Heeft Lotje echt wonden van het bijten? Maw is het echt vechten of gewoon dominantie?
Katten durven ook we krijsen van de schrik, dat wil niet zeggen dat het echt pijn doen is.
alleszins moet je stoppen met Sammy te straffen, hoe erg dat ook lijkt voor Lotje.
De andere optie is het opgeven en 1 van beide herplaatsen.
Maar hoe meer je Sammy negatief benaderd als hij Lotje aanvalt, hoe meer hij Lotje met het kwaad gaat associeren, hem er de schuld van geven dat hij door jou wordt gestraft, en zich op hem afreageren.
Je moet hem positief benaderen als het goed gaat en Lotje in de buurt is. En ik weet dat heel moeilijk klinkt omdat het compleet geëscaleerd is, maar het is volgens mij de enige methode.
Een kat begrijpt straffen niet, en snapt dus ook niet dat het komt doordat hij Lotje aanvalt dat hij gestraft wordt. Hij denkt enkel: Lotje, straks wordt ik gestraft. En dus wil hij Lotje niet zien, en zal hem verjagen en kwaad op hem worden.
Door hem dan te straffen versterk je dit dus en krijg je Sammy steeds meer gefrustreerd, wat hij dan weer afreageert op de ander.
Dat moet je dus doorbreken.
Als hij niet echt doorbijt tot er wonden zijn, is dat te doen, ookal lijkt het super zielig voor Lotje. Zorg voor verstopplekjes en plaatsen waar hij op kan vluchten. Als hij ergens bovenop staat kan Sammy hem moeilijk raken. vb hoge krabpaal. Ook onder een lage kast is er minder kans.
Zorg voor veel zaken in de kamer waar Lotje achter kan schuilen zoals bankjes. Ook een grote doos met 2! gaten in, kan helpen als schuilhokje. 2 gaten zodat Lotje er ook steeds uit kan als Sammy erin zou komen.
Lees je eens in bij acceptatie van katten, en dan ook introductie van volwassen katten, want het is duidelijk mis gelopen bij je verhuis. Sammy heeft Lotje nooit geheraccepteerd...
Je kan er ook voor kiezen om hen beide een aantal maanden te scheiden en dan een volledig introductie te herdoorlopen. Als je dat rustig en positief! doet, heeft dan erg veel kans van slagen. Maar dan moet je de ruimte hebben om hen beide een paar maanden apart te houden zonder eentje op te sluiten in een kamer.
Maar positieve benadering is heel belangrijk, zeker bij acceptatieproblemen! Met straffen geraak je enkel achteruit, zoals je zelf ook wel gemerkt hebt.
Verder is het erg aan te raden een flesje valeriaandruppels te halen en te zien of het iets doet bij je katten. Het zou ontspannend werken (werkte hier prima bij de acceptatie, echt wondermiddeltje), maar niet alle katten zijn er gevoelig voor. Gewoon op een doekje of iets dergelijks een paar druppels (niet te veel, pas op, kan vlekken maken) en laten slingeren. De eerste keer kunnen ze er erg opgefokt en wild op reageren, meestal wordt het daarna meer gecontroleerd en dus ontspannend. Het werkt ook om de energie kwijt te raken op het voorwerp met valeriaan, en daardoor ontspannend (spanning op iets anders gefocussed en een uitlaatklep).
Ale, het heeft meerdere kanten waardoor het helpt, en bij elke kat anders.
Groetjes Valerie, Kleintje (8 jaar) , Cuzco (3 jaar) en Luís (2 jaar) (+ konijntjes Rafke, Lars, Keira en Elise)
