Spooky is ineens bang voor me

[Sunnetje]

Hallo,

Eind van deze week zou ik een nieuwe kat krijgen: Spooky, een poes van ongeveer 9 maanden oud.

Dit is de geschiedenis en het probleem: Spooky is als kitten in huis gehaald door J. (een vriend van me) en zijn toenmalige vriendin. Relatie ging uit, ex-vriendin kon de kat niet meenemen en dus bleef Spooky bij J. Spooky is dus een binnenkat en is geen andere katten gewend.

Echter kon J. gewoon niet met Spooky overweg, hij blijkt gewoon geen kattenmens te zijn.
Al een aantal keren was ik langsgeweest en heb ik lekker met Spooky geknuffeld, gespeeld, ik kan haar aaien en oppakken en dat ging allemaal prima. Ik heb zelf 3 katten en ik rook dus ook altijd erg interessant voor Spooky, maar ze leek er nooit problemen mee te hebben.

Dus toen J. me voor de zoveelste keer vertelde dat hij haar nu echt weg wilde hebben, heb ik aangeboden om haar dan bij mij te laten wonen. Ik woonde sinds kort toch veel groter dus de ruimte heb ik wel. Maar ze moest dan wel eerst gesteriliseerd worden.

3 weken geleden werd ze echter voor het eerst krols. Erg grappig want J. wist niet wat er gebeurde dus die belde mij in paniek! :P
Gelukkig gewoon krolsheid dus, waardoor de sterilisatie uitgesteld moest worden.
Ook tijdens haar krolsheid bleef ze een aanhankelijke, lieve, knuffelige poes.

J. belde mij vorige week op om te vertellen dat Spooky al een paar dagen niet meer krols was en dus heb ik de DA gebeld en voor vandaag een afspraak voor sterilisatie gemaakt.

Zaterdag ben ik nog even met mijn vriend bij J. langs gegaan, om Spooky te laten zien.
Maar wat er gebeurde... ik tilde haar op en dat wilde ze duidelijk niet, dus ik zette haar weer op de grond. Toen ik haar echter wilde aaien, greep ze naar mijn hand en heeft me flink gekrabt. Later sprong ze op de tafel en wilde ze naar mijn hoofd slaan. Dit had ik nog nooit met haar meegemaakt!

Gisteravond heb ik Spooky opgehaald omdat ze vanmorgen heel vroeg naar de DA moest.
Bij J. aangekomen begon ze meteen weer te miauwen, gevolgd door schreeuwen en blazen en poging tot krabben! Ik heb haar uiteindelijk in het reismandje weten te lokken met een laserlampje anders hadden mijn handen opengelegen.

Thuis aangekomen heb ik haar maar in de woonkamer gezet in het reismandje en heb ik haar mandje en kattenbak klaargezet voor de nacht. Haar uit het reismandje laten was ook een drama, ik heb een ovenhandschoen aangedaan om het kooitje open te kunnen maken.
Ik heb de andere katten niet bij haar gelaten, dat zou haar te gestresst maken leek me zo.

Vanmorgen naar de DA. Ik heb haar met pijn en moeite in dat reismandje gekregen, weer met de ovenhandschoen. Voordat ik haar te pakken had bleef ze mijn schoen maar aanvallen.
Toen ik haar later weer mocht ophalen, was er helaas niets veranderd.
Meteen begon ze tegen me te blazen en te schreeuwen en nu thuis begon ze weer te grommen en krabben toen ik het deurtje van de reismand open wilde maken.


Sorry voor het lange verhaal, maar details leken me hier misschien wel belangrijk.
Er is niets vreemd gebeurd tussen de laatste keer dat ik haar zag en afgelopen zaterdag toen ze ineens zo bang voor me leek te zijn.. want dat is het geloof ik echt, doodsangst!
Grote ogen, wijde pupillen, rug wat gekromd, terugdeinzen, grommen, blazen, schreeuwen..

