Wat doe jij met ouderdom?

[broddel]

Wij hebben een poes van inmiddels ruim 17 jaar oud. Het beestje heeft een fantastisch leven gehad, maar begint nu echt op te raken. Iedere ochtend als we beneden komen kunnen we eerst her en der door de kamer kots/waterig slijm opruimen en gedurende de dag kotst ze ook nog zeker een keer of 3. Nu piest ze ook nog regelmatig naast de bak en maakt ze er met eten ook een smeerboel van terwijl ze vroeger zo'n schone poes was. We noemde haar niet voor niets smetje (omdat ze altijd aan het poetsen was). De dierenarts zegt dat hij aan dit alles niet zo veel kan doen, het is de ouderdom. Maar wanneer is het genoeg? We hebben al een paar keer op het punt gestaan haar weg te brengen om haar in te laten slapen, maar dan krijgt ze toch steeds weer een opleving. Voor het beestje is het niet fijn en voor ons is de lol er ook een beetje af, zo is de vensterbank en de vloer al voor een deel weggebeten door de pies en kots en kunnen we nergens gaan zitten zonder te kijken of mevrouw daar toevallig niet gekotst heeft. Is de tijd nu echt aangebroken om haar in te laten slapen of zijn we aan haar verplicht haar bij ons te houden tot het echt niet meer gaat, en wanneer is dat dan?

[carneille]

Hallo Broddel. Mijn Queenny is ook 17 jaar en bij me vanaf 13 weken. Ze is een moederskindje (mijn kindje - altijd kleiner dan normaal geweest). Queenny is ook niet meer bakvast en plast heel veel. Spugen doet ze ook en steeds vaker, vooral 's-nachts. Ze wordt dik terwijl ze niet meer dan anders eet en/of drinkt en haar vacht is dik en ze verhaard nog veel meer dan ze al deed. Ze is een zorgenkindje geworden. Ik hoop dat ze oud wordt natuurlijk, maar ik ben ook realistisch. Op het moment dat ik het niet meer vertrouw zal mijn dierenarts de juiste beslissing nemen hoe moeilijk die ook zal/mag zijn.
Daar heb je een dierenarts voor; die kan dat beoordelen. Kan jouw dierenarts dat niet, ga dan naar een andere. Zo is het geen leven. Niet voor de poes, maar ook niet voor jullie. Je wilt alleen maar het beste voor je huisdier(en) maar als het kaarsje echt is opgebrand, dan is het egoistisch om zo door te tobben. Het is triest en ik wens je dan ook veel sterkte en wijsheid.
Groetjes,
Carla

[jojo]

Welkom Broddel

Op dit moment worstel ik met hetzelfde vraagstuk al zijn er andere problemen rond mijn oudje. Voor mezelf houd ik in het oog of zij er zelf nog plezier in heeft, en na haar dip van net voor het weekend heeft ze dat weer in ruime mate.

Stel jezelf de vraag of jullie kat nog een katwaardig leven heeft en wees daar eerlijk in. Het laatste wat je voor haar kunt (en ook moet) doen is haar te laten gaan als het niet meer gaat. Luister naar je onderbuikgevoel. Heel veel sterkte met deze taaie beslissing!

[Kattenbella]

Heeft de dierenarts bloedtesten gedaan? Er is altijd een reden voor het overgeven en plassen en misschien kan daar nog wel iets aan gedaan worden. Het kan suikerziekte zijn of een nieraandoening, maar dat kan alleen maar ontdekt worden door bloedtesten.
Je weet dan ook echt wat je kat mankeert en je kan dan in overleg met je dierenarts bekijken wat het beste is voor je kat.

Veel wijsheid met je beslissing!

[Cari]

Ik sluit me aan bij Kattenbella.
Carla schreef:

Op het moment dat ik het niet meer vertrouw zal mijn dierenarts de juiste beslissing nemen hoe moeilijk die ook zal/mag zijn.
Daar heb je een dierenarts voor; die kan dat beoordelen.

Dat is slechts ten dele waar. Het is ook een persoonlijke beslissing. Niet iedereen legt de eindstreep op dezelfde plaats.

[Ambertje73]

Onze Sammy is op 4 augustus overleden.
Hij zou op 12 augustus 16 jaar geworden zijn!
Hij heeft iets meer dan 2,5 jaar bij ons gewoond, want voorheen woonde hij bij mijn nichtje die plotseling zeer allergisch voor hem werd.
Toen hij net bij ons kwam, was hij een mooie dikke kater (Britse Korthaar) met alleen een hernia, dus hij liep wat moeilijk.
Met speciale pilletjes heeft hij een hele tijd redelijk goed gelopen, totdat hij steeds vaker aan de diarree kwam. We letten op wat we hem te eten gaven, maar niets hielp.
Af en toe kreeg hij een Okugest (homepatische diarreeremmer) tablet en daar deed hij het goed op.
Maar Sammy vermagerde en van zijn mooie dikke Britse Korthaar koppie bleef niets over....
Zijn eetlust bleef wel, maar het kwam er zo dun achteruit. Overgeven deed hij gelukkig niet!

Hij begon steeds beroerder te lopen en hij was een broek met botten geworden. We hielden er stevig rekening mee dat hij niet meer lang zou leven. Maar ja, wanneer gooi je de handdoek in de ring?
In het weekend voor zijn dood kon hij nauwelijks meer lopen. Als hij op de bank lag, dan kon hij er niet snel genoeg afkomen en dan piste /poepte hij daar. Ook al lag hij dicht bij de poepbak Sammy begon incontinent te worden. Hij zat dan helemaal onder de poep en voelde zich diep ongelukkig.
Na een douche was meneer weer helemaal opgeknapt! Op zo'n moment laat je zo´n beestje ook niet inslapen.
Een dag later wilde hij niet meer eten, we voerden hem beetjes. Hij lag in zijn mandje alsof hij in een diepe coma lag. Nu dachten wij dat hij zijn laatste adem zou uitblazen....Tot meneer een paar uur later weer doodleuk in de benen kwam en ging eten!!!!
Volgende dag hadden we een afspraak bij de DA. We dachten dat hij misschien suikerziekte had omdat hij iedere keer zo comateus leek. Hij vertelde ons dat Sammy gewoon OP was en het zeker niet zou gaan redden. En dat het, zoals het nu ging, nog wel dagen zou kunnen duren.
We hebben hem toen in laten slapen....

Je weet echt wel wanneer het tijd is. Al die keren dat Sammy de bank volgescheten of gepiest had, was natuurlijk niet leuk. Even ben je (zelf) pissig, maar goed: het is op dat moment niet anders.
Als je een kind hebt, die de boel eronder smeert..... Maar goed, de meesten denken: een kat is een kat.

Zeventien jaar is een mooie leeftijd en als het niet meer wil, moet je je niet schuldig voelen als je er een punt achter wil zetten. Sterkte ermee!