2 kittens: zusje bang voor haar broertje

[tineke81]

Sinds vorige week hebben wij twee kittens, een broertje en een zusje. Ze deden het erg goed en heel snel voelden zich erg thuis bij ons. Ze kwamen lekker knuffelen en waren veel aan het spelen. Nu sinds een paar dagen is het meisje heel angstig, ze schrikt van alles, terwijl ze in het begin juist het aanhankelijkst was van de twee. Ze zijn vaak met elkaar aan het ravotten en haar broer is inmiddels gewoon een stuk sterker, ze weet aardig weerstand te geven. Maar we hebben ze wel al een paar keer uitelkaar gehaald, omdat we vonden dat het er iets te lomp aan toe ging. We kregen het idee dat ze zo angstig werd door haar grotere broer en hebben haar broer daarom even een uur in een andere ruimte gezet. Ze was meteen een stuk rustiger, ging eten en liet zich makkelijk aanhalen en ging weer lekker op schoot liggen. Toen we haar broer er weer bij zetten was ze meteen weer een stuk onrustiger. Hoe kunnen we hier het beste mee omgaan?

[Adriana]

welkom op het Forum
de denkwijze die nog wel eens gevolgd wordt is:
ze komen uit één nest dus zullen ze goed met elkaar op kunnen schieten, .... hahaha!
en de meest probleemgevende combi is kater en poes.

jullie hebben beide varianten en wij kunnen niet in de toekomst kijken maar ik voorzie dat ze uit elkaar moeten.. tuurlijk begrijp ik dat het schrikken is en er zijn nog tig varianten om te proberen om het goed te krijgen maar als ze alle twee gecastreerd zijn en de poes op deze manier en herhaaldelijk reageert op de kater, dan heb je een gestresste kat, die zich niet lekker voelt (stress kan tal van gezondheidsproblemen gaan opleveren) en een situatie, die niet prettig is.
tuurlijk is bovenstaande de kortste weg en tuurlijk kunnen je nog tal van manieren proberen om ze toch te verzoenen, maar ik heb er een hard hoofd in..

maar destress, feliway, valeriaan, telizen.. zoek even rechtsboven via de zoekfuntie naar wat berichtjes waarin deze middelen zijn toegepast. kun je allemaal proberen en ik wens je natuurlijk dat het goed afloopt!

[Cari]

'Broer en zus' geeft inderdaad geen garantie voor de toekomst. Zus is hier blijkbaar niet opgewassen tegen haar grotere broer. Je kan het het katertje niet afleren - het is zijn karakter. Hij is een baasje en zij is een bangerdje. Ik denk dat je haar (als broer inderdaad de oorzaak van haar onrust/angst is) een groot plezier doet met een scheiding. Zou je een van beide nog kunnen ruilen tegen een nestgenootje dat beter passend is?

[loek]

Hoi Tineke

Wat vond je precies te lomp? (de momenten dat je ze uit elkaar haalde). Ik vraag dit mn omdat iets er soms erg lomp uitziet maar dit uiteindelijk ook erg mee kan vallen. En ik denk dat zolang het niet ECHT te lomp is dat ze juist nog veel kunnen leren van met elkaar stoeien/ vechten en daar soms dan net iets te ver in gaan zodat ze juist grenzen van elkaar leren kennen.

Ik ben ook geen expert hoor! Maar dat is mijn eerste idee erbij.

Ik heb hier zelf een broer en zus. Broer (Diesel) is hier ook een stuk wilder, drukker en lomper dan zuslief (Muis). Dat was vanaf het begin af aan al zo. (ze zijn nu net een jaar oud). Soms heeft Muis daar denk ik wel 'last' van. Maar soms heeft Diesel daar ook last van hihi. Waarschijnlijk is het bij jou een stuk extremer, en dan kan het best zijn dat ze echt niet bij elkaar passen (?) Maar ik kan niet op basis van je verhaal (sowieso eigenlijk niet natuurlijk!) die conclusie trekken.

