Kaaktumor

[Ria]

Hai lieve kattenvrienden,

Mijn kat Saartje is ernstig ziek. Ze wilde al enige tijd geen harde brokjes meer eten, alleen zachte vismousse. We dachten aan tandproblemen, maar de dierenarts zag bij de jaarlijkse contrôle niets bijzonders in haar bekje. Omdat ze ook op een vreemde manier haar tongetje een beetje uit de mond stak en meer speeksel ging produceren begonnen we ons toch ernstige zorgen te maken. Een week later zaten we dus weer bij de DA en dit maal constateerde ze een kleine knobbel aan de rechteronderkaak. De röntgenfoto wees uit, dat het om een tumor gaat (en dus niet om een ontsteking). Er is niets meer aan te doen, behalve pijnstilling om haar nog een mooie laatste tijd te geven. Ik ben er kapot van. Het is zo'n mooi levenslustig dier. We hebben haar als 1-jarige kat 6 jaar geleden uit het asiel gehaald. Het was toen echt een zwak vrouwtje; ze mist(e) een oog, had veel darmbloedingen, was broodmager, maar met haar vechtlust groeide ze in korte tijd uit tot een prachtige wolk van een poes, waar we zoveel vreugde aan beleven. En nu moet ik haar toch gaan missen binnenkort....ik kan het nog steeds niet geloven. Mijn vraag aan jullie...op een geven moment, als ze niet meer wil eten of anderszins achteruit gaat zal ik haar in moeten laten slapen. En dit lijkt me nu zo moeilijk, wanneer is dat moment, hoe beslis je zoiets? Hoe weet je of het goed doet? (Voor alle duidelijkheid, op dit moment oogt ze kerngezond, vol energie, goede eetlust, etc., maar de tumor groeit zichtbaar.)
Misschien zijn er onder jullie mensen, die hier ervaring mee hebben. Ik zou er veel steun aan hebben. Alvast hartelijk dank.
Groetjes, Ria

[floddertje]

jeetje Ria, wat een heftig en verdrietig nieuws!
ik heb zelf geen ervaring met het nemen van de beslissing, wanneer te laten in slapen.
maar denk dat er wel mensen zijn de je een advies kunnen geven.
veel sterkte toegewenst!

[Ilone]

Heftig dit.
Allereerst sterkte ermee.
Mijn ervaring is, dat je het zelf goed aanvoelt.
Ik heb zelf een kat gehad, die ging naar de DA om een cyste tergrootte van een tennisbal tussen zijn schouders weg te laten halen, wat later een tumor bleek te zijn. Dit kwam later weer terug, en op meerdere plaatsen. Je merkt vanzelf aan de kat dat hij/zij lusteloos wordt, minder actief. Vaak als ze spinnen terwijl ze alleen maar liggen (dus niet aangehaald worden) schijnen ze pijn te hebben of zich niet prettig te voelen. In mijn geval kreeg hij meer pijn, en kon zich op een gegeven moment steeds moelijker voortbewegen. Dat was voor mij het moment om de DA te bellen en afscheid van hem te nemen.

Bij een andere kat heb ik de beslissing genomen op basis van ouderdom en dementie (als dat bestaat bij katten). Door hoogstwaarschijnlijk allerlei ouderdoms kwaaltjes ging zij achteruit, en leek het ook dat ze pijn had. Ze werd echt oud. Hoorde slecht, zag slecht, maar at als de beste.

Je merkt vanzelf op de een of andere manier wanneer het tijd is.
Toch blijft het een vreemde gewaarwording vind ik, dat je beslist over een ander leven...

[Catfish]

Hoi Ria,

Het 'wanneer' blijft een vreselijk iets, waar ik helaas al meerdere keren mee te maken heb gehad.
Het enige advies wat ik je kan geven is om goed naar je gevoel te luisteren, maar ook heel goed op veranderd gedrag van je kat te letten. Dieren laten veel minder snel merken dat ze pijn hebben of dat het niet goed gaat, dat is zo geprogrammeerd in de natuur. Een zwak dier redt het niet in het wild tenslotte... Dus vertrouw op je gevoel, en Ilone gaf ook al wat goede punten om op te letten.

Ik vroeg mijn DA ooit waarom al mijn dieren toch nooit 'gewoon' dood gingen, maar altijd door een spuitje van haar. Haar uitleg was dat wij als mens de macht hebben om een dier verder lijden te besparen. En dat gaf mij een beter gevoel.

