Noah heeft me wel eens eerder niet 'herkend': de eerste keer was toen hij ontsnapt was en ik
hem halverwege de straat vond, en de tweede keer was toen hij in de tuin van de buren zat,
en ik hem daar weg moest halen. Na even op hem ingepraat te hebben, kalmeerde hij toen,
en kon ik hem zonder problemen oppakken.
Nu had hij letterlijk een waas voor ogen, en stond in de aanval-modus, blijkbaar.

Dat hij me zomaar aan zal gaan vallen, denk ik absoluut niet, maar af en toe valt hij Tacuma
wel eens lastig, en dan duw ik hem met mijn hand weg. Dat durf ik nu dus niet meer. Misschien
de plantenspuit maar weer eens uit de mottenballen halen... Een plens water over vechtende
katten zou nu ook mijn keus zijn, als het ooit nog eens zou gebeuren. Ik bied mezelf maar niet
meer aan als schietschijf...

Dat er in mijn omgeving mensen zijn die menen te moeten zeggen dat Noah afgemaakt zou
moeten worden, vind ik onverteerbaar. Als hij werkelijk vals zou zijn, en lukraak mensen aan
zou vallen, zou ik wel nadenken over herplaatsing in b.v. een dierentehuis, maar afmaken gaat
me veel te ver, zelfs in dat geval. En dan te bedenken dat we Noah als herplaatser gekregen
hebben, omdat hij vals zou zijn... Zijn eerste eigenaar wilde hem laten afmaken, maar zijn da
was het daar gelukkig niet mee eens. Gevaarlijk of vals niet, maar een beetje voorzichtigheid
is geboden. Dat kan nooit kwaad met dieren (en met sommige mensen ook niet, hahaha).
Groeten van Laura.