Heeft iemand enig idee wat ik hieraan kan doen? ze gaat vandaag terug naar J. want daar mag ze lekker een week bijkomen van de sterilisatie. En daarna zou ze dus eigenlijk voorgoed hierheen komen.
Maar als ze zó panisch blijft, zo angstig en boos, dan is het niet verstandig voor mij en mijn andere katten om haar in huis te nemen... hoe jammer is het ook vind want ze was eerder echt een schatje! Ik snap niet hoe het ineens zo heeft kunnen veranderen!

Tips, ervaringen, iemand?

[Ilone]

Goh, wat apart dat ze zich ineens zo tegen je keert
Ik heb hier weinig ervaring mee, dus kan je niet echt helpen ben ik bang.
Ik heb wel een kat die opeens steeds angstiger wordt met de nodige problemen, en hier op het forum werd mij valeriaan druppels, feliway en Destress geadviseerd.
Maar die Destress zijn tabletten, en als ik je verhaal zo eens lees geef ik je weinig kans om die naar binnen te krijgen

Weet niet of je er wat aan hebt, maar da's alles wat ik weet.

Succes, en ik hoop voor je dat ze wat bijdraait!

[Cari]

Wat een toestand !
Is Spooky naar andere mensen toe (haar huidige baasje, de dierenarts(assistente), jouw vriend) nog wel lief?

[Sunnetje]

Ik heb J. (haar huidige baasje) vanmiddag gesmst dat hij Spooky zelf maar moet komen ophalen, omdat ik wilde zien hoe ze tegen hem deed. Maar dat was dus ook krijsen en blazen.
Mijn vriend heeft ze alleen zaterdag gezien en toen was ze dus lelijk tegen ons allebei.

Van wat ik van de DA assistente begreep was Spooky alleen een beetje uit haar hum omdat ze de narcose niets vond, maar heeft ze verder niet echt lelijk tegen hen gedaan.

[Dieneke]

Misschien is dit een belachelijke reactie hoor, maar zeg dat dan maar gewoon.... Zou het zo kunnen zijn, dat Spooky door heeft dat hij niet gewenst meer is door J., en voor het eerst krols, misschien brengt dit heel veel onzekerheid voor haar mee, waardoor ze gewoon heel erg gestresst is? Naar de da is natuurlijk zowiezo geen pretje?
Zou gewoon valeriaandruppels, feliway of destress (in voer?) proberen. Spooky rust en veiligheid geven en tijd....

[Cari]

Ja, je vraagt je soms af wat katten allemaal doorhebben....
Hopenlijk wordt ze komende week weer haar eigen lieve zelf, zodat ze bij jou de rest van haar leven gelukkig kan zijn. Maar het blijft een vreemd verhaal.... J. heeft echt niets verzwegen ?

[Sunnetje]

@ Dieneke.

Helemaal geen belachelijke reactie hoor. Ik vind het super dat je meedenkt.
Het zou inderdaad kunnen hoor. Dat Spooky toch aanvoelt dat er iets gaat veranderen.
En ze leek al niet echt lekker in haar vel te zitten Zaterdag, en dan ook nog naar de DA... ik hoop niet dat ik het hiermee erger heb gemaakt.
Ik kijk het nog even een weekje aan. Als ze dan nog steeds zo is, ga ik die valeriaandruppels of die verstuiver (is dat Feliway?) proberen!

@ Cari.

Ja, het zou soms echt zo makkelijk zijn als ze je gewoon vertelden wat er mis was.
En ik hoop niet dat J. iets heeft verzwegen.. ik zal hem van de week nog wel eens diep in de ogen staren en vragen of er écht niets is gebeurd

[Claudia007]

Katten voelen meer aan dan wij denken en inderdaad als je niet gewenst bent door je eigen baasje kan ik me voorstellen dat je daar niet blij van word.
Geef haar even de tijd en negeer haar gewoon....... vaak komen ze dan vanzelf.

Mijn vriend kreeg gisteren een tip van iemand waar wij Carnibest halen....die vertelde je moet zo veel mogelijk tegen je kat vertellen want ze zijn niet zo dom als dat sommige mensen denken.

Deze mevrouw is ook dieren therapeut en opzich vind ik het niet gek.....ze denken en voelen meer dan wij denken. komt vast allemaal goed.

