Jonge kater komt me nooit opzoeken

[katgevonden]

Als eerste wil ik even over Mauw vertellen. Hij is bij ons gekomen als gezelschap voor Katie een kitten van nu 11 weken en mij. Mauw is rond 6 maand. Ik heb hem uit een huis gered (zo zie ik het) dat hij moest delen met 20 andere katten. Het huis zag en rook niet bezonders goed ook zaten de katten onder de vlooien dus wormen enz.Vor mijn idee hebben ze ook maar weinig aandacht gehad van mensen want de mevrouw vertelde dat ze veel werkte. Dus ik heb Mauw mee naar huis genomen en daar begon de ellende...hij was totaal niet zindelijk maar met veel geduld en misschien Katie als voorbeeld is het goed gekomen, ook is hij door mij behandelt tegen vlooien en wormen wat hij niet erg op prijs stelde. Ondertussen is hij gecastreerd, bij het vooronderzoek bleek dat hij niesziekte heeft gehad zonder behandeling. Dus het is wel duidelijk dat hij niet goed behandelt!
Het is verder een hele zachte kater die erg sociaal is en niet bang voor dingen of boos. En hij en Katie zijn dikke vriendjes. MAAR hij wil verder niet geaait worden, dat is niet werkelijk een probleem maar ik vind het wel erg jammer. Hij komt gewoon binnen als je hem roept (hij heeft pas bij mij een naam gekregen) dit beloonde ik met snoepjes dus dat werkt Maar zodra ik hem aanraak loopt hij gauw weg. Hij lijkt dan niet angstig of zo, maar soms als hij ergens ligt en ik zoek hem op zit hij even te spinnen en dan gauw weer wegwezen. Hij komt wel bij mij op de bank liggen, al is het aan het ander eind. Daar gaat hij dan ook gerust op zijn rug slapen dus echt wantrouwen is het voor mijn inzien ook niet. Maar wat dan wel? Houd hij gewoon niet van knuffelen? Kan ik het hem leren? Of is het nog teveel gevraagt na een maand hier te zijn? Hij slaapt verder ook vaak gewoon samen met Katie maar het liefst in een andere ruimte dan de rest van de familie (nog 2 honden, maar daar is hij niet bang voor).
Nogmaals ik maak er geen probleem van maar vind het erg jammer.
Graag hoor ik of hier iemand een idee heeft waarom het zo is en hoe ik het kan verhelpen!
Trouwens Katie slaapt vaak op mijn schoot dus het ligt niet aan mij

[Nyncke]

Als ze het niet van huis uit zijn gewend, gun het de tijd, de een doet er langer over dan de ander. Sommige worden knuffels, anderen niet.
Geef het de tijd en neem het zoals het is.

[pearlsofpassion]

Oei, dat kan lang duren. Heeel veel geduld en er rekening mee houden, zou ik zeggen...

Het kan wel eens een beetje hetzelfde zijn als Thijs van Dinie. Misschien niet zo erg, maar dat valt moeilijk te voorspellen...
Heb je het verhaal gelezen, staat in het kletstopic geloof ik...

[katgevonden]

Nee heb ik niet gelezen. Zal ik zo eens opzoeken.
Ik was nog vergeten te zeggen dat hij in begin ook bang was om iets uit mijn handen te pakken en nog steeds bang is als ik plotseling handbewegingen in zijn richting maak. Soms heb ik het idee dat hij is geslagen!? Wie weet? De zoon maakte wel een geweldadige indruk met zijn kaal hoofd en hoe hij prate...
Maar soms als ik Mauwtje aai krijg ik een klein likje op mijn hand, zoooooooo lief. Net alsof hij dank je wel wil zeggen

[katgevonden]

Nou heb ik het verhaal gelezen...jemig wat vrezelijke mensen bestaan er he?!

[pearlsofpassion]

Oh, zie, dat je kan hem wel aaien. Dat is dan toch al goed

[katgevonden]

ja meer of minder wel ja. Ik zal wel wat meer geduld moeten hebben denk ik. Maar zoals nu vind ik het jammer dat hij in de badkamer ligt. Mijn vriend en ik zitten heerlijk op de bank, Katie op mijn schoot, een boefje met het hoofd bij mijn vriend op schoot en mijn andere hond warmt mijn voeten aan het "voeteneind"van de bank.
Nou zou men kunnen denken dat hij misschien bang is voor Katie (want ze is de baas met haar 11 weken) of de honden maar geen een doet of zal lelijk tegen hem doen als hij ook op de bank zou willen.
Misschien komt dat ook nog wel.
En wat het verhaal van Thijs betreft is het heel erg en denk ik dat Mauw ook uit zulke omstandigheden komt want geld voor eten voor al de katten had de mevrouw ook niet altijd. Ze had geen geld om haar poezen te steriliseren en zo kregen de 4 poezen bijna tegelijker tijd een nest. En omdat het daar zo goor was in huis hebben mensen geen kitten meegenomen dat zei ze zelf en dat ze het niet meer aankon finacieel maar ook om ze op te voeden. Ik heb dan ook voor haar maar vooral om al de katten de dierenbescherming van deze omstandigheden laten weten. Over een week mag ik bellen hoe het is afgelopen. Hoop zo dat ze de diertjes allemaal (ook honden, vogels, cavias, muizen en fretten en weet ik wat allemaal nog meer) in beslag hebben genomen.