Zijn ze ook nog lief tegen elkaar zo nu en dan? Begroeten ze elkaar af en toe (even langs elkaar op wrijven of neusje-neusje...slapen ze bijv. weleens bij elkaar/ tegen elkaar aan? Likken ze elkaar weleens? etc.

Of is het 1 en al angst en/of vechten?

[tineke81]

Hoi allemaal,

Dank voor jullie snelle reacties. We laten ze ook meestal wel gaan als ze aan het vechten zijn, omdat ze daar ook van leren. Maar het meisje ligt altijd onderop en probeert soms weg te komen, wat dan niet lukt en mauwt dan ook heel zielig. Als we ze uitelkaar halen, rent zij meteen weg. We hebben ook het idee dat hij harder bijt dan dat normaal is. Elkaar likken of elkaar bezoeken gebeurt wel maar weinig. Bij elkaar/tegen elkaar aan slapen doen ze niet, terwijl ze dat bij de kittenopvang juist altijd wel deden.
Ze zaten daar in een nestjes met nog 2 andere broertjes die met z'n tweeën het dominantst waren en de twee die wij nu dus hebben trokken heel erg naar elkaar toe. Vandaar dat we het idee hadden dat het wel goed zou gaan. Maar nu zijn de 2 andere dominantere broertjes er niet meer en krijgt het mannetje wat wij hebben carte blanche t.o.v. zijn kleinere en zwakkere zusje.

Ik krijg ook meer en meer het gevoel dat we ze moeten scheiden...

[loek]

Ik weet niet of een kat snel te hard kan bijten...als hij dat doet dan lijkt me dat meteen zichbaar want is ze gewond. Zolang dat niet zo is het volgens mij niet heel erg. Maar het klinkt wel erg ongelijkwaardig als zij onderop ligt en ze kan niet wegkomen. Ligt hij dan ook op haar rug en zij met haar poten op de grond. (eigenlijk soort dekhouding dus...)? Diesel begon dat weleens te doen na 4/5 maanden. Het is op die manier inderdaad moeilijk om weg te komen als je onderop ligt. In mijn geval heb ik dat niet meer gezien na de castratie. Maar ik neem aan dat jouw kittens nog een stuk jonger zijn dus dat het niets met hormonen te maken heeft bij jouw kater (?)

Wat bij mijn katten favo bezigheid is, is elkaar tegelijkertijd keihard tegen de kop trappen. Ziet er ook behoorlijk lomp uit...maar is wel 'gelijkwaardig'. Er wint nooit echt iemand zeg maar. Soms is er wel een miauw of een krijsje maar dat kapt het spel ook af...iniedergeval tijdelijk. Als de kater na zo'n signaal gewoon boven op haar blijft liggen en haar in de houdgreep houd dat klinkt dat mij ook niet geweldig in de oren. Of het gelijk echt 'fout' is durf ik niet te zeggen hoor. Ik herken het niet bij mijn katten..maar kan daar geen betekenis aan geven.

[tineke81]

Hoi Loek,

Misschien dat het dan inderdaad niet te hard is, maar ongelijkwaardig is het wel. Zij ligt meestal op haar rug en hij er boven op, soms dan daagt ze hem ook wel uit, maar dan ligt ze nog binnen notime onder. Ze zijn nu bijna 13 weken, dus de hormonen zullen het nog niet zijn.

[loek]

mmm maar als ze op haar rug ligt (ik probeer me een beeld te vormen he) dat kan ze lekker die poten met klauwen uitzetten...toch? (zo ligt dat bij mij ook weleens)

[jojo]

Tineke begrijp ik je goed en komen ze bij een kittenopvang weg? Zo ja, dan zou ik die bellen en de situatie voorleggen. Wellicht zijn er mogelijkheiden qua ruil oid.
Succes hoor, dit soort dingen is nooit zo leuk he.

