De "verwaande rotkat"

heet Jomi. Hij was 4 maanden toen we hem uit het asiel (Stevenshaage in Leiden) haalden. Ik was gelijk verliefd op hem al vroegen ze zich daar al wel af of we wisten waar we aan begonnen want daar was het al een donderstraal. Hij was op straat geboren en ze hebben hem gevonden.
Ik ben opgegroeid met katten en ik ben vanaf dag 1 druk in de weer met hem geweest! Hij heeft altijd bij ons op bed geslapen. De eerste weken als een sjaal om mijn hoofd en later verhuisde hij naar het voeten eind. Zoals ik eerder al schreef is het altijd mijn kindje geweest. Ik vind het een ramp als hij naar het pension moet als we op vakantie gaan, want ik kan hem eigenlijk geen dag missen. Ik denk ook dat hij net zo veel speelgoed heeft als het gemiddelde kind!
Hij heeft vanaf de eerste dagen de irritante neiging om als hem iets niet aan staat ons aan te vliegen! M'n hele armen zitten vol met littekens van hem want hij bijt er krabbelt er flink op los. Als hij op schoot ligt te slapen kan hij opeens de kolder in z'n kop krijgen en gaat ie vanuit het niets opeens bijten. En soms zo hard dat ik m'n arm zelfs al een keer heb moeten laten hechten!
Hij komt al vanaf dat hij heel jong was buiten en dat vond hij geweldig. Enige nadeel is dat hij ook alle katten uit de buurt sloopt! Er zijn er al aardig wat naar de dierenarts gebracht met abcessen en open wonden wat onze kat had veroorzaakt. Hij heeft nu een belletje om z'n nek en het is zelfs zo erg dat als andere katten dat belletje horen ze niet weten hoe snel ze moeten maken dat ze weg komen!
Kortom... ik hou zielsveel van het beesie en hij ongetwijfeld ook van mij, maar ik word langzamerhand wel een beetje wanhopig van m!
In dit album staan alle foto's die ik van hem heb. Dan kunnen jullie mijn trots bewonderen!
http://picasaweb.google.com/elsbeth.deb ... directlink