De beschrijving die je geeft... lijkt helemaal te kloppen. Daar herkennen we Funkel helemaal in...En dat doet me best veel verdriet...
Het lijkt er inderdaad vaak op dat ie zelf ook niks van zijn gedrag snapt... Daarom leek lichamelijk straffen ons ook al een slecht idee. Helemaal na de ervaring met de visite.
Het buiten zetten vind ik nog moeilijk, omdat hij buiten nog heel erg onzeker is, en eigenlijk is hij voor elke kat in de buurt bang. Maar een kattenluik zit inderdaad in de bestelling...
Dan komen mijn vriend en ik weer op de titel van dit topic uit: Dilemma...
We willen heel graag dat Funkel een goed huisje heeft... Maar we willen niet in ons eigen huis constant op onze kat moeten letten, om te kijken wat voor zin hij heeft... en ons daar op aan moeten passen.
En als het nou zo was dat het een mogelijkheid was om er een "lieve kat" bij te nemen, en Funkel voor de rest lekker zijn gang te laten gaan, mits het een buiten kat zou zijn/worden (wat met de dag beter lijkt te worden)...
Maar volgens het asiel was het echt een kat die alleen geplaatst moest worden (ondanks dat hij daar wel vrij in een kamer en buiten-ren kon rondlopen tussen de andere katten), wat voor ons ideaal leek te zijn omdat we graag maar 1 kat wouden.
Dan zochten we er een geschikte en lieve kat bij, en dan zouden ze beide hier helemaal hun huisje hebben gevonden.
(Dan toch maar 2 katten... spullen zijn nu toch grotendeels als in huis...)
Ik vind het heel erg moeilijk, en verdrietig... En beide weten we eigenlijk niet wat we met hem moeten;
Als we hem terug zouden brengen naar het asiel, zou dit binnen korte tijd moeten, omdat dat dan binnen een maand moet, en omdat ik bij de gedachten eraan nu al de tranen in m'n ogen heb staan. Ik ben ondanks zijn rare gedrag toch best aan hem gehecht geraakt...
Maar als dit gedrag zo blijft en als hij gewoon zijn normale leeftijd bereikt waar we natuurlijk vanuit gaan en op hopen, dan hebben we meer ergernis/verdriet van de kat dan plezier, en dat kan de bedoeling ook zeker niet zijn.
De kans dat Funkel herplaatst word met zijn blaasgruis, en zijn gedragsproblemen er ook nog eens bij... Die kans schat ik heel klein in, en wat hem dan te wachten staat wil ik helemaal niet aan denken...
Wij weten het echt niet meer...
Het maakt het er helemaal moeilijker op dat ik dit bericht zit te typen, tranen over m'n wangen biggelen... de kat naar boven komt sprinten, me aankijkt, recht op me af sprint en begint te kroelen (het voelt zelfs als troosten)........pffffff