Het gaat over het volgende;
Dexter, mijn ex-kater van 8/9 maanden, heb ik op +/- 4 maanden leeftijd geadopteerd. Hij was een zekere kat, die zelfs bij de da rustig op onderzoek ging, niet al te bang aangelegd, maar ik heb verder geen achtergrondinfo over hem (hij is gevonden op straat toen hij 3 maanden oud was).
Hij heeft 6 weken in dat gastgezin gezeten met 2 kleine kinderen, een vogel, konijn en 2 poezen van volwassen leeftijd. Daar heeft hij wel wat krabben opgelopen omdat hij niet al te netjes met de poezen omging en zij stonden echt te stralen toen ik Dex kwam ophalen (weg met dat aandachttrekkende, brutale kitten... moeten die oudjes gedacht hebben
)Duidelijk was dat hij graag contact zocht met andere soortgenoten; helaas werd Dex best erg ziek (blaasgruis) en was ik op dat moment niet in staat er een 2e kitten bij te nemen. Toen ik het financieel weer op orde had, ben ik een maatje voor Dex gaan zoeken; dit werd sociale Mosa van 3 maanden (speelde graag met mensen, maar vooral met de oude katten uit het gezin waar hij zat).
Het gaat erg goed tussen die twee; ze stoeien af en toe met elkaar, wassen elkaar en liggen met elkaar in een mandje.
Ok, voor zover de achtergondinfo (ik wil dit zo duidelijk mogelijk schetsen)
Dexter was mij al een tijdje aan het 'aanvallen' voordat Mosa kwam (eigenlijk al vanaf het begin dat hij er was ) en ik heb dit nooit toegestaan; alleen met hengeltjes e.d.
Maar Dexter is erg gericht op gezichten, dus begon hij op mijn neus en wangen te jagen. Vanaf een meter afstand op me springen en in m'n neus bijten (niet doorbijten!) en dan even likken. Tja, toen kon ik niks anders meer dan een speelmaatje zoeken voor hem en dat werd Mosa.
Dex heeft zich heerlijk uitgeleefd op hem en andersom ook. Maar nu merk ik een soort stagnatie op. Dexter is radicaal gestopt mij aan te vallen vanaf het moment dat Mosa er was (logisch), maar nu begint hij weer mijn neus aan te vallen en te klauwen en te bijten naar mijn haren.
Mosa loopt de hele dag achter mij aan; hij sabbelt obsessief veel in mijn hals en wil 's nachts perse in mijn armen liggen. Toch gaat het onderling nog steeds prima.
Dexter heeft nooit gespeeld, je kan het zo gek niet bedenken of ik heb het voor hem. Lange tijd was alleen de lasermuis interessant, de rest werd steevast genegeerd. Toen ik Mosa kreeg werden alle speeltjes intensief gebruikt en Dex stond erbij en keek erna...
Dex is nu erg vol en Mosa is vrij smal. Twee keer per dag krijgt Mosa extra voer in een aparte kamer en dan wil ik even met Dex 'sporten' met de lasermuis (iets anders negeert hij volkomen) maar zelfs daar krijg ik hem niet mee in beweging...
Het enige wat hij al 4 maanden doet is aan het tapijt krabben. Nu heb ik daar op zich niet zoveel moeite mee (het hoort ook bij het natuurlijke gedrag van een kat, daar kom ik later op terug); ik woon in een sloopwoning dus ja, dit gaat toch tegen de grond, maar wat als ik straks een houten vloer heb in mijn nieuwe huis? Kan hij zich dan nog wel uitleven? Of zal hij aan die vloer ook gaan krabben? (dan vind ik het niet meer zo leuk; ik richt alles in huis in op de katten, maar er moeten toch grenzen zijn uiteindelijk?)
Ik bedoel dus dat ze 5 krabpalen hebben (ja stabiele krabpalen, verspreid door het huis), zowel horizontale als verticale mogelijkheden, verschillende soorten 'materialen' (sisal, tapijt enz.) op looproutes, in elke kamer, hoog en laag... Ze mogen in elke kamer ) op 1 hele kleine na; daar is het niet veilig voor ze), er is meer dan voldoende speelgoed (ook met kattenkruid en valeriaan).
Ik had gedacht dat Dex 'opgevoed' zou worden door Mosa, en dat is ook een tijdje goed gegaan, maar nu begint Dex dus weer met mijn haren aan te vallen/bijten/likken en mijn neus te bijten. Ook zit hij de hele dag aan het tapijt te krabben, hele cm heb ik al weggeknipt, maar moeten we nu zonder vloerbedekking leven? Ik ben dus bang dat hij het uit frustratie doet en het niet te 'corrigeren' valt; het is inmiddels natuurlijk gedrag en het is zelfbelonend.
Wie is er zo creatief om met mij mee te denken? Ik wil Dexter echt niet kwijt, maar als ik het verschil zie tussen hoe Dex hier rondloopt of hoe Mosa hier rondloopt, dan begin ik steeds meer te twijfelen of Dex hier wel gelukkig is; altijd loopt hij te snuffen aan de deuren en ramen, te krassen en te mauwen daar; laat me eruit! Het gastgezin had ook al gezegd dat Dex daar erg geobsedeerd bezig was met naar buiten gaan, maar de dierenbescherming (waar ik hem adopteerde en er nog specifiek naar vroeg) zei dat dat wel goed kwam als hij gewoon binnen gehouden werd.
ik heb hier dus nu mijn twijfels over. Doe ik er wel goed aan hem binnen te houden? Hij reageert nergens meer op; zelfs de lasermuis wordt nu genegeerd (het enige waar hij nog mee speelde) en met Mosa speelt hij ook nauwelijks meer (misschien dat Mosa daarom nu de hele tijd achter mij aanrent?). Zou hij nu te dik zijn om te spelen of is hij zo dik geworden omdat hij niet speelt?
Wat kan ik veranderen in zijn patroon? (Hij krijgt dus al het minimale nu qua eten, en als Mosa extra krijgt, ga ik 'sporten' met Dex, wat niet meer werkt, want hij gaat voor de deur zitten totdat Mosa eruit is...) Hoe krijg ik hem weer aan het spelen? Kan hij niet beter naar buiten (in een veilig gebied, ik ga ook mijn balkom afzetten, maar vindt dat zo weinig ruimte
) in een veilige omgeving?Waarom zou die zoveel aan dat tapijt krassen (hij heeft uberveel mogelijkheden, ik heb het 2 maanden genegeerd, daarna geprobeerd te corrigeren, maar niks werkt..)
Ik zou van jullie dus graag horen waar jullie aan zouden denken in deze situatie? Ik weet even niks meer te verzinnen en ik wil Dex absoluut niet kwijt!!
eigenlijk wel, sorry dat ik zo zeur, maar ik wil dat Dexje gelukkig is, het gaat me echt niet om mijn woning, want die kan me gestolen worden! En whatever welke vloerbedekking ik moet nemen; laminaat, tapijt, houten vloer, MIJ interesseert het niet, maar ik ben zo bang dat Dex zo obsessief krabt vanwege frustratie! Snappen jullie dat?
Misschien dat je nog ideeën op doet bij de cursus die je nu volgt.
.
..
