Op 12 juni is onze poes Caffy overleden. Ik was er niet bij, mijn man moest de nare beslissing in zijn eentje maken. Caffy was al drie jaar ziek en aan de medicijnen. Ze vroeg onwijs veel aandacht op. Was ook net een hondje. Ze was echt mijn steun en toeverlaat. Ik zit sinds vorig jaar sept. thuis (werkloos). Waar ik ging ging zij. En als ik zat, lag ze op schoot of naast me. Maar Caffy had schildklierkanker en ook heel neurotisch. (je werd er bij tijden helemaal stapel mesjokke van, maar arme dier kon er niets aan doen)
Maar goed, Simba heeft zich al die jaren rustig gehouden. Ruim drie jaar geleden viel ze uit niets Caffy aan. Sinds die tijd weten wij ook dat Caffy ziek was. In die drie jaar is het nog weleens voorgekomen dat ze elkaar aanvielen.
Nu Caffy overleden is, ze heeft er nog bij geweest toen Caffy in haar mand lag.......
Maar ze wilde er niets van weten. Ze heeft er niet naar omgekeken.
Maar van af het eerste moment dat Caffy overleden is, laat Simba duidelijk van zich horen.
Was altijd wel een kletser, maar dit slaat nu alles, het is wel vertienvoudigd. Waar we lopen, wat we doen, maakt niet uit, ze komt altijd mekkerend eraan of loopt zo achter ons aan.
Ze krijgt echt ongelooflijk veel aandacht. Ze ligt veel meer op schoot, ik wring mezelf in alle bochten zodat zij maar lekker ligt. Bij avond eten koken, staat ze echt te gillen naast me. Als we zitten te eten of tv te kijken, komt ze steeds kopjes geven en mauwen. Ze loopt vervolgens weer weg om dan even later het ritueel te herhalen. Dat gaat de hele avond door. Dit doet ze ook als wij achter de computer zitten. Met name in de avond vind ze geen rust. Ze ligt een uurtje op kleedje naast ons, uurtje op de trap, uurtje op bed, tippelt wat heen en weer. Ze wil niet meer in het mandje liggen waar ze altijd om vocht wie het eerst erin lag! Ze heeft er niet meer in geslapen sinds Caffy overleden is. Ik heb hem vorige week gewassen, maar ook dat helpt niet.
Inmiddels slaapt ze wel weer in haar huisje. Ook pas sinds een paar dagen.
We lieten haar weleens bij ons slapen, met Caffy kon dat niet meer, omdat die ons gewoon de hele nacht wakker hield en dat deed Simba nooit. Nu doet ze dat wel! Ze loopt over ons heen, van mijn man naar mij en weer terug. Als we maar een wimper bewegen hoor je Prrrrrrrrrrrrrrrrrrrrr. Heel schattig, maar om 4.00 wil ik gewoon slapen
Ik had gedacht dat ze even in de war was na overlijden van Caffy. Maar nu bijna 2 maanden verder heb ik het gevoel dat ze haar draai nog niet helemaal kan vinden. En ik vind dat zo zielig. Ik weet gewoon niet wat ik moet doen naast wat wij allemaal al doen.
Het mauwen in de keuken negeer ik, maar zij houd het nog steeds vol. Mauwen wanneer ik achter de computer zit, dan roep ik haar bij me, zodat ze op schoot kan liggen of recht voor mijn giegel gaat zitten om lekker geknuffeld te worden.
Ze eet goed, ze drinkt goed, de kattenbak is prima gevuld
, het is echt begonnen vanaf het moment dat Caffy is overleden.Hoe kan ik Simba helpen? Wie herkent hier is in? Ik krijg de neiging om een kattenfluisteraar erbij te halen omdat ik geen kattentaal spreek, maar wil zo graag weten wat er in haar omgaat. Of zou ik te graag willen?
).
maar ze is de makkelijkste ook niet.
