Het nadeel is alleen: we hebben het al 2-3 maanden geprobeerd met een andere poes erbij. We hebben x brits korthaar Nala gehad, van 9 jaar oud..en dat ging niet geweldig. Nala voelde zich veilig onder de bank..haar aanhalen was lastig omdat Tama er steeds tussen kwam..en in al haar doen en laten werd ze gevolgd door Tama..wat haar enorm schrikachtig maakte. Ruzie werd het ook regelmatig, maar geen/weinig bloed. Het kwam er gewoon op neer dat Tama overal bij wilde zijn, en zich niet eens zoveel aan de andere kat ergerde, maar vooral aan het feit dat we de aandacht 50-50 verdeeld (en ze was 100% gewend).
Nala is enkele dagen geleden herplaatst bij een stel hier in de buurt..lijkt ons een erg goede plek, lekker rustig. Maar ja..dan hebben we nog steeds slechts 1 kat. Niet echt een ramp ofzo, maar we zitten stiekem toch weer te kijken naar een 2e kat erbij.
Aan de ene kant krijgen wij het advies van kat-eigenaren dat we een kitten moeten proberen: net zo speels als Tama, maar zal zich sneller aanpassen en gewoon goed samen gaan met Tama (die haar ruimte liever niet deelt). Daarnaast zijn Britten enorm sociale dieren..dus dat moet lukken.
Aan de andere kant komen we net terug van een asiel - hebben we onze situatie uitgelegd - en het advies gekregen om GEEN kat erbij te doen. Als Tama zo reageert, dan zal een kitten helemaal gevaarlijk worden, want die zat niet zomaar aan de kanten gaan enzo. Daarnaast vraagt een kitten enorm veel aandacht, aandacht die dus niet naar Tama gaat. Tenslotte meldde ze ons dat een Brits korthaar totaal niet tegen veranderende situaties kan en enorm gevoelig is...
Volgens het asiel konden we beter een loslopende cavia erbij nemen.

Wat vinden jullie? - aan de ene kant hebben wij zoiets van 'dan hebben wij het in ieder geval ook met een kitten geprobeerd (nee heb je - ja kun je krijgen)' maar aan de andere kant wil je natuurlijk ook niet met een kitten beginnen, wat gedoemd is te mislukken.