Ach, ik weet het niet....
Ik vind kittens niet zo'n probleem, maar ik ben zelf ook met een volwassen kat begonnen, dus ik kan het eigenlijk niet zo goed inschatten...
Je moet natuurlijk niet verwachten dat ze zomaar in het gareel gaan lopen, dat is onbegonnen werk...
Toen Kleintje en haar broertje klein waren, heb ik hen opgevoed. Maar die speelden buiten hun energie kwijt en waren met twee, dus die deden al niet zoveel mis.
Gewoon aan de mat krabben, dat mocht niet, daar werd mijn ma wel kwaad van, en als ze op tafel liepen werden ze eraf gehaald, maar niemand was kwaad omdat ze het deden. Na een tijdje deden ze dat gewoon niet meer. Ik heb heeeeel veel geluk gehad, want het waren heel gemakkelijke kittens in huis (mijn pa zei altijd dat mijn katten beter luisterden dan mijn ma haar kinderen
en dat ze dus niets moest zeggen als ze even iets verkeerd deden).
En verder moesten ze gewoon luisteren als ik op het moment zelf 'nee' zei. Simpel. Maar dat kan je veel katten wel leren. Kleintje luisterde erg goed, voor Dito (broertje) moest ik me altijd weer rechtzetten en naar hem toegaan, want hij deed dus gewoon door.
Maar ik heb me daar eigenlijk nooit in geërgerd... Hij was gewoon zo, en ik vond dat wel normaal.
Van het eten bleven ze af, omdat ze vrij snel doorhadden dat ze wel iets kregen als er vb bezoek kwam en er toastjes met zalm op tafel stonden. Dan kregen ze iets op hun eigen plekje (kregen enkel en alleen eten daar, nooit ergens anders) en dat wisten ze vrij snel. Kleintje kon ik ermee vertrouwen in een andere kamer, Dito vast en zeker niet (heb het nooit geprobeert).
Zo is elke kitten anders, en als je dat weet, dan is dat gewoon zo...
Ik moest er ook altijd mee lachen dat Dito niet luisterde, ipv dat ik me daar druk in maakte. Heb er nooit bij stilgestaan, we gingen er eigenlijk altijd van uit dat je katten niets kan leren (waar ik het nu ook weer niet eens mee ben).
Maar nochmaals, die kwamen wel veel buiten en moesten binnen geen zaken uit de kast halen om te spelen. Dat maakt denk ik nog wel veel verschil...
Kleintje speelde binnen wel eens met een balletje of legoblokje, maar dat was het dan ook.
Krabben deden ze dan buiten aan een boomstam, dat is toch nog steeds het leukste.
Cuzco hebben we wel binnen gehouden, en dus veeel meer werk aan gehad (overal af halen en 'nee' zeggen, veeel mee spelen), ook omdat hij geen leeftijdsgenootje had. Toen we dan een vriendje voor hem moesten gaan zoeken, had ik echt geen zin in weer een kitten. We hadden er juist een klein jaar eentje en net eentje die volwassen was, en dat was even genoeg voor mij. Ik wou dan ook een volwassen kat, maar men raadde mij een kitten aan, en dus ben ik zou oud mogelijk gegaan toen (4 maand) zodat Kleintje hem nog gemakkelijk zou aanvaarden.
Maar ik had dus ook wel niet zoveel zin in weer zo'n dondersteen grootbrengen...
En toch vind ik kittens leuk hoor. Maar je moet gewoon weten dat je er maandenlang veel tijd in moet steken... En hou ze gewoon per twee, dan is iedereen een stuk gelukkiger. Dat was me bij Cuzco vrijwel direct duidelijk, nooit geen kitten meer alleen.
Luis luistert echt niet, maar toch heb ik met hem minder werk gehad, dan met Cuzco... Juist omdat ze elkaar hadden.
Groetjes Valerie, Kleintje (8 jaar) , Cuzco (3 jaar) en Luís (2 jaar) (+ konijntjes Rafke, Lars, Keira en Elise)
