Kitten bedelt en dringt zich op onder het eten

[katgevonden]

Ik heb het volgende "probleem"...als er mensen komen en het maakt niet uit wie (want Katie is lekker vrij) en ze eten iets (maakt niet uit wat) dan drinkt ze zich behoorlijk op en bedelt. Dit doet ze totaal niet meer bij mijn vriend en mij omdat wij haar steeds en steeds weer rustig op de grond gingen zetten met het woordje nee. Wij waren er totaal niet geirriteerd door want het is nog maar een poezenkindje en daar ben je geduld voor nodig. Maar ik zie wel dat andere mensen er best geirriteerd door raken. Gisteravond kreeg ik daarom best ruzie met een van mijn vriendinnen die dus ging dreigen dat als ze weer op haar schoot zou klimmen (voor de 20ste keer) dan gooit ze haar tegen de muur. HELEMAAL fout, we kregen dikke ruzie en ze mocht vertrekken....maar dat doet er verder niet aan toe. De manier die mijn vriend en ik toepasten werkte voor ons prima, ookal hebben we haar wel 1000 keer op de grond moeten zetten. Hebben jullie een idee hoe ik haar af kan leren om te bedelen bij vreemden? Ik persoonlijk vind het heel normaal gedrag voor een jonge kat, lekker uitproberen! Ik kan toch niet van gasten verwachten dat ze er net zo geduldig mee moeten zijn als wij!? Plantenspuiten en dit soort dingen wil ik niet gebruiken. Dit vind ik het allerlaatste redmiddel bij gedrag wat echt niet kan. En zoveer is het nog lang niet. Ze is nog maar 4 maandjes en dus nog een kindje.

[Adriana]

Nadia, mijn ervaring met kleuterkatten is dat ze alles onderzoeken en iedere dag andere hobbies hebben. en dat je ze tot zo ongeveer ruim 6 maanden eigenlijk niet kunt af-aanleren. ze doen een heleboel instinctief en hebben van vrij veel nog geen besef.
wat ze wel voelen is schrik en angst en daar kunnen ze, bij opvoedbaasjes vrij schichtig van worden.
verbouw niet je kat maar je vriendin en dat heb je geloof ik ook gedaan.
en verder vind ik een invasie van een heleboel vreemde mensen in haar territorium sowieso al een hele opgave voor zo'n kleuter en vind het knap dat ze niet is weggekropen.
nee, geen geschreeuw, plantenspuiten en andere middelen, nee/nee!
rond 7/8 maanden kun je ze met je stem bijsturen en begeleiden en zorg wel voor alternatieven. dus als iets niet mag, bedenk dan iets van die soort wat wèl mag. bv niet op die plank, maar dan wel op een andere leuke plank. of planken anders indelen.
en we hebben topics vol met opvoedtips, daar vind je vast nog veel meer..

[katgevonden]

Inderdaad heb ik gekozen voor mijn katje! Hier gaat echt niemand mijn dieren tegen de muur gooien of enigsinds straffen!!!!! Opvoeden doen mijn vriend en ik en dat op onze manier!!!
Trouwens waren er niet zo mega veel mensen...3 vriendinnen maar na anderhalf uur waren het nog maar 2. Er was geen geschreeuw en dit soort dingen want zo ben ik niet, dus Katie en de anderen hadden hier ook geen last van. Ik zei gewoon rustig, als mijn dieren je irriteren dan weet je waar de deur is. Dat deed ze dan maar! Prima en duidelijk. Als je niet mijn dieren accepteerd accepteer je mijn leven niet. Dat kan, dat mag maar dan hoef je hier niet te komen.

[Adriana]

maarre, je hoeft je naar ons toe niet te verontschuldigen, ....
en er zijn veel meer mensen, die zo'n bericht lezen en daarom zet ik dat er maar even bij..
en missch moest je vriendin gewoon leren om met dieren om te gaan, dat zou ook nog wel kunnen.. en wat fijn dat het zo goed gaat met je tijgers en dat jullie er zo van genieten!

