Mijn poes, 12 jaar gesteriliseerd, binnenkat, 3,7 kg, eet niet en drinkt amper - al een week.
Ongeveer 3 weken geleden merkte ik op dat ze - zo dacht ik - een beetje verkouden was, af en toe hoesten.
Vorige week zaterdag, merkte ik echter dat ze niet meer at (misschien de dag ervoor ook). Ze had ook nergens meer zin in, terwijl ze normaal heel speels en actief is.
Dus dezelfde avond nog naar de dierenarts. Die heeft speciaal (zacht) voer gegeven en eetlustopwekkende injecties en anti-biotica. Geen koorts.
Inmiddels ben ik een week en vier dierenarts bezoeken verder. Ze is wat uitgedroogd geraakt (bleek jl. maandag), infuusje hielp. Niets te zien, tanden goed, keel ok. Daarna met enige dwang telkens eten gegeven. Donderdag leek het weer slechter te gaan, schokkende ademhaling, weer naar dierenarts, bloedonderzoek en röntgenfoto, diagnose: vocht achter longen, vermoedelijk veroorzaakt door een te groot hart. Ze is daarom aan de Fortekor ofwel Benazopril Hydrochloride, wat de nierfunctie moet verbeteren. Vocht is 'afgetapt'.
Plassen is nog steeds matig (weinig), ontlasting alleen een paar droge keutels. Ademhaling lijkt me wel redelijk.
Het probleem blijft echter: ze eet niet. Alleen met flinke druk (telkens voor de neus houden, lepel na lepel) lukt het me om dagelijks de goede hoeveelheid oplosvoer te geven. Water doe ik met een spuitje in de bek.
Warm maken, prakken, ander merk, andere presentatie, allemaal geprobeerd, geen effect.
Heeft iemand tips, ideeën? Ik heb al van alles afgezocht maar nergens echt het ei van columbus gevonden.
Ze heeft trouwens niet overgegeven.
Zo ineens. Het was zo'n actief beestje.
Poes eet niet
Wat een narigheid voor jullie beiden! Petje af voor wat je allemaal hebt gedaan voor haar!
Ik heb zelf ook een poes die soms totaal niet meer eet en daar heb ik samen met de dierenarts hetzelfde als jij mee gedaan: infuus, voedselsonde, eetlustopwekkende injecties en dwangvoeren (verdund blikvoer in een spuitje), dus daar kan ik je niet verder mee adviseren.
Mijn poes kreeg daarna echter een Prednisolon-injectie die ook etlustopwekkend is en die 3 weken werkt. Je moet dit dan iedere drie weken geven (dit kun je ook zelf) tot ze weer uit zichzelf eet. Bij haar heeft dit heel goed gewerkt en ze eet nu dus ook weer prima.
Ik hoop dat jouw kat ook weer snel goed gaat eten en ik wens je veel sterkte toe.
groeten,
Sandra
Ik heb zelf ook een poes die soms totaal niet meer eet en daar heb ik samen met de dierenarts hetzelfde als jij mee gedaan: infuus, voedselsonde, eetlustopwekkende injecties en dwangvoeren (verdund blikvoer in een spuitje), dus daar kan ik je niet verder mee adviseren.
Mijn poes kreeg daarna echter een Prednisolon-injectie die ook etlustopwekkend is en die 3 weken werkt. Je moet dit dan iedere drie weken geven (dit kun je ook zelf) tot ze weer uit zichzelf eet. Bij haar heeft dit heel goed gewerkt en ze eet nu dus ook weer prima.
Ik hoop dat jouw kat ook weer snel goed gaat eten en ik wens je veel sterkte toe.
groeten,
Sandra
Dit weekend de hele tijd lepel voor lepel, spuitje na spuitje, mijn poes gevoerd. En de pillen gegeven. Op een gegeven moment leek het beter te gaan. Zondagmiddag nog even op het balkon, in de zon. Maar sinds gisterenavond niest ze af en toe en de ademhaling is ook weer zwaar.
Vanavond ga ik een (laatste) poging doen bij de dierenarts. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat er geen genezing mogelijk is (bij een mens zou het echt nog geen einde-zaak zijn). Maar eigenlijk vrees ik het ergste.
Vanavond ga ik een (laatste) poging doen bij de dierenarts. Ik kan me namelijk niet voorstellen dat er geen genezing mogelijk is (bij een mens zou het echt nog geen einde-zaak zijn). Maar eigenlijk vrees ik het ergste.
