Nou, Teun is boos en verdrietig maar we zijn weer thuis
Lichamelijk is er weinig te bespeuren aan m'n GVR.
De huid onder de kaallik plekken is ook rustig en het allergie feit bestaat niet.
Het kan zijn dat Teun de kokosmat relateert aan een vroegere gebeurtenis of hij vindt het gewoon praktisch om het daar te doen (niet wegglijden).
Het kaallikken is eigenlijk het kort afbijten van z'n haar. Hij knabbelt het er eigenlijk vanaf.
De da vergeleek het met nagelbijten.
Hij heeft wel (het is een holistisch he) wat reactie gekregen bij de wervels onder in z'n rug.
Teun heeft er schijnbaar weinig last van, maar heeft daar wel een zeurderige pijn.
En dat kan stress geven. En ook dat kan het kaallikken/bijten veroorzaken.
Voor de rest neemt Teun schijnbaar mijn emotie over.
En daarom kan de da ook daar een reactie hebben gehad, ik heb namelijk gigantische pijn in m'n rug de laatste tijd.
En ook als ik niet lekker in m'n vel zit (druk op het werk oid) dan voelt Teun dat.
En zoals ik al vermoedde, hij doet daar niets mee hij absorbeert.
Maar hij moet toch die energie kwijt en doet dat door te knabbelen.
Voor de rest omschreef de da hem als een kat met een hondenkarakter.
Specifiek; een herdershond.
Teun kijkt je aan en lijkt alles te begrijpen (en doet dat volgens de da ook).
Ik heb voor hem wat druppels meegekregen die z'n stress helpen te kanaliseren.
Ik kan hem op de kokosmat laten, want dat zou niet het probleem verergeren.
Het zou zelfs zijn stress kunnen verminderen juist omdat hij zich daar dan even kan uitleven op z'n vacht.
Na drie a vier weken moet die behoefte verminderd zijn.
En ik moet m'n negatieve energie ook kwijt raken, daar is Teun zeer gevoelig voor.
Nah, daar ga ik dan maar aan werken
Teun is volgens de da een bijzonder beest (volmondig beaamd door mij zelf natuurlijk).
En hij vond ons samen een eenheid.
Ik moet wel zeggen dat ik daar echt blij van werd toen ik dat hoorde.
Ik begrijp Teun soms niet (en dat is overigens onderdeel van Teun zijn bijzonder zijn), maar Teun begrijpt mij wel.
