten in haar jeugd en dat kan je afleiden uit haar gedrag in het asiel. Spijtig dat je er toen niet echt op doorgevraagd hebt...
Ik weet dat een kat in sommige asielen nogal snel als asociaal bestempeld wordt, maar er moet toch altijd een zekere aanleiding zijn. Dus kan je er wel al vanuit gaan dat ze niet super sociaal is, en toch wat moeite heeft met nieuwe contacten. Dat kan natuurlijk ook uit onzekerheid zijn.
Dat ze nu nog 3 jaar alleen is geweest, zal daar geen positieve invloed op hebben...

Dat ze in de tuin blaast is normaal als ze niet super sociaal is, maar dat doen de meeste katten wel. Dat wil niet veel zeggen.

[Ylf1802]

Dank je voor je snelle reactie.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik er in het asiel niks van merkte. Ze zat daar met zo'n 8 andere katten in een kamer en zat toen ik haar kwam ophalen gewoon rustig om d'r heen te kijken in het midden van de kamer. Ik heb d'r eigenlijk helemaal niet vals zien doen.

Ze zat ongeveer 1 jaar in het asiel, best lang. Inderdaad jammer dat ik er niet over heb doorgevraagd, maar heb daar eigenlijk helemaal niet bij stil gestaan. Ze is ook mijn eerste poes en wist ook niet zo goed wat ik kon verwachten. Al heb ik bij mijn ouders altijd katten gehad, maar dan zijn je ouders er natuurlijk ook bij. Ook was ik erg bang dat het niet goed zou gaan, zoals bijvoorbeeld plassen buiten kattenbak. Je wordt af en toe ook wel een beetje bang gemaakt met sommige verhalen. Maarja katten doen zulke dingen natuurlijk ook niet zomaar, dan zullen ze het ergens wel niet mee eens zijn.

Vroeger hadden wij ook altijd maar 1 poes in huis, tot mijn ouders op een gegeven moment een kat op straat zagen liggen. Deze was blijkbaar aangereden (een kater), zij hebben hem toen naar de dierenarts gebracht. Daar bleek deze een gebroken pootje te hebben. Vroeger waren de dierenartsen nogal hard, eigenlijk waren het halve veeartsen. De kat kon geholpen worden maar dan moest hij wel een huis krijgen, anders lieten ze m inslapen. Dus hebben ze hem geholpen en mee naar huis genomen. Deze kat was nogal bazig en onze poes had eigenlijk geen leven meer in de buurt van die kater. Dit zou ik natuurlijk verschrikkelijk vinden als dat bij mijn poes ook zo zou zijn.

Daarom zit ik ook met een hoop twijfels. Ik heb wel het idee dat Zita gelukkig is. Maar het lijkt mij ook leuk voor d'r om een speelkameraadje te hebben. Of eventueel 2 (kittens) erbij, misschien dat dat beter is als een volwassen kat omdat ze zich dan misschien geïntimideerd voelt.

Blijft erg lastig, aangezien ik niet in d'r koppie kan kijken. En ik wil wel het beste voor Zita.

[nellebel]

mijn DA zei toen tegen me: kijk eens eerlijk, wil jij een katje erbij omdat je je schuldig voelt dat ze alleen is, of geeft je kat echt signalen dat ze eenzaam is.
zo stroneigenwijs als ik ben wilde ik het toch proberen. giga mislukt, ze kreeg er nog een trauma van bij. had ik maar naar mezelf geluister,d want ik wist best wel dat ze gelukkig was zo, en in het asiel kreeg ik ook te horen dat ze niet met andere katten kon.
soms zitten ze dan evengoed bij andere katten maar doen ze er niets mee. maar zolang de ruimte redelijk groot is kunnen ze elkaar ontwijken. Mijn flippie, (die echt vriendjes nodig had) zat ook in een kennel met meerdere katten, maar daar had ze niks aan. die konden niet in de grote kennel maar hadden ook neits met andere katten. hier was mijn schatje de dupe van.

