Ik weet al een tijdje dat Jessy aan haar pigmentloze oogje blind is -o.a. testjes met speeltjes aan touwtje gedaan. Ze heeft er geen last van. Haar goede oog geeft blijkbaar voldoende compensatie. Heel soms mislukt er een sprong maar omdat dit meer uitzondering dan regel is, was er nooit aanleiding om speciaal hiervoor naar de dierenarts te gaan. Alhoewel de meiden geholpen zijn komen ze nooit buiten, tenminste... bijna nooit

Binnenkort ga ik verhuizen en dan heb ik een tuin waar ze in zouden kunnen en mogen. Echter... katten houden zich niet aan tuingrenzen en zullen de boel in de omgeving gaan verkennen en als het even kan op stelten zetten

In de wijk waar ik kom te wonen is veel water. Er zijn maar een paar toegangswegen om in de wijk te komen. Maar... Er is, ca. 500 meter verderop, wél een provinciale weg! De katten kunnen daar niet direct in een rechte lijn naartoe, er zit een sloot tussen. Echter, wanneer ze er wel zouden komen, kunnen ze door die sloot ook niet in een rechte lijn terug naar huis. Wanneer Jessy hier per ongeluk terecht zou komen en van iets zou schrikken dan ziet ze niets met dat linkeroog. Ik moet niet over de eventuele gevolgen denken... Haar gehoor is uitstekend en vangt vermoedelijk ook een groot deel van de handicap op. Hierdoor heeft ze, denk ik, ook lang verborgen kunnen houden dat er iets niet klopte

Wat zouden jullie doen... Jessy naar buiten laten gaan of het risico niet nemen?
Groetties!