Lymfeklierkanker Amber

[Mushu2010]

Hey allemaal,

is mijn eerste post hier en ik hoop dat jullie dit lezen. het gaat om mijn kat Amber. een erg lieve poes van ongeveer 14 jaar (geschat ze is aan komen lopen) ze heeft mij gekozen als blikopener, ik voelde me zeer vereerd. ongeveer 4 weken gelezen begon ze te hoesten, ik dacht haarbal, na een eek was het niet over plus ik voelde een verdikking in haar keel. de volgende dag meteen naar de dierenarts, was maandag. biopsie genomen en donderdag de uitslag lymfeklierkanker

ik vrijdag naar amsterdam samen met amber naar de specialist om te bekijken of amber mss chemo kon krijgen gezin haar leeftijd en dat ze sinds een jartje schildklierpatientje was. het kon dus meteen begonnen. het hoesten werd minder en verdween helemaal en ze begon weer lekker te eten die eerste twee weken. daarn ging het weer minder, begon weer te hoesten en ik voelde dat de gezwellen in haar hals niet minder groot werden. de ene kant werd zelfs groter. afgelopen vrijdag werd dit bevestigd en dat chemod us niet werkte

er werd gestart met een vorm van niet chemo dus niet meer levensreddend maar levensverlengend. echter de knobbels groeide in het weekend met de dag, er kwamen zelfs 2 knobbels onder haar kaak bij. op zich ze bleef eten wel fijn geprakt etc maar ze slikte zo moeilijk. je zag dat ze vaak slikte. ik probeerde haar net als de eerste twee weken een beetje xtra krachtvoer op mijn vinger te geven maar daar was ze niet echt geintresseerd in meer. ze dronk ook niet echt dus ik deed wat extra water bij de geprakte brokjes en dat likte ze op samen met een paar brokjes maar ze was zo moeilijk aan het slikken. zondag at ze bijna niets. ze probeerde 'snachts nog een paar droge brokjes te eten (had expres kittenvoer gehaald is kleiner) maar ze sprong een tel later bij me op bed en gaf over. maar de manier waarop waas zo moeilijk om aant e zien. ze moest echt worstelen om de brokjes op te geven. ik hoorde gewoon haar keep samenknijpen en dacht even dat ze ging stikken. zoals jullie kunnen begrijpen heb ik daarniet veel geslapen en had mezelf voorgenomen om de dierenarts te bellen. de volgende morgen at ze weer een beetje natvoer dus ik dacht ok het gaat weeer was een momentopname ik kijk het aan, ik wilde haar zo graag bij me houden. ze was vanochtend nog even in de kattenren maa zat een beetje ne liep een beetje rond enigzins verdwaasd. daarna is ze lekker gaan slapen. om 5 uur heb ik geprobeerd of ze wat natvoer wilde, sheba kip kleine stukjes, en daaar at ze het vocht e en een paar brokjes van op die ze meteen weer overgaf. ik heb toen de dierenarts gebeld en uitgelegd hoe fo wat, ik kond sindag om 15.00 langskomen. ik dacht oke ze vindsardientjes zo lekker (in olie maar wel afgedept etc) ik probeer of ze daar wat van lust. ik zetten het schoteltje voor haar neer en ze begont e koren. daarna kwam ze uit haar mandje en begon toch te eten. met moeite maar ze at. (leek echt alsof ze honger had). een half uurtje daarn lag ze lekker in de stoel naast me en de pc. ik aaide haar en ze begin te snorren maar ook mt haar mond op een bepaald moment op te ademen. niet echt te hijgen maar meer te aademen met haar mond open. ik heb toen de arts gebeld en kon meteen terecht. ze was nog lastig in de mand te krijgen dus ik dacht meteen oh daar zit nog leven in, dus ik weer twijfelen, toch in de mand gedaan en dacht ik vraag het de dierenarts wat die vind. bij de arts was ze niet echt benwud, wilde wel weer de mand inkruipen. ze was niet uitgedroogd ofzo maa de arts voelde duidelijk meerdere knobbels in haar halsje. ik vroeg expres ik ben niet te vorge toch. ze gaf aan dat het zo moeilijk was en dat je liever een dagt e voreg dan te laat wil zijn en als de chemo niet werkte er toniets meer gedaan kon worden. daarna is amber in mijn armen ingeslapen. alleen ik zit nu toch met twijfel. heb ik haar te voreg laten inslapen? ik heb mijn moeder, die had copd, het zo benauwd zien krijgen en zo apathisch op bed zien liggen voordat ze passieve euthasie liet plagen. Ik wilde dit boven alles voorkomen dat dit zu gebueren met amber. Ik wet het eventjes niet meer mijn excues voor de lange post. amber wordt gecremeer en dan ga ik een mooie urn voor haar uitzoeken en dan krijgt ze een plaatje bij de foto van mijn moeder. en ivoel dat Amber nu lekker ligt te snorren op mijn moeders schoot ergens in de hemel Heb ik ze allebei verloren in iets meer dan 2 jaar, mijn moede ris overleden op 4-7-2008.

[Ilone]

Wat een verhaal
Ik denk datje de juiste besslissing genomen hebt.
Oké, als je het niet gedaan had, dan had je ze nogeven bij je gehad. Maar schijnbaar groeiden de tumoren zo snel, als je het niet gedaan had dan had ze misschien wel langzaam gestikt. Dat is wat je hebt willen voorkomen, en dat heb je goed gedaan. Heel veel sterkte met het verwerken van alles!

[castratenkoor]

Ook namens mij heel veel sterkte met het verlies en de leegte die ze achterlaat.
Ze heeft een mooi en liefdevol leven bij je gehad.