[Cari]

Ik heb sinds juli een verwilderde niet aaibare opvangpoes in huis die weigerde de kattenkamer uit te komen. Toen ik haar vertelde dat ze de volgende dag naar een nieuw thuis zou gaan, zat ze die nacht de hele nacht ineens onder mijn bed, waar ze ook niet meer onder vandaan wilde. Die plaatsing duurde slechts 24 uur. Nu ligt er een nieuwe plaatsing in het verschiet en toen ik haar daarover vertelde, lag ze 's nachts ineens naast mijn bed op het hondenkussen. Wil ze dan niet weg - je zou het gaan denken Inmiddels zijn we al weer 2 weken verder en Shiima gelooft 't wel weer. Ze zit weer lekker op "haar" kamer ! Toeval, telepathie... who knows ?

[Cari]

En..... hoe is de relatie nu tussen Spooky en de rest van de wereld en met name jou?

[Catfish]

Voor Sunnetje en de anderen,

Ik weet ook dat katten (en andere dieren!) zo veel meer begrijpen dat wij vaak vermoeden...
Een tijdje geleden heb ik een cursus communiceren met dieren gedaan, en het is eigenlijk heel logisch.
Dus Dieneke, niks belachelijke reactie!
Er zullen mensen zijn die mij nu is het hokje "zweef je lekker?" plaatsen, maar ik sta gewoon met twee benen op de grond. Net als mijn vee.

Met dieren communiceren kan op veel manieren, de sleutel (voor mij) is om een echt contact te leggen en te vertrouwen op wat je denkt. Dat is vaak wat het dier je wil vertellen. En zo kun je communiceren.
Als je een emotionele binding hebt met een dier, kun je er (meestal! ook in de dierenwereld is niet iedereen gediend van communicatie) mee communiceren.

Maar wat er met Spooky aan de hand is... Ik denk dat ze veel voelt, ze heeft ook veel meegemaakt! En dan niet welkom zijn bj iemand, dat heeft uiteraard ook z'n weerslag op haar.
Probeer haar maar te vertellen (hardop, in je hoofd, wat jij goed vindt voelen) dat ze welkom is bij je, en dat je haar een goed leven wilt geven. Laat het haar voelen.

Ik weet ook niet alle antwoorden, maar hoop je zo een beetje te kunnen helpen.

Ik hoop dat je er wat aan hebt!
Laat je weten hoe het afloopt?
Sterkte!

[castratenkoor]

Ik zat ook te denken aan valeriaan. Echt sneu voor Spooky wat haar allemaal overkomt.
En sneu voor jou, want je hebt de beste bedoelingen met haar.

Sterkte ermee, ik zou wat valeriaan druppels op war pluche speelgoed druppelen elke dag.

Dinie

[Adriana]

Ik weet ook dat katten (en andere dieren!) zo veel meer begrijpen dat wij vaak vermoeden...
maar ik sta gewoon met twee benen op de grond. Net als mijn vee.

... je vee hopelijk toch met 4 benen...?
owh ja en wat iedereen er van vindt is me worst! ik heb ook wel eens een ernstig gesprek met (één van) de katzels en toch ook wel de indruk dat er iets van de boodschap over komt.
en of het toonhoogte is of rechtstreekse aandacht of iets onzegbaars , k weet het niet maar ik doe het gewoon, ook al omdat ik me er zelf beter bij voel.

[Dieneke]

Ben ook benieuwd hoe het nu verder gaat met Spooky, misschien helpt t als je haar gerust stelt?

[Catfish]

@Adriana: Mijn vee met twee pootjes op de grond? mwah, meestal, als ze niet maffen of spelen.
En wat mensen van me denken zal ook mij een welgevormde worst zijn.
En je katzels begrijpen je echt wel, en ik denk dat je zelf ook wel weet dat je daar niet aan hoeft te twijfelen. Je merkt het wel, toch?
Sorry, ik ga even helemaal Maar wel een intrigerend onderwerp.

@Sunnetje: Hoe gaat het nu met Spooky? En jou? Ik ben benieuwd!