Kat in huis gehaald, erg bang

[Zoe07]

Hallo,

Ik heb vorige week een poes uit een opvang gehaald.
Ze is 2,5 jaar en ik hoorde dat ze niet graag met andere katten is.
Ze is alleen met mij, in een appartement.

Sinds ze hier is, zit ze overdag alleen maar onder bed. Constant grote pupillen. Ze zit wel op bed als ik thuiskom en ze geeft kopjes, maar als ik opsta verdwijnt ze. Ook 's avonds is ze al bij me op schoot gekomen, maar ik kan niks doen of er mag geen bezoek zijn, want dan springt ze weg. Ik zie haar dus weinig.

Is dit angstige gedrag normaal als ze moet wennen? Hoe lang kan dit duren en hoe krijg ik er dit uit? Ik hoop niet dat ze altijd angstig blijft.

En is het normaal dat ze 's nachts gaat eten en op de bak gaat? (en zelfs wat speelt en bij me op bed springt eneven komt liggen)
Ik hoop ook dat dit normalere tijdstippen gaan worden ipv 's nachts...

Alvast bedankt!

[puck0906]

Hoi Hoi,

Weet je wat haar voorgeschiedenis is? Dat zal namelijk heel erg afhangen van hoe ze zich gaat ontwikkelen. Een kat in 1 week volledig gewend laten raken is naar mijn mening zeldzaam. Het is ook niet niets wat zo'n beestje mee maakt. Heb je al geprobeerd haar weg te lokken door eten voor haar neer te zetten voor het bed of spelen met een balletje en dan steeds dichter bij je laten komen. Het heeft echt de tijd nodig. Wat je ook doet dwing haar aub niet want dat werkt averechts. Enne, 's nachts eten en poepen/plassen is heel normaal hoor. Ik geloof dat katten 18 uur van de 24 uur slapen dus grotendeels slapen ze maar ritmes hebben ze volgens mij niet. Die van mij gaan alle drie met ons naar bed en 's nachts er even uit maar 's morgens liggen ze er vaak nog.....Het zal ook een kwestie van wennen zijn. Veel plezier en succes!

[Zoe07]

Dank je wel!

Ik geloof dat ze met veel andere katten leefde en dit niet fijn vond.
Ze heeft een paar weken (of maanden) in een opvang gezeten met veel katten.

Ik laat nu alle ruimtes open, dat lijkt me het beste, toch?
Ze komt op zich wel als ik met eten kom, of ze komt en gaat kopjes geven, maar ze blijft toch graag onder dat bed. Misschien toch maar iets meer laten.

[Lana]

Wat goed dat je een asielkatje in huis hebt gehaald!
Ik denk dat je haar gewoon de tijd moet geven, en zorgen dat ze vertrouwen in je krijgt! Ze moet duidelijk erg wennen, wat ook normaal is! Ga lekker met haar spelen (touwtjes, hengeltjes) en beloon haar als ze bij je komt!
Succes!

[Dieneke]

Sluit me aan bij de rest, geduld is een schone zaak. Ga niets forceren en laat haar het tempo bepalen. Succes ermee!

[daantje]

Inderdaad eigen tempo laten bepalen en jezelf niet opdringen. Dat werkt het beste.
Dat je al knuffels hebt gekregen en dat ze ook bij je op bed gekropen is zegt al best heel wat, hoor .
Sommige katten hebben net als sommige mensen wat meer tijd nodig.
Welke tijd daar aan verbonden is, is op voorhand niet te zeggen, soms gaat het snel, soms is er heel veel geduld nodig.

Succes!

[Zoe07]

Bedankt voor jullie reacties

Ik ben van nature erg ongeduldig dus dat stelt Zoe behoorlijk op de proef.
Ik laat haar nu echt haar gang gaan. Ze komt nu wat minder onder het bed uit, maar ik zal haar alle tijd geven. Ook het knuffelen is nu even minder. Ik wacht af....

[Boheme]

Je geeft aan dat ze overal mag komen. Je kan er ook voor kiezen om de ruimte voor haar juist wat te verkleinen. Dat ze eerst went aan de ruimte waar ze nu het meeste is. Zodra ze zich daar veilig voelt, zou je er een extra ruimte bij kunnen betrekken.

En inderdaad, veel geduld hebben, niets forceren, dan komt het vast wel goed.