[pearlsofpassion]

Ik krijg mijn katten hier wel iets geleerd... Misschien niet voor eeuwig (ze proberen het misschien nog wel eens opnieuw) maar ze weten wel dat we het niet graag hebben. Bij eten eens komen snuffelen zullen ze altijd wel blijven doen en als je dan langer dan 10 min weg bent zullen ze er wel mee weg zijn (Kleintje niet, maar dat is echt een uitzondering!), maar er zijn andere zaken die ze gewoon niet meer doen...
Ik maak ook steeds gebruik van alternatieven waar dat mogelijk is.

Ik pas dezelfde methode toe als jij, alleen als het de derde maal achter elkaar is zet ik ze er toch iets minder zachthandig af, wat wil zeggen dat ik het iets sneller doe of gewoon een klein beetje duw ipv gewoon heel zacht oppakken. In het begin duw ik zelfs gewoon maar tegen het neusje als ze te dicht bij komen. Ze mogen wel op mijn schoot komen als ik aan het eten ben, maar niet aan mijn eten komen. Gewoon vinger voor het neusje is al voldoende. Als ze toch blijven aandringen (3 maal vlak achter elkaar), dan zet ik ze af de schoot, als ze mooi op afstand blijven krijgen ze knuffels (waardoor de interesse voor het eten weg is, afleiding noemen ze dat in de opvoedkunde)
En als dat allemaal toch maar blijft duren dan durf ik wel eens even mijn stem verheffen (niet schreeuwen maar gewoon even heel kordaat laten merken dat het genoeg geweest is) maar dat doe ik enkel en alleen als ik zeker ben dat de kitten goed weet wat ik bedoel maar er zijn eigen ideeën op nahoudt Dan druipen ze hier altijd af, als dat de eerste keren is dan kijken ze wel een beetje onder de indruk, maar komen redelijk snel terug (knuffels vragen dan ), op latere leeftijd dan weten ze het al en dan zie je ze denken, ja, zal maar iets anders gaan zoeken...
Dit hele verhaal werkt wel beter omdat ze ook niet met de poten (en neus eigenlijk ook niet) op tafel mogen komen en ook daar niet aan het eten mogen zitten als er daar staat. Dus ze mogen daar nooit komen, ook niet als er geen eten op staat, dat maakt het voor hen wel duidelijker...

Ik denk dat je gewoon moet verhinderen dat ze inderdaad een spelletje met je gaan spelen. Want je geeft haar dan geen reden om ermee op te houden...
Als ze hier niet ophouden dan wordt ik een beetje kwaad of krijgen ze een duwtje en vooral: worden ze genegeerd.
Als ze flink gewoon komen knuffelen en van het eten afblijven, dan worden ze geknuffelt en mogen ze er komen bij liggen...
Eten krijgen ze toch nooit en dat leren ze snel... Ik denk dus ook niet dat het Katie daarom te doen is, eerder de aandacht die ze erdoor krijgt als er bezoek is...

Ik moet eigenlijk zeggen dat ik nooit problemen heb bij bezoek... ik weet niet juist waarom... Waarschijnlijk heb ik gewoon geluk dat Cuzco zijn kop niet laat zien als er bezoek is en Luis veel te druk bezig is met knuffels halen (en misschien denkt dat hij dat bij dat bezoek toch ook niet gaat krijgen, een knuffel komt hij dus wel halen, maar dat vind niemand vervelend... )
Kleintje heeft vroeger altijd geleerd dat ze niet aan tafel mocht als we aan het eten waren (dat moest zo van mijn ouders) en dat is dus heel consequent en dat is ze gewend. Als er dan aperitief op de salontafel stond (zelfs met gerookte zalm, haar lievelingseten!) dan kwam er toch niet aan, of was een 'pas op hé' vanop afstand voldoende. Maar bij Kleintje moet je maar 1 keer 'Nee' zeggen en ze weet voor altijd dat het niet mag. Dat maak je wel niet veel mee. (Haar broertje moest ik ook beter in het oog houden, en wel 3 keer nee zeggen, gevolgd door me rechtstellen (of in intentie maken) waarbij hij het wel opgaf).
En wat heeeel belangrijk was!! Ze kregen na de apertief elk ook een stukje zalm omdat ze er zo flink afgebleven waren! Dat pas ik hier ook nog steeds toe (dat ze iets lekkers krijgen als er heel erg lekkere dingen op apertief komen) al durf ik het ook op voorhand geven, en ik heb al gemerkt dat dat dan zijn doel een beetje voorbijstreeft... (Maar de jongens hebben het er moeilijker mee zo lang te wachten en staan al in de keuken te smeken... )
Als ze toch heel flink geweest zijn en ik laat iets over, en ik stel me recht na het eten met: 'Jah', dan weten ze het al. En dan zijn ze zooo blij dat ze iets krijgen dat het hele wachten het zo waard was (of dat denk ik dan toch). Maar ik geef ze enkel en alleen iets te snoepen op de plaats waar hun ander eten staat. Daar ben ik heel erg consequent in: daar wordt door hen gegeten, en nergens anders is het toegestaan...

