Sophie heeft al een jaar last van obstipatie en krijgt daar het nodige voor zodat ze wel poept. In het afgelopen jaar heeft zij een paar keer een flinke dip gehad en is daar met hulp van de DA weer doorheen gekomen (een aantal dagen achter elkaar een klysma). Sinds woensdagavond dipt ze weer en gisteren ben ik met haar naar de DA geweest. Ze hebben haar geholpen wat ontlasting weer kwijt te raken en daar reageerde ze heel opgelucht op. Vanmorgen stond ik op en vond ik weer een sneu hoopje kat.
Ze krijgt dagelijks de max. dosering laxeermiddel Tractonorm, en dagelijks max. dosering Novacam. Daarnaast een halve tablet Cholodin, natuurlijk haar harttabletje, en ik geef haar door de dag heen een aantal keren visolie. Ze eet lastig, wat logisch is als je buik vol zit, dus ik geef haar zo'n beetje alles aan kattenvoer waar ze maar zin in heeft, brok, blik, vers.
De oorzaak van het verstopt zitten is mogelijk gewoon dementie, alsof ze het 'ik moet nu naar de bak' signaaltje niet meer krijgt. Bij plassen gebeurt dat ook wel maar dat loopt er dan gewoon uit als ze diep in slaap is, zij merkt daar zelf niks van en ik was gewoon dat mandje en klaar zijn we weer. Bij ontlasting werkt het dus precies andersom blijkbaar.
Wat moet ik nu
. Ik heb gevoelsmatig moeite om haar weer een serie klysma's te geven want ik weet hoe belastend dat voor haar is. Klinisch gesproken is er altijd die kans dat ze er wel door weet te komen met die hulp. Maar heb ik dat recht wel om haar er nu weer doorheen te trekken? Of is het toch tijd dat ik aan afscheid moet gaan denken?Pfft ik heb het er even heel slecht mee. Alle advies is welkom!
. 
