Vorig jaar zomer hebben mijn vriendje en ik twee kittens in huis genomen, Max en Lexie, broer en zus. Het was de beste keuze die we ooit gemaakt hebben samen, want wat een vreugde en lol geven die beestjes aan je leven! Het waren echt onze kindjes..
Ik kan hier wel uren doorgaan over hoe geweldig m'n schatjes zijn, maar daar is dit topic niet voor. Lexie is namelijk 2 weken geleden overleden, zomaar. Ze ademde wat raar, een beetje schokkerig met haar buikje, maar at en speelde verder normaal. Dat was woensdag. Vrijdagochtend is mijn vriendje toch maar met haar naar de DA gegaan omdat we het niet vertrouwden en ze 's nachts vreemde geluiden had zitten maken onder het bed toen ze met Max aan het stoeien was.
DA heeft Röntgenfoto gemaakt waarop vocht in haar longen te zien was, punctie in buikholte gedaan, maar geen dradentrekkend vocht zoals meestal het geval is bij FIP. Lexie heeft nog een injectie gekregen die aan zou moeten slaan wanneer het astma of bronchitis was, hier reageerde ze ook niet op. DA kon dus geen uitsluitsel geven over wat het kon zijn en Lexie is weer mee naar huis gegaan met plastabletjes die vocht aan haar lichaam zouden onttrekken. Na het weekend zouden we dan verder kijken, mocht ze dat halen.
Thuisgekomen zocht ze steeds hele stille plekjes op onder het bed en de bank. Ben om de paar minuten bij haar gaan kijken, zo veel zorgen maakte ik me. Op een gegeven moment kwam ze in de gang zitten en begon ze met haar tong uit haar bek te ademen en hard te miauwen. Vijf minuten later lag ze dood in de armen van mijn vriendje. Ze is voor onze ogen gestikt terwijl ze doodsangsten uitstond en tegen de muren opsprong en heel hard miauwde.
Ik heb me nog nooit in mijn leven zo hulpeloos en machteloos gevoeld, haar zo te zien lijden en niks te kunnen doen!
Lexie was nog maar zo klein (net 1 jaar) en zo ontzettend levenslustig! Spelen was echt haar alles, zo mega-fanatiek heb ik nog nooit een kat zien spelen. Salto's van een meter hoog, gestrekt in de lucht, om een veertje te pakken, draaide ze haar hand niet voor om.
Ik hield zoveel van mijn meisje en snap gewoon niet hoe een katje dat zo gezond oogde, goed at en veel speelde er binnen twee dagen ineens niet meer is, het is zo oneerlijk!
Max mist z'n zusje ook ontzettend, ze speelden erg veel samen en hij keek volgens mij een beetje tegen haar op. Max heeft last van een gewrichtje en is daardoor veel onhandiger, Lexie kon altijd alles en klom overal in en op. Max was dan vaak jaloers en wilde er dan ook op.
Ik weet niet precies waarom ik dit hier post, misschien zijn er mensen die hier iets in herkennen of een vergelijkbare situatie (al hoop ik van harte voor ze van niet) hebben meegemaakt. Ik weet namelijk nog steeds niet waar mijn meissie dit aan te danken heeft gehad, de DA kon na haar dood ook niet veel meer zeggen, misschien een virale infectie in haar longen. Of toch FIP of bronchitis, maar ik denk dat ze dan al veel eerder symptomen gehad zou hebben. We zullen het nooit weten...
Lexie, lief prinsesje van me, ik hoop dat je nu op een heel fijn plekje bent waar je weer lekker kan spelen