Zo is het hier met alles eigenlijk een beetje, ik ben geduldig om iets duidelijk te maken, maar als ze heel goed weten dat het niet mag, en het toch nog doen, dan is dat iet of wat minder. Ik zal nooit slaan of zo iets, laat dat duidelijk zijn, maar even heel kordaat mij erbovenstellen en duidelijk maken dat ik niet blij ben, gevolgd door negeren tot hij terug flink is, dat wel.
En het werkt perfect, ook op jonge kittens. Natuurlijk niet in de eerste week dat ze bij je zijn, dan ben je heel lief en geduldig en zijn er zelfs nog een paar zaken die je gewoon door de vingers ziet... Je moet een beetje aanvoelen wanneer ze er klaar voor zijn zodat je zeker je vertrouwensrelatie niet op het spel zet. Luis was heel gevoelig als kitten en ik heb hem wel eens ongewild te hard aan het schrikken gemaakt, en dan lette ik daarna heel hard op het niet meer te doen, maar tegen dan had hij wel door dat wat hij deed niet mocht en dan was mijn hoofd laten zien al voldoende. Maar hij wist blijkbaar wel dat als hij flink was hij niets te vrezen had, want onze relatie heeft er verder niet onder geleden. Hij was wel een tijdje onzeker als ik hem riep, maar dat is nu ook voorbij. Ik zou het als ik het zou overdoen inderdaad ook wat rustiger doen, beter wat te voorzichtig dan ze te laten schrikken.
Ik heb ook geen plantenspuit in huis, ik gebruik enkel 'nee'.

Wat ik in jouw geval zou doen, is ook zelf 'Nee Katie' zeggen als ze bij de mensen op schoot kruipt, haar daar weghalen en haar afleiden met een speeltje of knuffels.
Als ze echt blijft doorgaan en je het echt beu bent, kan je haar ook (en misschien zijn mensen daar erg op tegen maar bon...) heel rustig opnemen en even in een kamertje opsluiten (zo, ga jij hier maar even afkoelen). Gewoon 5 min is voldoende, meestal zijn ze daarna wel een beetje gekalmeerd en veel liever. Maar dat doe ik alleen als er hier eentje echt de pestkop uithangt of echt iemand enorm last bezorgd en gewoon niet luistert. Erna is dat veel beter en zo leert hij ook dat bij positief gedrag (wat erna komt) er een betere beloning hoort (want dat moet je dan wel doen). Gewoon even afkoelen, dat moest ik vroeger als kind ook, een beetje zoals in de hoek staan...

[pearlsofpassion]

Ik kwam deze toevallig nog tegen in de Wist-je-datjes, en ik vond hem wel leuk. Het ging dus over de gangbare grrmml-opvoedkundige ingrepen zoals shampooflesgooien en kleutersoep en de laatste nieuwe was: buiten de deur zetten.
Aangezien hij op de eerste pagina stond en dus ging verdwijnen, heb ik hem hier nog eens geplaatst, zodat hij behouden blijft.... Dit leunt er toch wel wat bij aan... Opvoeden...


