Nieuwe kater van asiel (+-2jaar)

[Sibby]

Hoi, Vrijdagmiddag hebben we een kater (Beertje) uit het asiel gehaald omdat hij er zo ongelofelijk depressief uitzag. Thuis gekomen leek het eerst redelijk goed te gaan met onze andere 4 poezen. Beertje is over het algemeen enorm rustig en vertoont absoluut geen interesse om contact te zoeken met mijn man en ik. Als je hem streelt, spint hij wel maar het mag allemaal niet te lang duren of je krijgt een ferme beet zonder al teveel waarschuwing. Soms pikt hij een van de andere poezen uit om aan te vallen zodoende is de sfeer in huis te snijden.....wat denken jullie?
Ik weet dat hij tijd nodig heeft maar ergens denk ik dat de anderen eronder te lijden hebben.

[beestenbende]

Geef het even de tijd joh! Alle nieuwelingen veroorzaken in eerste instantie spanningen,meestal is het met een week in orde. Dus kijk het even aan en nogmaals heb wat geduld!

[Sibby]

Ik weet het....maar voelde me enorm schuldig tegenover de rest. Misschien zal het beter gaan eenmaal hij buiten mag want nu voelt het huis te klein aan . We hebben een kattenluikje maar die is momenteel op slot tot grote frustratie van de andere poezen.

[Cari]

Als ik een nieuwe kat erbij krijg, heb ik het luikje ook dicht, maar word dan zelf portier voor de oude garde. Ik laat het luik naar binnen toe dan open, zodat ze er wel altijd in kunnen. Als ze opgesloten zitten, worden je katten waarschijnljk niet vrolijker en dat hebben ze juist wel nodig, zeker nu. Ga jezelf ook niet schuldig voelen, want die stemming slaat absoluut over naar je katten.
Laat je katten zien dat de nieuwe bewoner welkom is en wees vrolijk. Je eigen stemming is zo enorm belangrijk!

[askar12]

hallo,
ik heb net zo'n probleem alleen ik heb 4 katers en de nieuweling is een poes. ik ben nu 5 weken verder en het gaat nog van geen kanten. Pippi, de nieuwe poes wordt belaagd door de katers en vlucht steeds onder de kast. Zit daar dan de hele tijd, ook als wij erbij komen moeten we alle moeite doen om haar onder die kast uit te krijgen. Ik heb al meerdere reacties gehad op deze site en de belangrijkste is nog steeds...geduld, geduld, geduld.
Sterkte ermee.
wilma

[Ambertje73]

Geduld is een schone zaak!
En het is beter om een nieuweling eerst een tijdje in een bench te doen, gescheiden van de rest.
In een bench kunnen ze elkaar wel zien, maar niet aanraken. Zo kunnen ze langzaam aan elkaar wennen en kan de nieuweling de geur van jouw huis krijgen.
Zo hebben wij in de loop van de jaren hier heel wat katten kunnen laten wennen en wij hebben er nu 35. Eén keer is het niet gelukt.

Je kunt een nieuweling er niet zomaar tussen zetten, want dan zien jouw katten dat als een indringer op hun territorium. Daarom wil het natuurlijk tot op heden nog niet!
En is de nieuweling geholpen? Als de rest geholpen is en de nieuweling niet, dan ruiken ze de "hormonen" van de nieuweling. Laat deze zo spoedig mogelijk helpen. Dan duurt het nog wel even voordat de hormonen zijn uitgewerkt.
Dus: heb geduld, want het loont zich vanzelf!!!!

[Kattenbella]

Bij mij net als bij Amber, het werkt echt! Zo kunnen ze rustig aan elkaar wennen. Hier is ook een grote groep goed samengekomen zo.

[Sibby]

We zijn ondertussen bijna een weekje verder en alles verloopt redelijk goed. Het kattenluikje stond inderdaad open om terug naar binnen te komen....dus dat was geen probleem.
Beertje (de nieuwe kater) begintzich al een klein beetje meer thuis te voelen. Wat we al raar vonden, was dat hij wel korreltjes at maar geen blikvoer. Toen ik gisteren mijn avondmaal zat te eten (aardappelblokjes met groentjes, provencaalse kruiden en groentenburgertje...inderdaad vegetarisch), kwam hij naderbij om eens te kijken....toen ik hem mijn overschotjes gaf was hij dolgelukkig! Hmmm aardappeltjes! Dan ook mijn eerste knuffel gehad van hem De liefde van een man loopt blijkbaar toch door de maag!
Nog 18 daagjes en hij mag een kijkje nemen buiten.

[Cari]

Klinkt goed! Lief zo'n kater die liever geen dode dieren eet .

[Nicolette]

Hoi,

Wij hebben op dit moment 4 katten. Teiger en Gizmo (beide 6jr), Yannis (+/- 4jr) en Boris (+/-3jr), Gizmo is een gesterrilisserde dame de rest zijn katers en gecastreerd. Teiger en Gizmo hebben wij als kittens gekocht en dat gaat al 6 jaar goed. Yannis is 3 jaar geleden aan komen lopen en hebben wij in huis genomen, het heeft even geduurd maar is geaccepteerd, hoewel ze niet graag samen slapen blijft het bij waarschuwings blazen en grommen. Sinds deze zomer hebben wij een 4e kat in huis genomen (Boris), Boris is lief, knuffelig en een beetje te dik. Maar toch werd het vanaf dit moment erg ongezellig bij ons thuis. Gizmo is een lapjeskat met een diva karakter en trekt zich nergens wat van aan, ze blaast af en toe naar Boris en dan neemtie de benen. Teiger is naar boven gevlucht en komt alleen naar beneden om te eten en te drinken en naar buiten te gaan, daarnaast is hij enorm gestressd wat volgens de DA komt door een vlooien allergie en waar hij zo af en toe pretnisson voor krijgt! Ik denk persoonlijk dat het komt door de nieuwkomer! Toch blijft Teiger op zoek naar aandacht en is hij nog steeds een schoot kat, alleen woont hij nu boven! Yannis is de pispaal geworden, Boris valt hem aan en daagt hem uit en Yannis vlucht dan schreeuwend naar buiten of in een hoekje. Yannis begint al te brommen en te blazen als Boris van de overkant op de andere bank naar hem kijkt. En als Yannis dan bromt en blaast loopt Boris dreigend op hem af of valt hem aan, dat laatst heeft geleid tot een grote kras op de neus van Yannis. Yannis bijt niet van zich af en krabt niet terug, verdedigt zichzelf door in een hoekje te duiken of te vluchten. Als we Boris zijn gang zouden laten gaan, loopt het volgens mij niet best af.
Wij hebben nog niks geprobeerd wat betreft hormonen of iets dergelijks en van de DA krijgen we alleen te horen dat ze vooral aan elkaar moeten wennen en dat we geduld moeten hebben. We zijn inmiddels 4 maanden verder en het wordt niet beter.....overigens ook niet slechter.

Heeft iemand tips en/of trucs om onze katten te laten stoppen met vechten? We willen alle 4 onze katten absoluut niet weg doen!

Alvast bedankt!

Groeten, Nicolette