En mocht het zover zijn, ik heb voor mijn poes die ik een paar maanden geleden in moest laten slapen de DA thuis laten komen waar ze op mijn schoot in is geslapen. En dat voelde veel beter dan op zo'n tafel in de klinkiek. Maar dat is heel persoonlijk. Je moet doen wat voor jou het beste voelt.

Ik wens je heel veel sterkte toe met deze vreselijke beslissing.

[Ilone]

Bij mijn DA mocht ik mijn kat ook vasthouden. Voelt indd veel beter.
Ik denk dat als je het de DA vraagt, dat hij daar wel mee instemd.

[castratenkoor]

Hoi Ria,
Wat vreselijk voor jou en de poes. Ik wens je er veel sterkte en wijsheid mee.
Ik sluit me aan bij de vorige spreker, volg je gevoel en let elke dag op het gedrag van de kat. Als ze niet meer wil eten is bv een manier om te weten dat ze zich rot voelt. Ga dan niet aandringen, maar let verder op hoe ze zich gedraagt en neem die vreselijk beslissing wanneer zowel de poes als jij er klaar voor zijn.
Ikzelf heb al katten vanaf 1980, dus 30 jaar.
Er zijn er die van ouderdom heengingen, altijd met hulp voor het laatste stukje, er zijn er door ziekte heengegaan. Maar er zijn er ook die ik plots dood vond.
Zo ook Kees, hij was als kitten gevonden bij de vuilnis in Spanje.
Met infuusjes opgekrikt en mee naar Nederland gesmokkeld.
Kees was vreselijk lief en aanhankelijk maar had een eettik.
Hij was daardoor veel te dik.
Op een ochtend zag ik dat hij zich niet goed voelde. Ik maakte een afspraak bij de dierenarts, maar voor het zover was, liep hij naar buiten de ren in en stierf.
Hij was 9 jaar. Een laatste tocht naar de dierenarts is hem bespaard gebleven.

Ik wens je veel sterkte met het naderend afscheid.
Volg je gevoel en blijf daar achter staan, vraag of ze op schoot mag als ze haar spuitje krijgt.
Dinie

[Cari]

Ria, ik wil je veel sterkte wensen de komende tijd en met het nemen van 'de beslissing'.
Alles is al zo'n beetje gezegd. Ik denk dat je zelf heel goed kan zien of je poes nog een leven heeft dat de moeite waard is.
Ik laat zelf in principe altijd mijn dieren thuis inslapen, in hun vertrouwde omgeving. Je betaalt daar meer voor, maar ik vind 't dat waard. Het is het laatste wat je voor je poes kan doen.
Nogmaals: heel veel sterkte en zolang als het kan, verwen haar op alle mogelijke manieren!

[Ria]

Hai lieve mensen,

Allemaal heel erg bedankt voor jullie hartverwarmende reacties! Ik heb daar enorm veel steun aan!
Ik zal jullie op de hoogte houden.
Groeten,
Ria

[rieneke]

ik wil je iets adviseren, wat heel moeilijk is.
waarom wachten tot je beestje gaat lijden, als je toch op zeker weet dat het eind in zicht is.
niet dat je nu meteen de da moet laten komen, maar ik zou eerder te vroeg dan te laat die rotbeslissing nemen.
de kat van een goede vriend van me had ook een tumor op de kaak, en hij besloot het beestje in te laten slapen, zodra hij niet meer at.
toen het zover was, constateerde de da dat de hele kaak ontzet was geraakt door de groei van de tumor.
ondanks pijnstilling moet het dier toch flink pijn hebben gehad.
wees dus zeer alert!
heel veel sterkte.

[Adriana]

wens je veel wijsheid en sterkte en k leef met je mee. velen van ons hebben al eens of al meerdere malen een geliefd huisdier moeten laten inslapen en weten hoe moeilijk de keuze van het moment is...

[Ilone]

Let ook op 'onverwacht spinnen'.
Voor zover ik weet hebben katten pijn of voelen ze zch niet lekker wanneer ze uit het niets gaan spinnen (zonder aanleiding als aaien of aandacht o.i.d.)
Als ik het hierin fout heb, hoor ik het graag.

[daantje]

Ria, het is al meerdere malen gezegd, maar ik wil het nog eens benadrukken.... Het moment van laten gaan voel je vanzelf aan. Er komt een punt waarop je zelf zal voelen "tot hier en niet verder". Je groeit er nu als het ware een beetje naar toe .

Heel veel sterkte, want de beslissing nemen is op geen enkel moment gemakkelijk.