- Ik wel moet zeggen dat we vroeger Kleintje ook wel opgevoed hebben door gewoon rustig nee te zeggen, en als ze het steeds weer terug deed, gewoon in de garage (waar ze ook sliep, eten en een warm plekje had hoor) te zetten. Dat was gewoon, als je lastig doet, dan ga je maar even niet bij ons blijven...
- Ze dan na een tiental minuten wel terug kon komen en dat wel erg goed werkte.
- We heel erg weinig Kleintje hebben moet corrigeren, ze was overal snel mee weg en het ging dan over matkrabben of eten van tafel eten. Dat laatste vind ik namelijk niet kunnen ook om in het oog te kunnen houden wat ze eet en wat niet.
- Als er dan bezoek is, je bij Kleintje gewoon aperitief (zelfs met gerookte zalm, haar favoriet!) op de salontafel kan zetten en ze er niet aan zal komen.
- Ze krijgt dan achteraf wel steeds een hapje omdat ze zo flink is geweest

- Ook bij de jongens merk dat gewoon rustig nee zeggen of wegzetten en even uitsluiten als er steeds opnieuw geprobeert wordt, wel het beste werkt
- Boos worden haalt helemaal niets uit
- Eerst band opbouwen met de kat en dan gewoon even rustig zeggen dat je niet graag hebt dat ze aan een broekspijp het droogrek op kruipen, en dan doen ze dat ook niet meer. Kruipen dan maar de krabton op... Ook fijn, en daar blijft het lieve vrouwtje blij van!

[castratenkoor]

Zo'n vriendin zou ik ook niet meer hoeven.
Wat dat betreft is mijn Bram een lekkere - die eist aandacht en harkt aan broeken.
Gewoon een heerlijk opdringerige slijmbal.
Maar als mensen aan mijn Bram komen dan komen ze aan mij!
Ze weten hier heel goed dat mensen-eten niet voor poesjes is.
Ik kan gewoon naar toilet als er toastjes met kaas staan.
Als ik terug kom zit daar nooit een kat bij.
Ik gebruik uh-uh met wijsvingertje voor neus en vingerklikken.
Dus korte zachte geluidjes en dat begrijpen ze echt heel snel.
Het broekharken van Bram doe ik niks tegen, ik ga zijn heerlijk opdringerige
karakter niet om zeep helpen.

[achtpuntzes]

ben maar blij dat ze bedelen.

bij mij wordt er nooit gebedeld. nee, mijn 3 poezen zijn veel meer sneaky. ze doen net of er niets aan de hand is als ik zit te eten, maar ik moet ze echt alledrie in de gaten houden. alledrie tegelijk, want anders probeert er eentje mij af te leiden zodat de andere 2 er met de buit vandoor kunnen gaan.

ik denk dat de reden dat ze niet bedelen is dat ze gewoon nooit, maar dan ook nooit iets van mijn eten krijgen. dat hebben ze onderhand echt wel door. ik heb allerlei kattensnacks, dus daar doen ze het dus maar mee.

een andere truck is het zich laten opsluiten in de keuken. daar mogen ze niet komen, omdat anders mijn etensvoorraad geplunderd wordt. dus als ik de keuken uit kom ongezien erin glippen voordat ik de deur dicht doe. als ik dan een kwartier later een van mn poezen hoor miauwen uit een afgesloten keuken is het kwaad al geschied

[pearlsofpassion]

Hier moet ik ook altijd opletten dat er geen kat in de keuken zit als ik de deur dicht doe.
De laatste mode is de grote zak droogvoer openkrabben. Zal ik me eens een ton moeten aanschaffen...
Maar er valt altijd wel iets te graaien in de keuken, dus daar moeten ze ook niet zijn als ik er niet ben. Al let ik daar niet altijd op... En overdag staat de deur al eens open en ga ik er maar vanuit dat ik het hoor als er eentje op tafel of aanrecht springt (ijdele hoop blijkt soms )

Ze kennen hier maar een paar zinnetjes, maar 'uit de keuken' is daar eentje van. En dat werkt wel goed om ze allemaal op 3 tellen de keuken uit te krijgen voor ik de deur sluit.
Ik ben nog aan het werken aan: 'niet op het bed' spelen/stoeien, maar dat hebben ze tot nog toe niet door...

[achtpuntzes]

heel herkenbaar

tja, katten zijn echte opportunisten he... als ze de kans krijgen...