Marjolein: katten en konijnen kunnen erg goed samen, meestal zijn het inderdaad wel de konijnen die de baas zijn.

Ik zou je niet te veel zorgen maken als het goed gaat als ze samen loslopen. Je konijnen zijn eigenlijk toch al geen prooi meer voor katten en ze zijn dus veel te zelfzeker. Wilde konijntjes zijn eens stuk kleiner.
Kleintje kwam vroeger super goed overeen met het konijn. Ze liepen vaak elkaar te vangen. Hij heeft eenmaal een tik op zijn neus gehad (voor de rest nooit) toen hij in de puberteit kwam en op haar probeerde te rijden.

Je zag haar zo kijken van: wat doe jij nu? Ga eens van mij af!!!

Dat heeft hij niet nog eens geprobeert.

Erna met Yoran was het minder, daar had ze ook lichtjes wat bang van. En nu, vind ze ze gewoon leuk om eens langs te gaan maar enkel als ik er ook ben, anders negeert ze ze. Mijn konijnen zijn altijd de baas geweest.
Cuzco is echt bang, Luis is van niets bang te krijgen en vangt ook alles wat hij maar kan, maar voor de konijnen heb ik geen schrik. Hij besluipt ze niet als een prooi, hij gedraagt zich zoals naar andere katten... Ze lijken echt verdacht veel op elkaar van gedrag, als je goed oplet. (ofwel is dat te ver gezocht?)
Voor vogels ligt het volgens mij anders. Die kwetteren en fladderen. Maar ik denk ook wel dat Charlie er na een tijdje zijn interesse wel in zal verliezen. Je zou een vogel in je handen kunnen houden als hij het ziet, dan weet hij dat het geen prooi is. Maar het zou zijn interesse wel kunnen aanwakkeren. Hij ziet ze dan minder als prooi maar dat weten de vogels niet natuurlijk...
Ik denk dat vooral de vogels aan Charlie moeten wennen ipv omgekeerd.

Ik denk ook niet dat ik een kat zomaar alleen zou laten met een vogel...
Ik vind een insect of vogeltje wel nog een heel ander gegeven dan een konijn dat bijna even groot is en recht op een kat af huppelt.
Mijn mening...
Groetjes Valerie, Kleintje (8 jaar) , Cuzco (3 jaar) en Luís (2 jaar) (+ konijntjes Rafke, Lars, Keira en Elise)