[Sannne]

Hai Ria,
Ik zit momenteel met mijn poes Ieniemienie in dezelfde situatie.
Ze heeft het plaveiselcel carcinoom en is niet meer te opereren.
Tot voorheen ging het super met haar. Ze eet zelfs weer harde brokjes. Ze krijgt prednison en antibioticaprikken.
Voor mij was de diagnose echt een schock. Ik ging met haar naar de dierenarts voor een ontsteking, dacht ik. Dat zei ik ook doodleuk tegen de dierenarts, ze heeft een ontsteking.
Nou niet dus. Een tumor.

Ik zie hem groeien en sinds gisteren ligt het zelfs open. Ze bloedt, als ze zichzelf wast (wat ze heel veel doet). Maar nog steeds heb ik ECHT niet het idee dat ze pijn heeft. Ze geeft kopjes met die kant, ze eet prima, ze kroelt lekker, spint niet gek (alleen bij kroelen), is alert en alles.
Toch was dat bloeden een schock. En zit ik nu een beetje van.. Hoever moet het nog gaan.. Het gaat vanaf nu alleen maar meer kapot, het gaat alleen maar groeien..
Maar haar nu al in laten slapen (ook al weet ik dat het erger wordt) voelt ook verkeerd, omdat het zo goed met haar lijkt te gaan..

Moeilijk he...
Ik heb echt buikpijn als ik denk aan het moment van inslapen.. Wil het echt nog niet nu, maar wanneer dan wel.... inderdaad, als ze echt pijn heeft? Ik weet dat ze een harde is, en als zij pijn heeft is het goed mis..

Mijn lieve Pien, ik kreeg haar toen ik 11 was, ze is er voor mijn gevoel altijd geweest. Ze heeft altijd naast me gezeten toen ik het heel moeilijk had, en nu is ze 13, en nu gaat ze al dood Niet zij!
Kan iemand mij vertellen wat de extra kosten zijn van het thuis laten komen van de dierenarts?

[Adriana]

wat verdrietig allemaal.
in nederland is een samenwerkingsverband van dierenklinieken die gespecialiseerd zijn in oncologie, kanker dus. http://www.kankerbijdieren.nl/klinieken/
uit eigen ervaring weet ik dat ze vragen per mail gratis beantwoorden, ook als je geen klant bent en wij hebben zelf erg goede ervaring met één van die dierenklinieken,
missch kun je bij één van de klinieken bij jou in de buurt nog wat meer info krijgen? met name over kwaliteit van leven en hoe je kunt zien dat het leven van je lieve katzel niet meer katwaardig is..
en de meeste dierenartsen willen wel aan huis komen om een dier te laten inslapen als je dat vraagt en ze kunnen je ook de kosten daarvan wel doorgeven. en anders kunnen zij wel een collega aanbevelen, die dat wil komen doen...
wens jullie beiden heel veel sterkte in deze verdrietige tijd..

[ninus]

Lieve Ria, en ook Sanne,

hier nog iemand met dezelfde situatie, alleen was het bij mijn poes plaveiselcel, net als bij Sanne's kat. Ik kom net terug van de DA, heb haar laten inslapen. Het zat op de oorsprong van de tong en ging zo snel, ik schrok ervan. De hele tong was echt vol tumoren en een deel begon af te sterven. Ook ik zat natuurlijk met die onvermijdelijke vraag: wanneer? Maar weet je? er komt nooit een moment dat goed voelt, niet vandaag, niet morgen en zelfs niet over 10 jaar. En ik had poeslief uit het asiel, ze heeft een prinsessenleven bij me gehad en ik wilde dat haar einde ook 'fijn' was, als je dat zo kon zeggen. Pijn zal ze niet gehad hebben want ze kreeg elke dag pijnstillers maar niet goed kunnen eten, niet goed kunnen drinken (uberhaupt een wonder hoe ze met dit in haar bekkie nog iets naar binnen kreeg) en dat gekwijl waardoor ze nog meer vocht verloor. Ik heb dus gisteren de DA gebeld, heb vandaag nog 2 keer afgebeld en toch maar niet, en toen toch maar gegaan. Ik moet mezelf continu voorhouden dat dit voor haar het fijnste is geweest, nog zonder pijn, nog steeds een relatief fijn leven en niet hoeven wachten tot het echt drama is omdat baasje er nog niet klaar voor is. Maar wat doet het veel pijn zeg. Iedereen in deze situatie heel veel sterkte, ik brand zo een kaarsje voor mijn eigen lief en die van jullie.

Nina