Haar hart klonk aan één kant erg zacht, zei de arts, dus vermoedelijk weer vocht.
Het probleem was wellicht dat de vochtafdrijvende injectie na twee dagen was uitgewerkt en het daarom zondagmiddag slechter ging.
Een mogelijkheid was een internist te bezoeken om een echo te laten maken maar de DA zag daar ook de zin niet van in.
We hebben besloten nog een vochtafdrijfshot te geven en dan te kijken hoe het vandaag gaat.
Toen ik thuiskwam had ik weer enige hoop, aangezien haar ogen wijder open waren en ze de kattenbak bezocht (minuscule beetjes). Daarna heb ik een aantal grote plantenpotten en vazen tot de rand gevuld met water en daar ging ze ineens uit drinken, een enorme hoeveelheid. Daarna liep ze rond, keek naar haar etensbakken die ik ook wat verhoogd heb opgesteld, likte erboven (niet erin). Wat voeding in de bek gespoten, ging heel soepel. Toen ging ze slapen.
's Nachts hoorde ik haar drentelen, rond 5:00 uur ofzo, ging weer even naar de kattenbak maar weer niets. Opgestaan. Bij het spinnen hoor ik dat het niet goed zit. Ze loopt wat heen en weer, gaat op de grond liggen en dan weer in haar mand.
Toen, midden in de nacht (ochtend), de beslissing genomen dat ik het hierbij laat. Ze heeft al meer dan een week niet meer fatsoenlijk gegeten, is achter behoorlijk dun geworden en dat vocht in de borst blijft terugkomen. Het heeft geen zin meer. Ik kijk het aan, zolang ze geen pijn heeft en dergelijke. En mocht er nog een wondertje gebeuren...
Maar eigenlijk hoop ik dat ze rustig in haar slaap de eeuwige muizenvelden betreedt.
Het probleem was wellicht dat de vochtafdrijvende injectie na twee dagen was uitgewerkt en het daarom zondagmiddag slechter ging.
Een mogelijkheid was een internist te bezoeken om een echo te laten maken maar de DA zag daar ook de zin niet van in.
We hebben besloten nog een vochtafdrijfshot te geven en dan te kijken hoe het vandaag gaat.
Toen ik thuiskwam had ik weer enige hoop, aangezien haar ogen wijder open waren en ze de kattenbak bezocht (minuscule beetjes). Daarna heb ik een aantal grote plantenpotten en vazen tot de rand gevuld met water en daar ging ze ineens uit drinken, een enorme hoeveelheid. Daarna liep ze rond, keek naar haar etensbakken die ik ook wat verhoogd heb opgesteld, likte erboven (niet erin). Wat voeding in de bek gespoten, ging heel soepel. Toen ging ze slapen.
's Nachts hoorde ik haar drentelen, rond 5:00 uur ofzo, ging weer even naar de kattenbak maar weer niets. Opgestaan. Bij het spinnen hoor ik dat het niet goed zit. Ze loopt wat heen en weer, gaat op de grond liggen en dan weer in haar mand.
Toen, midden in de nacht (ochtend), de beslissing genomen dat ik het hierbij laat. Ze heeft al meer dan een week niet meer fatsoenlijk gegeten, is achter behoorlijk dun geworden en dat vocht in de borst blijft terugkomen. Het heeft geen zin meer. Ik kijk het aan, zolang ze geen pijn heeft en dergelijke. En mocht er nog een wondertje gebeuren...
Maar eigenlijk hoop ik dat ze rustig in haar slaap de eeuwige muizenvelden betreedt.
Ik leef met je mee en ik hoop ook op een wondertje!
Ik wil je echter wel waarschuwen dat vocht achter de longen tot erge benauwdheid kan leiden. Een natuurlijke dood is dan echt geen pretje, dus dan is het op dat moment katvriendelijker om haar in te laten slapen. Je merkt aan je kat vanzelf wanneer het moment daar is dat ingrijpen noodzakelijk wordt. Sterkte voor de komende periode.
groeten,
Sandra
Ik wil je echter wel waarschuwen dat vocht achter de longen tot erge benauwdheid kan leiden. Een natuurlijke dood is dan echt geen pretje, dus dan is het op dat moment katvriendelijker om haar in te laten slapen. Je merkt aan je kat vanzelf wanneer het moment daar is dat ingrijpen noodzakelijk wordt. Sterkte voor de komende periode.
groeten,
Sandra
Ik was de hele dag op mijn werk. Het was een zware dag, want ik wilde eigenlijk thuis zijn. Maar mijn ouders zijn langsgeweest. Poes heeft nog lekker in het zonnetje op het balkon gelegen, uitgerekt, alsof er niets aan de hand was. Jammergenoeg was ik er niet.
