Leverproblemen?

[Kattenbella]

Heel veel sterkte met deze beslissing!

[carneille]

Goed zo Trudy. Dat is het eerste wat je moet doen als je iets niet vertrouwt!!!! Iedereen lijkt het te weten, maar een dierenarts is er niet voor niets. Sterkte!

[jojo]

Zware beslissing, dapper. Heel veel sterkte!

[Trudy1963]

hallo allemaal,
bedankt voor al jullie reacties!
Over een uur moet ik bij de dierenarts zijn om hem in te laten slapen.
heb nog steeds heel veel vragen,m aar het belangrijkste is, dat hij niet beter wordt en nu bijna helemaal niets meer eet.
Alles wat hij lekker vindt gegeven,maar na 1 hapje moet hij niet meer.
Hij kan nog amper op zijn pootjes staan, dus denk ik dat dit het beste is voor hem.
Hij zondert zich steeds meer af,al een poos, terwijl het eerst een echte kroel en aandacht kat was.
Ik zal hem heel erg gaan missen, was 10 jaar bij mij en we heebn samen veel meegemaakt!!
Heel veel verdrietige groetjes van Trudy

[Dafpoetser]

Och arme, heel veel sterkte....afscheid nemen doet pijn!

[Queen]

Trudy, wat een verdriet! Heel veel sterkte.

[Adriana]

heel veel sterkte in deze verdrietige tijd
en dat duurt nog een tijd en daarna heb je hoop ik heel erg veel mooie herinneringen

[pearlsofpassion]

Ik snap hier niets van! Dat dit al 2 maand aansleept en niets gebeurt! Dat er nu iets gevonden wordt en niets gedaan...
Ze hebben daar bij de DA liggen kijken hoe je kat aant sterven was! Ik snap er echt niets van! Of heb ik het allemaal wat verkeerd begrepen en verkeerd geinterpreteerd? Ik hoop het...

Dit is alleszins vreselijk en de uitslag die je nu krijgt wijst ook niet of erg veel professionalisme. Hoe kan dat nu dat ze een te kleine naald gebruiken? Die cellen zijn steeds even groot hoor, dus dan moet je weten welke naald er moet gebruikt worden. Ik snap ook niet dat er niets gebeurde. Als de ogen geel worden, dan weet toch iedereen dat de lever het laat afweten. En als er dan nog eens gal wordt overgegeven.... Ale bon, vreselijk dus.

Veel sterkte bij het afscheid. Dit had niet moeten gebeuren...
Ik leef met je mee.

[Ambertje73]

Ik weet precies wat je nu door maakt.
Wij hebben ook twee katten op deze manier verloren.
Je kunt weinig doen voor je beestje dan hem/ haar alles geven wat ze lekker vinden.
Onze Sophie was graatmager en zelfs van de lekkerste dingen at zij ook maar één hapje.
De volgende dag was ze daar dan weer misselijk van en at ze helemaal niet. De dag daarop at ze dan wel weer een beetje.
Het is hartverscheurend om dat mee te maken. Ook al willen ze nog zo graag....

Je moet je niet schuldig voelen dat je de moeilijke beslissing hebt genomen.
Een beestje met leverproblemen kan zich heel ziek voelen. Waarom nog uitstellen als het einde toch al in zicht is...

Heel veel sterkte

[Michel z]

