Ik vond je niet beledigend overkomen ofzo hoor! Daarom zei ik er ook bij, mijn reactie was ook niet zo bedoelt. Maar het is gewoon niet zo zinvol om hier een discussie (al is dat een groot woord) over aan te gaan, want mijn besluit is weloverwogen en staat vast.
Waarom ik mijn konijnen niet thuis laat? Omdat ze er hier nu eenmaal niet zo mee begaan zijn als ik. Ik twijfel er niet aan dat ze elke dag op tijd hun eten zouden krijgen en een schoon hokje is ook geen enkel probleem, maar ik wil dat eigenlijk niet eens van anderen vragen.. Ze krijgen drie tot vijf keer op een dag eten, ik verschoon ze om de dag (ze zijn zindelijk). Ik laat ze loslopen in de tuin, dan moet er toch een oogje in het zeil geworden houden. Bovendien heb ik er nu een derde bij die gekamt moet worden.
En als ze ziek worden, wat dan? Ik kan toch niet van mijn ouders, die eigenlijk geen konijnen meer wilden, verlangen dat die 's nachts opstaan om medicatie toe te dienen, buikjes te masseren.. Sterker nog, ik vrees toch dat, ondanks goede bedoelingen, zij nooit zo snel zullen zien dat er iets mis is. En dan bovendien nog te lang twijfelen of er nu echt een dierenarts naar moet kijken. Ik begrijp dat je zelf ook konijnen hebt, dan zul je ook weten dat ondanks de algemene gedachte over konijnen ("makkelijk, leuk voor de kinderen..") die beesten een gebruiksaanwijziging van hier tot Tokio hebben.
En dan natuurlijk nog het simpele feit dat ik mijn beestjes niet wil missen! Ze gaan gewoon mee en als dat absoluut niet mogelijk is, dan blijf ik nog liever thuis wonen. (O, dat klinkt alsof ik het héél slecht heb hier.. Maar vanwege mijn chronische ziekte is het waarschijnlijk beter om gewoon dicht bij school in de buurt te wonen en niet dagelijks bijna drie uur te moeten reizen.)
Hoe alles er over een jaar uit ziet is ook lastig te zeggen. Mijn moeder verwacht dat ik elk weekend thuiskom.. Nou ja, dat was eigenlijk ook niet mijn bedoeling. Ik zou dan misschien om de week naar huis gaan, vrijdagmiddag weg, zondag avond terug. Zoals het nu lijkt dan hè.
En ik neem,als het kan, mijn koppel (trio inmiddels) samen mee naar de DA, ookal is er maar eentje ziek. Dit betekend dus dat ik éérst de bovenkant er af moet halen, konijn er uit, bovenkant er weer op, kan het andere konijn immers niet los laten zitten... Da's me echt veel te veel gedoe. Natuurlijk gaat het niet om hoe snel het mandje open is, maar ik heb toch liever dat mijn dierenarts zijn (of haar) tijd steekt in mijn konijn, in plaats van dat we in gevecht zijn met het reismandje. En da's dan allemaal even afgezien van het feit dat één van de klemmetjes kapot is en er daar nu een tie-rip doorheen zit, momenteel kan het mandje helemaal niet meer open van boven.
En als ik nou nooit bij de dierenarts kwam............. Maar helaas. Ben momenteel al twee maanden niet geweest, een persoonlijk record. (Maar eigenlijk telt het niet helemaal, want een maandje geleden speelde Felientjes snot weer op, alleen had mijn vriendin nog antibiotica en heb ik alleen telefonisch overlegt met de DA..)
) Maar drie konijnen mee in de trein, als je ook nog andere tassen mee hebt.. Praktisch is anders.
(had maar 2 huisdieren he. )
