Ik ben nieuw hier op het forum.
Waarom ik me aangemeld heb is omdat ik even m'n verhaaltje kwijt wil over m'n Puk.
Puk is 18 jaar. Ze is het laatste jaar niet lekker, ziek eigenlijk.
Ze heeft talg pukkeltjes (what's in the name) op haar lijfje en dat maakt haar vacht heel vettig. Puk is een schildpadje. En voor de kenners onder ons; Puk wil geen polonaise aan d'r lijf. That's private madam!!! Nagels knippen? No way!! Pilletje geven? Slik dat ding zelf maar!!! Je kunt je voorstellen dat de wormenkuur pipet een uitkomst was. Dus het uitdrukken van de pukkels en haar vacht proberen schoon te maken.

Ook heeft Puk al heel lang een kuchje (zo heb ik het forum gevonden). Niet dramatisch. Maar vervelend genoeg. En dat wordt nu ook steeds erger. Ik merk wel dat als ik haar zijtjes vasthoudt dat ze dat prettig vind (en daarna direct weg springt. Don't touch me woman!!!). Ik heb daar pilletjes (bloeddruk verlager) voor gekregen dat ik fijnmaalde door haar geprakte natvoer. En dat at ze. Het maakte alleen geen verschil. Verandering van voer (minder kunststoffen) haalde in het begin wel wat uit mbt de pukkeltjes, maar niet meer. Puk is ook sinds een week of 3 doof. Wel lekker rustig voor haar. Aangezien ze altijd enorm schrikt van elk geluid. Maar de oorzaak lijkt me minder fijn. Mijn Puk is ziek.

Ik heb besloten m'n Poekeltje te laten inslapen. Volgende week maandag een afspraak gemaakt. Ik hoopte haar samen met haar broer volgend jaar mee te kunnen verhuizen naar m'n nieuwe woning. Maar ik vind het niet eerlijk haar ongelukkig te laten zijn. Daar word ik ook ongelukkig van. En het heen en weer slepen van en naar de dierenarts is een hel op aarde. Voor haar én voor mij. Als zij stressed dan gaat mijn bloeddruk ook omhoog. En moet dat nou echt nog op haar leeftijd? Ik heb haar vanaf kitten (samen met haar broer, veel te vroeg uit het nest ivm een hele narrige vervelende oude vent die van het nest af wilde). En ik weet zeker dat Puk heel gelukkig is geweest. Met mij, met haar broertjes Sam en Moos (Sam was weggelopen en heeft nu al 16 jaar een heel fijn thuis op een boerderij, Moos ligt op m'n armleuning mee te typen), met Roxy (15 jaar geworden) en Joop (19 jaar geworden).
We hebben heel veel lach uurtjes, speel uurtjes en kroel uurtjes (alleen met mij, en alleen op haar voorwaarden natuurlijk


Voor de lezers; Dank je voor het lezen.
Ik moest even m'n verhaal kwijt.
Liefs, Marjan