[Zoe07]

Hoi,

Zoe is nu 2 maanden bij me in huis. Het gaat wat beter. Maar zo gauw ik beweeg rent ze snel weg. Als ze iets hoort of ziet is ze vaak snel weg. Ze ligt heeeel veel op bed en komt weinig de woonkamer in, vaak om even te eten, op de bak te gaan, en ze komt snel langs mn been gelopen maar draait dan om en loopt rustig weg. Zou dit zo blijven, misschien vanwege haar verleden (ik heb haar met 2,5 jaar in huis gehaald, hiervoor woonde ze met andere katten)?? Is er iets wat ik kan doen? Ik doe mijn best maar als ik anderen hoor, hoe speels hun asielkat is, totaal niet bang...

Groetjes!

[Griffel 1977]

Je zal héél véél geduld moeten hebben... De kat zal "haar mens" moeten leren vertrouwen.

Alle asielkatten zijn niet hetzelfde De ene kat is afgestaan omwille van scheiding, verhuis of dergelijke.
De andere kat is een aangelopen zwerfkat.
De andere kat is bv zoals de jouwe, ergens weggehaald, waar ze met vélen zijn en mss weinig hun mens hebben gezien (heb er hier ook zo 2 zitten).
Er is héél véél verschil onder de asielkatten.

Geef haar gewoon de tijd om zichzelf te ontplooien. De ene kat past zich al wat sneller aan dan de andere. Hier zijn het allen asielkatten, sommigen waren hier vanaf minuut één thuis, bij andere duurde het enkele weken/maanden. Bij mijn Chichi heeft het 1 jaar geduurd

[Cari]

Je bent echt ongeduldig Zoe... als ik terugreken, heb je haar nu net 6 weken en geen 2 maanden . Maar ik begrijp dat je teleugesteld bent en misschien zelfs lichtelijk wanhopig . Als je maar één kat hebt, is het absoluut niet leuk als die geen contact met je wil. Als je er meerdere hebt, is dat veel makkelijker te aanvaarden. Je zegt dat je poes, voor ze bij jou kwam, met veel katten heeft samengeleefd en dat vermoedelijk niet leuk vond. Dat wil nog niet zeggen dat ze een andere kat niet leuk vindt, maar dat het er gewoon teveel waren. Het is zelfs heel goed mogelijk dat de aanwezigheid van een andere kat -een lieve, sociale, zelfverzekerde kat - haar meer zelfvertrouwen kan geven. Het zal niet de eerste keer zijn dat een teruggetrokken kat, die niet lekker in haar vel zit, zich optrekt aan een soortgenoot, die wél happy is. Het is voor haar misschien zelfs beangstigend om 'enig kat' te zijn en geen spoor meer van een soortgenoot te kunnen ontdekken. Ik zou je aanraden eens op zoek te gaan naar een zeer kat-vriendelijke kat die ook graag met mensen knuffelt. Voor jou sowieso leuk, maar ik denk voor j epoes ook heel fijn.

[puck0906]

Hoi hoi,

Ik heb zelf een dove witte poes in huis gehaald die toen 1 jaar was. Het heeft lang geduurd (zeker 1 jaar) voor dat ze zichzelf was. Omdat ze niets hoorde was ze heel bang. Ik kocht er toen een andere kat bij en vrienden zijn ze nooit geworden maar daardoor werd ze wel relaxter. Verder is het belangrijk dat jij haar het tempo van alles laat bepalen en niets gaat dwingen. Probeer bv bij haar te gaan zitten als ze eten krijgt en af en toe een snoepje. Probeer rustig op de grond te gaan zitten en met een balletje te rollen of een propje papier of een laser lampje. Zolang je haar niets opdringt en het allemaal rustig aan doet moet dat echt wel beter worden. Succes!

