Na veel moed verzamelen plaats ik hier dit bericht...
Vanmiddag om 1 uur hebben we besloten Max opnieuw te opereren, omdat de darmen lekten. Na een anderhalf uur lange, relatief stabiele operatie werd hij heel langzaam wakker. We zijn erbij geweest, ik heb geholpen met de operatie. We zijn nog een half uurtje bij hem geweest toen hij wakker was en zijn toen naar huis gegaan, met zo veel hoop dat het nog goed zou komen, maar de prognose was zo slecht.
De kleine man heeft zo hard gevochten. Hij heeft al zo veel meegemaakt, verdiende een liefdevol thuis wat hij dan ook eindelijk kreeg, eerst bij Eelco en mij en toen bij Eelco, en dat was hem zo gegund voor nog veel meer jaren. Onze Max is vanmiddag om 15.15 op 6-jarige leeftijd overleden.
In de afgelopen jaren heb ik weinig katten zo snel achteruit zien gaan en zo hard voor hun leven zien vechten als Max. Sommige gevallen raken je diep, en kan je wel mee staan janken met de eigenaar van een dier. Maar het raakt je nog dieper als je overal zo dichtbij bent en het je eigen kat en maatje is.

Ons maatje Max