Heel erg bedankt voor alle tips!

Dit heb ik in elk geval met Spooky geprobeerd die Maandag, maar het hielp niet.
Toen J. haar kwam ophalen was ze ook tegen hem erg lelijk!
Hij blijft volhouden dat er niets is gebeurd, dus misschien dat ze het inderdaad gewoon aanvoelde en dan de stress van de sterilisatie er nog bij. Arm meisje!
En dan nu de huidige situatie:
Ze heeft een dikke week lekker rustig mogen bijkomen bij J. Ze heeft niet aan haar hechtingen gelikt (het lieve ding! ^_^) en ze at en dronk goed. Heeft een paar keer overgegeven nog, waarschijnlijk van de verdoving nog. Maar verder deed ze het prima.
Afgelopen Dinsdagavond besloot ik bij J. langs te gaan om te kijken hoe het met Spooky was.
En gelukkig trof ik daar een heel lief, speels en vrolijk poesje aan! De Spooky zoals ik haar ken!

Ik mocht haar aaien, wat beantwoord werd met druk ge-prr-prr-prr (soort miauwtjes, geen gespin).
En na het knuffelkwartiertje had ze er genoeg van en wilde ze spelen! Dus ook nu een paar krasjes op mijn hand, maar dit was duidelijk gewoon stoeien. En ik heb lekker veel tegen haar gepraat met een zachte, lieve stem.
Echt, ik ben zo blij!



Ik ga er morgen en zondag nog even langs, kijken of ze zo lief blijft doen tegen me. Zo ja, dan gaat ze Maandag verhuizen en komt ze dus bij mij!

en dan kunnen we ons focussen op de volgende uitdaging.... hoe zal ze reageren op mijn katten? en mijn katten op haar? hoe kan ik haar het beste introduceren zonder dat ze elkaar vermoorden? :P
Dit is trouwens de dame in kwestie waar jullie allemaal zo lief voor meedenken:



En dit zijn mijn heren:

v.l.n.r.: Mystic, Rambo en Pinto ^_^