[Shakti]

Hallo Zoe,

Ik heb ongeveer hetzelfde als jij, 10 dagen terug heb ik een poes uit het asiel gehaald, ze is 2 jaar oud. Ik heb haar Shakti genoemd (dat is de naam van een Vedische godin). Ze was erg ongelukkig in het asiel, schuw bij mensen en bang voor andere katten. Ze vond het niet fiijn om daar te zijn, zeiden de medewerkers, ze heeft daar een half jaar gezeten. Ze is daar binnengekomen als vondeling.
Ik wilde een kat (een poes) en op de website van het dierentehuis keek ik naar alle foto's. Ik viel meteen op Shakti! Er was 'iets in de uitdrukking van haar gezicht dat me heel erg aantrok (ik zal nog even kijken hoe ik een foto ga uploaden, maar eerst wil ik even vertellen hoe het ging). Ik ging naar het asiel maar kon haar een paar weken terug nog niet meteen meenemen omdat ik wilde wachten tot ik vakantie had (nu heb ik dus vakantie). Ik vroeg aan het asiel of ik haar kon reserveren. Dat kon niet, maar ze zeiden 'ze zit er over een paar weken vast nog wel want niemand wil haar hebben.'
Ze verblijft nu boven in een slaapkamer van ca 10 m2, de eerste dagen heb ik de deur dichtgehouden. Ze hield afstand van me maar vond het wel fijn als ik tegen haar praatte, ook al heeft ze dagenlang voornamelijk onder een kastje gelegen. Ik liet haar haar gang gaan en tot rust komen. Na een paar dagen was ze toch nieuwsgierig voor wat er achter die deur was en glipte de kamer uit op verkenning. Ze heeft de overloop, 2 andere kamers en de badkamer vluchtig verkend, en voorlopig heeft ze daar blijkbaar genoeg aan, verder durft ze niet.
Na een paar dagen liep ze voorzichtig naar me toe en kreeg ik kopjes. Ik mocht haar een beetje aaien en zelf even haar vacht borstelen, maar ze vind het tegelijk heel spannend, ze tilt dan steeds nerveus een trillend voorpootje op en er gaan sidderingen over haar rug.
Ze zit soms op de overloop maar durft niet verder. Ze vindt het heel fijn om aandacht te krijgen en loopt schuchter rond in mijn buurt als ik boven aan het werk ben. Als ik weer naar beneden ga lijkt het alsof ze mee wil maar het toch niet durft, ze mekkert dag zacht, ze zoekt echt contact maar heel schuchter.
Sinds ze bij mij is is ze aldoor aan het eten. Elke keer als ik in haar kamer kom, rent ze naar haar voerbak en begint te schrokken. Het lijkt wel of ze het eten gebruikt als communicatiemiddel. Dat deden sommige katten van mij vroegr ook. Heel vroeger heb ik ook katten gehad maar die aten nooit zoveel! Ik gaf haar eerst alleen 's ochtends en 's avonds brokjes (per keer ongeveer wat in een 3/4 theekopje past) maar ze rent steeds gretig naar haar voerbak rende als ik in haar kamer kom en begint als een bezete te eten.
Ik dacht dus steeds dat ze niet genoeg had en gaf dan tussendoor wat bij. Omdat het lijkt of ze in die 10 dagen flink aan het uitdijen is, ze heeft een hele bolle buik gekregen, ben ik maar terug naar het asiel gegaan om te vragen wat daar haar eetgewoonten waren. In het asiel was ze bang voor andere katten en daardoor heeft ze volgens de medewerkers toch blijkbaar te weinig gegeten omdat ze niet bij de voerbak durfde. Nu ga ik dus geleidelijk aan weer iets minderen anders wordt ze veel te dik.
In het asiel verhaarde ze heel erg en de eerste dagen thuis ook nog, maar nu wordt dat minder. Ik vermoed dus dat ze toch maandenlang op het randje van ondervoed was in het asiel, en dan is het geen wonder dat ze nu eindelijk haar kans grijpt om het in te halen.

[Cari]

Wat fantastisch dat je je over haar ontfermd hebt . Een katje dat zowel voor mensen als voor katten bang is, heeft het heel moeilijk en ze mag ik haar knuistjes knijpen dat jij langs kwam en voor haar viel!
Zo te horen gaat het geweldig. Als je haar naar beneden wilt krijgen, kan je haar voer treetje voor treetje wat lager op de trap plaatsen. Blijkbaar is ze, ondanks haar angst, wel een gezelligheidsdiertje.
Op het moment dat jij verschijnt, wordt ze blij en voelt ze zich goed en dat zet haar aan tot eten.
Ze zal waarschijnlijk wel heel eenkennig blijven, maar het zal me niets verbazen als jij over een tijdje een echte schootpoes hebt !

[Medusa]

Is gewoon een schuchtere kat die met de tijd jouw wel knuffels zal komen geven als zij zich relaxed genoeg voelt maar op haar hoede blijft. Heb er hier ook zo 2 rondlopen