Sterkte!

[Adriana]

welkom op het forum en ik wens je veel sterkte in deze verdrietige tijd.
ook ik denk dat je het goed hebt gedaan, je hebt met de ervaringen met de copd in achterhoofd heel goed nagedacht wat er met Amber zou kunnen gebeuren en je hebt haar dat bespaard.
Amber heeft er geen besef van hoeveel dagen ze nog te leven had.
en jij bent degene geweest die tot haar einde goed voor haar gezorgd hebt en ervoor gezorgd hebt dat ze niet heeft hoeven lijden en een zachte, pijnloze dood is gestorven.
beter had je het, denk ik, niet kunnen doen. en niemand kan in de toekomst kijken en inschatten of ze nog 2, 4, 6 of wat meer dagen een goed leven gehad zou kunnen hebben, maar met tumoren die zo snel groeien kun je dat risico niet nemen.
en wat maken 2, 4, 6 dagen uit op een kattenleven van ongeveer 14 jaar?
ik hoop dat je snel aan de mooie momenten met haar kunt gaan denken en blijf je nog even bij ons?

[Mushu2010]

Heel erg bedankt voor jullie reacties. vannacht hebben mijn drie andere katten zowat tegen me aan gelegen op bed. normaal gesproken was dat alleen amber haar recht, haar me time bij mij so to speak. ze was veels te lief ook naar andere katten toe. zelfs de dierenarts zei dat hij nog nooit zo een lieve kat had gezien. verstandelijk weet ik dat ik het goed gedaan heb maar emotioneel hobbel ik er nog achteraan. en inderdaad mss had ik een paar dagen extra gehad maar op welke manier. ze kwam letterlijk aanrennen toen ze de eerste keer overgaf helemaal benauwd dus het begon vooral voor haar niet fijn te zijn. ik blijf zeker rondsnuffelen. ben nooit een forum bezoeker geweest maar het ziet er erg leuk uit hier dus ik blijf zeker hangen.

[tacuma]

Heel veel sterkte gewenst in deze moeilijke tijd! Ook ik sluit me bij de anderen aan, en vind dat
je de beste beslissing hebt genomen, vanuit humaan standpunt. Jouw lieve Amber kon nog ademen,
zij het met moeite, en is daardoor op een rustige manier heengegaan. Als je langer gewacht had,
had ze het vreselijk benauwd gekregen, en was ze mogelijk gestikt. Je hebt de juiste stap op
het goede moment gezet, met je verstand, al zegt je gevoel misschien anders.

Hopelijk kan je troost putten uit de fijne herinneringen die je aan haar hebt. Een bijzonder poesje
dat jou speciaal uitgekozen had!

Groeten van Laura.

[puck0906]

zeker goed gedaan hoe moeilijk ook. Ik heb zelf de beslissing moeten nemen met een poes met maagkanker en blijf ook het onderbuik gevoel hebben ook al zeggen mensen dit was het beste maar verstandelijk gezien weet ik dat ook wel maarja je gevoelens uit zetten gaat niet. Je hebt haar het lijden bespaard en dat is en blijft moeilijk maar wel het beste. Sterkte!

[Marina3]

Jouw handelen was uit liefde voor Amber. Het belangrijkste was om haar verder lijden te besparen. Ik zou waarschijnlijk hetzelfde hebben gedaan.
Ik wens je heel veelsterkte met het verwerken van het verlies van je geliefde Amber. Het is altijd vreselijk om afscheid te moeten nemen van je geliefde huisdier.

[]-marjolein-[]

Heel veel sterkte gewenst met het verlies van je lieve Amber. Ik denk dat je de juiste beslissing hebt gemaakt, hoe moeilijk die ook is. Ze heeft 14 jaar mogen leven waarvan 6 prachtige jaren bij jou.

[Kattenbella]

Ook sterkte van ons hier. Je hebt je best gedaan. Veel te verwerken voor je daar, dikke knuffels.

[loesjepoesje]

wat een moeilijke beslissing he? wij hebben in mei dezelfde beslissing moeten nemen en onze lieve miesje laten inslapen. als ik de foto van amber zie, dan lijkt zij precies op onze miesje. miesje was (volgens de DA) een kruising van een HTK kat en een brits korthaar, een schat van een beestje. zij is ruim 15 jaar bij ons geweest. de laatste tijd kreeg zij steeds last van een soort "toevallen" dan zakte ze door haar linkerkant en viel om, heel zielig. ook had ze veel last van artrose. ze kreeg van de DA steeds injecties met prednisolon en dan ging het wel weer een tijdje. tot ze op een avond ineens helemaal blind was, zomaar. wij naar de dienstdoende DA, en die zei dat we haar geen plezier meer deden door haar weer op te lappen en mee te nemen omdat de blindheid definitief was. dus tja...een spuitje, enfin je weet het...
we namen haar mee en hebben haar begraven op haar eigen plekje in de tuin.
en dikke tranen natuurlijk, en hoewel we nu weer een kitten hebben en het alweer 2 maanden geleden is mis ik haar echt nog steeds. en ik heb toch ook twijfels, want dan las ik weer op internet dat mensen een blinde kat hadden en dan dacht ik toch: heb ik niet te snel besloten om haar te laten gaan? toch denk ik dat het goed was. maar het is denk ik de keerzijde ervan. je kunt zelf beslissen (samen met de DA) voor euthanasie bij je dier, maar daarna voel je je misschien toch nog wat schuldig...was het echt niet te vroeg?
jij veel sterkte hoor!!

[awelmerci]

Ik heb hetzelfde probleem met onze poes. Ik laat ze morgen inslapen. ..ze zou in April 16 worden.