Hallo allemaal

Ik heb even zitten googelen omdat mijn kat Speedy precies hetzelfde heeft als het boven geschreven.
Ook Speedy eet bijna niets meer. En alles wat hij wel eet (is vaak niet meer als 2 thee lepeltjes) komt er weer later uit in grote plassen. Zo vreselijk zielig. En helemaal omdat hij wel gewoon honger schijnt te hebben.
We zijn afgelopen 4 weken 3 keer bij de dierenarts geweest en die heeft bloed afgenomen.
Daaruit kwam dat Speedy problemen heeft met zijn lever. Omdat Speedy steeds bleef overgeven zijn we weer gegaan. Ditmaal was het een andere da en die voelde ook nog es een keer een knobbel in Speedy zijn buikje. Ik schrok me rot. Gelijk een echo gemaakt en ze zei dat ze voor 90 procent zeker was dat het kanker was.....
Ze zei dat er niet veel meer aan te doen was en dat het een aflopende zaak zou zijn. We zouden Speedy beter kunnen laten inslapen. Nou we hebben Speedy natuurlijk nog mee genomen naar huis.
Maar het is zo zielig. Het ene moment is het gewoon Speedy. Komt ie op schoot, staart in de lucht, springt nog op het aanrecht en het volgende moment is het een hoopje ellende.
En wat ik vooral heel erg naar vind is dat hij echt graatmager is geworden. Hij zwengelt ook een beetje met zijn achterlijfje....

We hebben Speedy 17 jaar gehad en ik kan me geen leven zonder hem indenken......Ik ben dan wel een jongen maar het beestje betekend zo veel voor mij.
Ik vind het ook zo vreselijk moeilijk om een beslissing te moeten nemen....
Kijk ik bedoel als hij alleen maar overgeeft en daarna de hele dag onder het bed ofzo gaat liggen dan weet ik dat het zo niet langer gaat. Maar nu is hij vaak ook nog zo levendig.
Een ding is zeker ik wil absoluut niet dat Speedy pijn krijgt....

Is het trouwens ook niet zo dat als een kat pijn heeft dat hij dan niet meer wil dat je aan hem komt en dan vooral niet waar de kanker zit zeg maar?
Ik kan daar gewoon over zijn buikje aaien...
Hoe kan je nou echt zien dat een kat pijn heeft?

Ik word nu al helemaal gek als ik eraan denk dat hij er niet meer is. Zoals jullie zien is het al 1:30 in de nacht.....Ik slaap er gewoon niet van....

Vaak ga ik naar hem toe, dan pak ik zijn kleine hoofdje tussen mijn handen en praat dan met hem. Dat ik het zo vreselijk vind dat hij zo ziek is, en dat ik zo veel van hem hou. Dan bedank ik hem voor al zijn liefde.....

Nou ik schiet nu alweer vol......Ik ga m maar even aanhalen en kusjes geven....

Moest het even van me af schrijven

Michel

[Ambertje73]

He Michel,

Als ik jou verhaal lees, dan lijkt dat precies op onze Sophie.
Ik weet dat het op en af is. Het ene moment was onze Sophie levendig en at ze wel een beetje. Het andere moment was ze vreselijk ziek. Door een leverprobleem vergiftigen ze zichzelf net als bij niet goed functionerende nieren.
Ik weet dat het op zo'n moment moeilijk is om een beslissing te nemen, maar wacht niet te lang. Als het leverkanker is, dan kan de tumor op een gegeven moment knappen, waardoor je beestje doodbloedt. Sorry voor het afschuwelijke scenario, maar een collega van mij heeft het meegemaakt en die heeft daar een beetje een trauma van opgelopen.
Dat wil je een beestje toch besparen?
Ik zeg niet wat je moet doen hoor, maar het zou toch egoïstisch zijn om hem/ haar langer bij je te willen houden als het beestje zo ziek is.
Onze Sophie wilde op een gegeven moment gaan plassen en stortte toen in elkaar voor de poepbak. Wij hebben haar toen meteen laten inslapen.

Ik zou nog even flink van je kerel genieten en dan....
Je weet wel wat ik bedoel.
Zeventien jaren is een mooie leeftijd. Onze Sophie mocht helaas maar 6,5 worden.

Heel veel sterkte en sorry voor het niet positieve mailtje, maar we spreken hier op dit forum puur uit ervaring. We weten dus wat je mee maakt!