[tineke81]

Hoi Jojo,

Ik heb de kittenopvang nu gemaild, maar het gaat nu al een stuk beter. Wat we nu gedaan hebben is het mannetje Tom apart gezet in een kamer, het vrouwtje Saartje was toen zo rustig, toen Tom er weer bij en was Saartje weer heel onrustig. Toen hebben we Tom nog een keer apart gezet, toen we daarna bij Tom gingen kijken keek hij zo zielig net of hij zich realiseerde dat hij iets fout had gedaan. Daarna hebben we ze weer bij elkaar gelaten en hij liet zijn zusje meer met rust, wel spelen maar niet vol er op en toen hij aan het drinken was en zij ook wilde, liet hij haar er gewoon bij ipv wegduwen. Saartje heb ik weer mogen aaien en na 15 minuten aaien kroop ze uit zichzelf bij me op schoot! Hoop dat dit dus een aanpak is die werkt, als Saartje bang/onrustig is, Tom even een uurtje in een andere ruimte.
Ben benieuwd hoe het morgen gaat.

Thanks voor jullie reacties

[pearlsofpassion]

Hey,

ik denk niet dat je al snel voorbarige conclusies moet gaan trekken. Wij hebben momenteel 2 katertjes waar meer dan een half jaar verschil in leeftijd tussen is en dus is de kleinste ook steeds de onderdog, en ligt ook altijd onder, roept wel eens en loopt ook heel hard weg als hij dan loskomt, maar hij komt wel steeds terug aanvallen. Dus ik denk niet dat dat een probleem is. Zolang hij zelf terugkomt kan het toch niet erg zijn?

Ik vind wel dat je zo weinig mogelijk moet proberen ze te scheiden. En als je het doet zeker ze evenveel aandacht geven want anders ga je creëeren dat het meisje haar broertje weg wilt want dan heeft ze het rijk voor zich alleen. En dan zal ze wel snel doorhebben hoe ze dat voor elkaar moet krijgen. Pas als het echt escaleert en het zusje helemaal angstig wordt of het broertje echt gemeen kan je ze even scheiden om broer te laten afkoelen. Maar ik zou het zo weinig mogelijk doen.
En blaast ze naar hem??? Want als ze bang zou zijn zou ze ook wel blazen en meppen hoor! Zolang ze dat niet doet denk ik niet dat er echt iets aan de hand is dat zichzelf niet oplost. Ze moeten elkaar wat leren aanvoelen en kennen. Ik denk dat het nog wat vroeg is om daarover conclusies te trekken.
Ik maakte vroeger ook steeds ruzie met mijn zus, we hebben ook moeten leren overeenkomen.
succes ermee hoor! En niet te snel panikeren he!

[Cari]

Misschien dat het dan inderdaad niet te hard is, maar ongelijkwaardig is het wel. Zij ligt meestal op haar rug en hij er boven op, soms dan daagt ze hem ook wel uit, maar dan ligt ze nog binnen notime onder.

Zolang ze hem zelf ook uitdaagt, is er niets aan de hand. Je moet je pas zorgen maken als ze hem echt steeds wil ontwijken en schuw gedrag gaat vertonen en niet meer vrijuit kan bewegen.
Kittens kunnen echt 'gemeen ruw' met elkaar omgaan .

[pearlsofpassion]

En hoe gaat het er nu mee? Kan je meisje al iets meer haar mannetje staan?

[tineke81]

Wat leuk dat je er nog naar vraagt. Ja het gaat al een heel stuk beter. We zijn bij de dierenarts geweest voor de inenting, dus konden we meteen nog wat tips vragen. We moesten ze in ieder geval niet meer scheiden, want dat hebben ze haarfijn door en dat wordt uitgebuit. Als we echt dachten dat het te ver ging (Tom gaat nog wel eens op het strottenhoofd van Saar staan en dan hoor je haar naar adem happen) dan gooien we iets naast ze op de grond zodat ze schrikken en ze weg kan komen. Maar het meisje staat steeds beter haar mannetje.