[Carolien_h]

Hoi,
ik las je verhaal en wilde ook nog even reageren. Ik denk dat het inderdaad met heel veel geduld en veel vertrouwen goed moet komen.

Zelf heb ik ruim vier maanden geleden twee broertjes (Alfred en Jodocus.... )van drie maanden oud geadopteerd. Ze zijn geboren op een boerderij en voordat ze bij het asiel kwamen, zo goed als nooit in aanraking geweest met mensen. Toen ze net bij mij woonden, waren ze dan ook erg bang en schoten weg bij iedere beweging die ik maakte. Dat ging snel beter, toen ze merkten dat ik degene was met het eten..... Alfred kwam al snel wat aaitjes halen en na ongeveer een maand kwam hij voor de eerste keer op de bank bij me liggen, op schoot en helemaal genieten. Jodocus doet dat eigenlijk nog steeds niet. Ik pak hem er soms zelf bij als Alfred naast me ligt. Hij blijft dan wel een kwartier tot half uur goed liggen, gaat ook slapen en geeft kopjes. Maar dan heeft hij het ook ineens helemaal gehad en als hij wakker word, snelt hij snel weg. Het lijkt wel alsof hij dan even schrikt dat hij zich overgeeft en het weer even heel eng vind.
Sinds een week of twee komt hij wel steeds vaker op de bank liggen. Hij komt niet tegen of bij mij liggen, maar komt echt bij zijn broertje liggen en accepteert dat hij dan ook bij mij ligt. Gisteren voor de eerste keer kwam hij ook even aan mijn schoot ruiken (uit zichzelf) en zette twee pootjes op mijn been. Zo zie je, het gaat heel langzaam, maar als ze echt willen, zoeken ze het gezelschap zelf op. En de ene kat is inderdaad een stuk knuffeliger dan de andere. Alfred moet ik echt af en toe van mijn schoot afzetten en dan een hele boze blik richting mij aandoen, en bij Jodocus was ik gisteren al heel blij dat hij op de bank komt even ruiken!

Nogmaals, ik denk echt dat het een kwestie is van veel geduld en iedere dag weer een beetje meer vertrouwen kweken. Nu ligt hij dan misschien in de badkamer, volgende keer ligt hij misschien al in de woonkamer en zo komt hij wellicht steeds een beetje dichterbij. Geniet ervan!

[Nyncke]

Een katje wat geen handen en aaien gewend is, kan ook erg bang zijn.
Hoeft niet mishandelt te zijn maar is niet "handtam" gemaakt.

Er wordt aangeraden om kitten vanuit het nest iedere dag in de handen te houden en te aaien, voor een wat langere tijd.

[Anne]

Ik duim dat het met veel geduld,acceptatie en liefde goed gaat komen.
Geen wonder dat hij bang is, hij is niet goed gesocialiseerd in dat vorige huis waar hij is geboren.
Maar gelukkig heb jij hem nou

[katgevonden]

Bedankt voor jullie leuke reacties!!!
Gisteren kreeg ik het advies om met hem alleen te spelen (de anderen willen namelijk ook altijd meedoen, hihi) en met een spelletje met een heeeel lang touwtje eraan, zodat hij wel met mij kan spelen zonder te dicht bij me te MOETEN komen. Het werkte ECHT! Binnen 10 minuten zat hij op mijn schoot (ik zat op de grond) en nog iets later kreeg ik zelfs een koppie en een likje op mijn neus. Een super geweldig moment!!! En vanmorgen werd ik voor het eerst door hem begroet. Superrrrrrrrrrrr!
Misschien een tipje voor anderen die ook een "bange" kat hebben?! Is wel even knutselen (spelletje met minstens 1 meter touwtje) maar het is de moeite waard!

[Anne]

Wat leuk zeg je enthousiasme straalt ervan af Dit klinkt als een ideale manier om zijn vertrouwen te winnen, ik zou dit dagelijks doen

[helskinky]

Tja ik denk dat het tijd nodig heeft maar of het een knuffelkont word?
Mio heeft hetzelfde die heb ik ook uit een niet zo schone omgeving weggehaald,erg druk veel herrie. Mio is geen knuffelaar,als ik de deur van de kamer niet dicht hou ligt ie boven of op bed/mandje/badkamermat. We kunnen hem wel aaien,maar echt vasthouden of lekker op schoot zitten dat heeft ie denk ik niet meegemaakt of geleerd.
Maar het is wel een lieverd ,niet gewend aan liefde krijgen denk ik zo, dus aan ons de taak om dat zoveel mogelijk te doen, en dat is geen moeilijk opgave toch

[katgevonden]

ach ja als hij maar niet meer zo benauwd doet als je hem aankijkt en aanraakt dan zou ik al blij zijn. Dat spelen doet hem en mij goed. Wie weet wordt het nog wel eens een kroelkat?! Geduld, geduld, geduld. Misschien is hij ook gewoon een grote prater en meer niet, ook leuk!

[MarjanR]

En kletsende kat is ook heel erg leuk hoor!
Maar wat goed zeg, dat spelletje dat het zo werkt.