[Ylf1802]

@nellebel

Dank, dat is het eigenlijk ook. Overdag's ben ik aan het werk, ben dan rond 5 uur weer thuis en eigenlijk elke avond thuis en weekenden ben ik eigenlijk ook altijd thuis. Dus ik denk inderdaad dan dat het misschien leuker voor Zita is als ze er een kameraadje bij heeft.

In het asiel heb ik destijds ook mijn thuissituatie uitgelegd en had daar ook wel het idee dat ze daar goed naar luisterde. Zita was nogal op d'r zelf in het asiel en wilde geen contact met andere katten of mensen. Zij gaven dan ook aan dat Zita voor mijn situatie een geschikte kat was. Dat ze de tijd moest krijgen en dat ze langzaamaan kon wennen. Dit duurde dan ook zeer lang, af en toe had ik ook wel zoiets van neem je een poes, zie je d'r niet. Maar uiteindelijk heb ik toch d'r vertrouwen beetje bij beetje gewonnen.

En heb inderdaad wel het idee dat ze gelukkig is, krijg geen signalen dat het niet zo is. Ze doet alles netjes op de bak, vernielt niet de hele boel en is ook niet zeurderig. Ze is speels en spint veel. Dus ga d'r eigenlijk van uit dat ze het wel goed vind.

[Mirjam86]

Als ik dit zo lees lijkt het niet of Zita behoefte heeft aan een maatje.
Het is meer de menselijke gevoelens die wij erop projecteren: zielig, de hele dag alleen.

Wil je het toch per sé proberen dan zou ik nooit voor één kitten gaan, daar wordt Zita dan helemaal gek van omdat het kleintje haar constant 'lastig valt' (lees: wil spelen). Wil je het echt proberen dan zou ik of voor een volwassen kat gaan, of voor twee kittens. Die kunnen dan elkaar slopen en Zita kan zelf bedenken of ze mee wil doen. Maar nogmaals, het klinkt niet alsof Zita zich eenzaam voelt. Misschien wordt ze zelfs wel jaloers dat ze jou moet delen. Maar jij kent natuurlijk je eigen kat het best.

Ik wil je nog even een groot compliment geven dat je zoveel tijd in Zita hebt gestoken! Super dat je zo geduldig met haar bent. Daar kan menigeen wat van leren!

[pearlsofpassion]

Ik zou der zo laten.
Als ze geen contact zoekt met een andere kat heeft ze er toch maar weinig aan...

Dan kijkt ze waarschijnlijk liever lekker buiten naar de kattentv...

[nellebel]

mijn nellie was ook zoveel alleen hoor, en nooit problemen gehad. als ik thuis was, was ze wel altijd in de buurt, maar ze speelde niet ofzo. die redde zich prima, had mij ook niet echt nodig als voor het natje en droogje. niet te vergelijken met flippie nu. die is door omstandgheden alleen maar dat is zo goed merkbaar .die heeft me echt nodig. die loopt de hele dag te kletsen en spelen (nu wel minder) en die liet ook duidelijk merken dat ze me had gemist. nellie kwam altijd even begroeten en dan ging ze der eigen gang. en toch was het de allerleiefste hoor.

[Ylf1802]

Mirjam86
Dank je wel. Moet zeggen dat het ook wel moeilijk was in het begin. Ik was altijd katten gewend die lekker bij je kwamen zitten en Zita deed dit heel lang niet. Het eerste half jaar dacht ik wel eens, neem je een kat, zie je d'r niet. Maar terugdoen heb ik nooit aan gedacht. Heb altijd zoiets gehad van, als je er aan begint, kan je d'r niet zo weer terug brengen. En in het asiel zeiden ze ook dat ik veel geduld moest hebben met Zita. De ene kat is de andere niet en ze hebben allemaal een ander karakter. Ben wel erg blij dat ze toch aanhankelijker is geworden en meer vertrouwen heeft gekregen tegenover mij. Een heel verschil met het eerste jaar dat ik haar had.