[MarjanR]

Ik wil ook even reageren op het bericht van Michel.
Mijn kleine Rox had geen lever aandoening, om daar mee te beginnen.
Maar ze had wel een kanker gezwel in d'r buikje.
Ik heb haar ook mee naar huis genomen, omdat ze geen pijn had.
Ze at gewoon, ze deed d'r behoefte. Ze funktioneerde.
Ook mocht ik gewoon in d'r buikje "prikken", dat deed ik om te checken of ze pijn had.
En dat deed geen pijn.
Waar ik nu vooral spijt van heb is dat ik haar te lang heb laten leven.
Kanker blijft niet op 1 plek zitten, het huist op het gegeven moment door het hele lijfje.
En de laatste dagen at ze nog wel, maar ik moest haar naar de keuken brengen en toen snapte ze het.
Maar toen ze op een gegeven moment haar behoefte deed in de huiskamer en ze mij aankeek van "joh, ik weet dat het hier niet mag... maar ik weet niet meer waar wél?" Toen wist ik dat ik te lang had gewacht. Ik heb haar geknuffeld, nog een plakje ham met haar gedeeld, de DA gebeld.
Rox was 14 toen ik haar in liet slapen.

Michel, wacht niet te lang.
Jij kunt beter heel erg verdriet hebben dan dat je poezekindje pijn heeft of de wereld aanziet voor een krentebol. Daar krijg je een enorm schuld gevoel van.
Geniet nog een paar dagen van je kat, verwen het (zover hij eten lust), knuffel hem tot dat de kat er zelf naar van wordt. Wees dankbaar voor de mooie tijd samen, hij is jou ook dankbaar. Echt waar.
En neem dan die hele zware beslissing. Houden van is loslaten. Hoe zwaar dat ook is.

Sterkte.

[castratenkoor]

Heel veel sterkte allebei Trudy en Michel. Een geliefd die te moeten missen doet pijn. Maar in zulke gevallen is houden van ook loslaten.

Sterkte!

[Michel z]

Hallo!

Dank jullie heel erg voor het medeleven en begrip!

Nee Ambertje, het verhaal dat jij mij verteld.....De rillingen liepen over mijn rug! Dat mag nooit gaan gebeuren met Speedy!!
Marjan jouw verhaal is ook zeer duidelijk. Inderdaad blijft kanker nooit op 1 plaats zitten. Het is zo'n enorme rot ziekte.

Speedy heeft vannacht een paar uurtjes op bed gelegen bij ons. Ik had een vrije dag dus bleef wat langer liggen. Vanmorgen kwam hij weer lekker bij me liggen. Dan komt mijn ritueel van scheren (Speedy ligt dan lekker tegen mijn benen aan), douchen (dan wacht hij altijd op het douchematje) en op mijn vrije dagen eet ik altijd havermout pap en dan mag hij altijd het restant uitlikken.
Dat heeft hij vandaag ook gedaan. En steeds met zijn staart in de lucht wat ie altijd doet als hij het naar zijn zin heeft.
En juist deze dingen maken het zoooo verdomde moeilijk. Je weet dat het bijna niet mogelijk is maar toch denk je dan van "stel nou dat het geen kanker is"....Ik weet het, het zijn allemaal uitvluchten omdat je zoveel van je beestje houd....
Maar je hebt ook in je hoofd dat je bang bent dat het verslechterd en Speedy pijn heeft. Dat wil ik ook niet.......
Ik kan ook aan niets anders meer denken dan aan Speedy.
Op een gegeven moment zat ik op de bank alleen maar te kijken naar Speedy hoe het ging, wat hij doet enz....

In ieder geval heel erg bedankt voor jullie berichten!

Ik hou jullie op de hoogte

[Adriana]

michel, vraag even als de sodemieter een second opinion bij een in oncologie gespecialiseerde dierenarts! waar in Nederland?

dit is een link van samenwerkende oncologen in Nederland en hoe eerder je daar een berichtje naar toe stuurt, missch hoe beter. zij kunnen je verder adviseren..
http://www.kankerbijdieren.nl/klinieken/