Dat doet me denken aan onze Pers Genghis.
Toen hij bij ons kwam, was hij helemaal niets gewend!
Hij woonde bij een mevrouw met een zoontje, maar die had geen tijd meer voor hem, vandaar de flinke klitten!
In haar huis zag je aan niets dat ze een kat had. Geen mandjes / dekentjes, krabpaal of voerbakjes.
Ze had haar Pers zelfs op rantsoen staan. Hij kreeg per dag maar 35 gram Perzen brokjes van R.C. en daar moest hij het mee doen!??
Moest wel lachen trouwens. Toen we Genghis gingen halen en hem het vervoersmandje voor de neus zetten, klom hij er vrijwillig in!
Eenmaal thuis schrok hij best wel van de andere katten. Alle nieuwelingen komen hier eerst in een grote bench om tot rust te komen. Zo krijgen ze langzaam onze "huislucht" aan zich.
Wij zetten een nieuweling NOOIT zomaar in de groep. Een paar dagen in een bench heeft hier ALTIJD gewerkt. We zitten op dit moment op 33 katten en het is ons tot nu toe 1x mislukt om een nieuweling te laten wennen in de groep.
Maar even to the point: Perzen zijn heel eigenzinnig.
Genghis wilde ook een aantal dagen niet eten. Zijn Perzen brokken heeft hij nooit meer aangeraakt. Een tijdje rustig in de bench deed hem weer langzaam eten.
Als er tegenwoordig ook maar iets anders is dan normaal, dan is meneer Genghis pissig/ van slag.
Ik denk dat Pebbles toch van slag is en dat ze nu begint te beseffen dat dit haar toekomst is.
Misschien moet je haar toch een tijdje apart zetten en haar rust gunnen. De ene kat went heel snel en de ander heeft soms maanden nodig!
Zet haar af en toe bij de andere kat, maar zet haar bij het eten even apart en blijf er dan bij.
Lief praten zijn ze allemaal gevoelig voor! En een Pers heeft snel het gevoel verwaarloosd te worden ook al is dat niet zo. Heel veel aandacht geven dus.
Wij hebben ooit een Pers gehad die ook niet zelf wilde eten. Was niets mee aan de hand volgens DA.
We hebben haar 3 jaar(!) gevoerd (NIET dwangvoeren, gewoon voeren). Ze had nl. een peakface (zeer platte neus en kon daarom heel moeilijk eten). Ze vond het wel makkelijk en snel gaan als ze gevoerd werd! Dus voerden we haar natvoer via een voedingsspuit en legden we de brokjes in haar bekkie.
Helaas bleek toch dat ze niet helemaal in orde was en is ze uiteindelijk op bijna 7-jarige leeftijd overleden aan een hartprobleem (waarschijnlijk HCM).
Het kan dus stress zijn, dat Pebbles niet eet, maar soms kan een ziekte of aandoening de oorzaak zijn (wat ik niet denk in jullie geval).
Geef het dametje nog even de tijd. Dwangvoeren is niet leuk, maar soms is net genoeg om ze weer aan het eten te krijgen.
Ik wens je succes en sterkte ermee!
