Nu ik er eens goed over nagedacht heb, moet ik wel eerlijk zeggen dat Cuzco ook veel minder kwam knuffelen toen Luis er pas was dan ervoor. Maar het was al een tijdje minder omdat hij dus lichtjes depressief was doordat hij een vriendje miste. Daardoor viel het niet zo op dat hij minder kwam knuffelen.
Ik wijtte het aan het feit dat Cuzco zich zo wegcijferde voor de andere katten en steeds plaats ruimde. Hij bleef ook niet echt zitten als ik hem bij me pakte om hem te aaien. En hij leek ook een beetje verdrietig soms, maar ik wist wel dat hij eigenlijk veel gelukkiger was. Hij moest gewoon nog wat zijn draai vinden en wat wennen.
Nu besef ik dat het eigenlijk een beetje dezelfde situatie is als bij jou.
Toen ze een maandje samen waren moest Cuzco apart eten door zijn allergie, en toen wou hij stillaan wel meer knuffelen en koesterde hij de momenten dat hij apart zat en ik tijd met hem alleen doorbracht.
Sinds een maand komt hij ook weer bij me liggen en soms in mijn armen knuffelen. Hij komt wel nooit meer op mijn borst liggen zoals toen hij kitten was, maar dat kan gewoon zijn omdat hij nu volwassen is.
Ik moet wel zeggen dat ik wel nooit bewust gemerkt heb dat hij de kamer uit ging als ik er was. Hij ging wel weg als ik naar hem toe ging, maar Luis kwam altijd af en ik dacht dus dat Cuzco dacht dat hij plaats moest ruimen. Zo interpreteerde ik dat...
Maar stillaan beterde dat dus.
Ondertussen ben ik wel zeker dat hij dolgelukkig is sinds Luis er is! En ze spelen een paar keer per dag en knuffelen veel. In het begin zocht Cuzco ook wel wat de eenzaamheid op, maar ik dacht dat hij niet gewend was dat Luis de hele tijd achter hem aan liep en gewend was een paar uurtjes per dag voor zichzelf te hebben, en dat hij dat zocht. Luis was altijd katjes rond hem gewend en was gewend de hele dag te stoeien, dus liep hem echt achterna. Al snel had hij door dat met mij knuffelen even leuk was
Maar het kan natuurlijk wel zijn, dat Cuzco eigenlijk van mij wegliep... Ik weet het niet... Luis was heel erg vaak bij mij, dus ik kan het verschil niet zo goed maken...
Ik vond het natuurlijk wel spijtig dat Cuzco zich zo wegcijferde, en ik hield dan ook Luis wat meer op afstand als ik met Cuzco bezig was en bleef toch proberen hem te aaien (zelfs een beetje dwingend). Ik dacht dat hij gewoon niet doorhad dat ik ook met hem wou knuffelen, ook als Luis afkwam. Daarom reageerde ik zo. En na een tijdje werd het beter, en wou hij de knuffels wel aanvaarden. Heel langzaam bleef hij steeds langer weg en begon steeds meer te genieten van de eetmomenten dat we alleen samen waren.
Nu ligt hij heel veel naast me en gaat al heel lang niet zomaar meer lopen als er een andere kat langskomt (wat ervoor wel was). Btw: Luis is hier vanaf midden Juli, hij was 14 weken en Cuzco was toen bijna 11 maanden.
Dus, het komt waarschijnlijk allemaal wel goed, met een beetje geduld
Groetjes Valerie, Kleintje (8 jaar) , Cuzco (3 jaar) en Luís (2 jaar) (+ konijntjes Rafke, Lars, Keira en Elise)
(klinkt lullig, bedoel het niet zo... maar zo zou het wel kunnen zijn).
! Het werkt al! En dit is een Dexter die zelf de keuze heeft gemaakt, niet een Dexter die gewoon niets anders te doen heeft. Dexter is blij met Mosa, dat staat voor mij als een paal boven water. Hij kan nu een keuze maken tussen zijn katermaatje en jou en dat is een stuk natuurlijker en gezonder dan zijn hele leven te focussen of een mens. Hij trekt echt wel bij. Hij heeft een nieuw speeltje en niets is leuker dan dat en dat vraaag dus even heel veel aandacht, maar de nieuwigheid gaat er af en dan ben jij weer net zo leuk als voordat Mosa kwam, maar wel op een gezondere basis.
Vannacht werd ik elk kwartier van de nacht wakker van Dexter die overal bovenop me gaat liggen en een Mosa die m'n hele nek aflebbert. 
draaide ik me op een andere zij; hup het hele stel draait mee, als ze maar bij mijn hoofd lagen.
van Bo, Bella & Borre