Ze takelt nu snel af. Ze ademt - zeker als ze een stukje loopt, ratelend - meer dan vanochtend, je kan het vocht horen. Af en toe niest ze.
Prednison heb ik voorgesteld aan de dierenarts, maar die zei dat dat hetzelfde was als wat hij heeft gehad. Ze heeft helemaal geen trek meer. Alleen de punctie heeft even geholpen, maar de oorzaak (groot hart?) blijft onduidelijk.
Gisterenavond had ik nog even hoop, nu weet ik het zeker. Morgenochtend, zo snel mogelijk, ga ik de laatste rit maken.
Ze ligt nu lekker in een doos, dekentje erin, wat zijn katten toch dol op dozen! Als ik niet-cat-minded-vrienden over de vloer kreeg vroegen ze wel eens: "waar is die doos voor?" "Die is voor de kat", "Maar waar is die doos dan voor?" "Die is ook voor de kat". Maar ze heeft al een mand!? "Juist, een mand, twee dozen, een stoel, een vensterbank, allemaal voor de kat (niet te vergeten mijn bed, maar dat vertel ik er niet bij, dat vinden sommigen 'vies')"...
Mijn moeder heeft ooit een passende overtrek gemaakt voor zo'n doos, van de gordijnstof. Helaas sneuvelde de doos toen poeslief er achter kwam dat het water uit de gieter veel makkelijker te drinken is als deze eerst op de grond gegooid wordt.
Ruim een week geleden, zaterdag, ging ik voor het eerst naar de dierenarts, omdat ze niet meer at en ineens heel passief was. Twee weken daarvoor merkte ik iets, maar ik dacht dat ze wat verkouden was, ze hoeste af en toe een beetje, zachtjes.
Normaal rende ze door de woonkamer, zeilend over het laminaat, achter stuiterballen, wuppies (aan een touwtje), nepmuizen aan. Of zat ze stil en kreeg ze het ineens op de heupen, met een 180 sprong rende ze ervandoor.
Wat is het snel gegaan. Vanavond, in de trein terug naar huis, bedacht ik me dat ik haar nog niet eens drie jaar heb.
Gisterenavond twijfelde ik nog, zo'n moeilijke beslissing. Nu weet ik zeker dat het móet gebeuren.
Ze takelt nu snel af. Ze ademt - zeker als ze een stukje loopt, ratelend - meer dan vanochtend, je kan het vocht horen. Af en toe niest ze.
Prednison heb ik voorgesteld aan de dierenarts, maar die zei dat dat hetzelfde was als wat hij heeft gehad. Ze heeft helemaal geen trek meer. Alleen de punctie heeft even geholpen, maar de oorzaak (groot hart?) blijft onduidelijk.
Gisterenavond had ik nog even hoop, nu weet ik het zeker. Morgenochtend, zo snel mogelijk, ga ik de laatste rit maken.
Ze ligt nu lekker in een doos, dekentje erin, wat zijn katten toch dol op dozen! Als ik niet-cat-minded-vrienden over de vloer kreeg vroegen ze wel eens: "waar is die doos voor?" "Die is voor de kat", "Maar waar is die doos dan voor?" "Die is ook voor de kat". Maar ze heeft al een mand!? "Juist, een mand, twee dozen, een stoel, een vensterbank, allemaal voor de kat (niet te vergeten mijn bed, maar dat vertel ik er niet bij, dat vinden sommigen 'vies')"...
Mijn moeder heeft ooit een passende overtrek gemaakt voor zo'n doos, van de gordijnstof. Helaas sneuvelde de doos toen poeslief er achter kwam dat het water uit de gieter veel makkelijker te drinken is als deze eerst op de grond gegooid wordt.
Ruim een week geleden, zaterdag, ging ik voor het eerst naar de dierenarts, omdat ze niet meer at en ineens heel passief was. Twee weken daarvoor merkte ik iets, maar ik dacht dat ze wat verkouden was, ze hoeste af en toe een beetje, zachtjes.
Normaal rende ze door de woonkamer, zeilend over het laminaat, achter stuiterballen, wuppies (aan een touwtje), nepmuizen aan. Of zat ze stil en kreeg ze het ineens op de heupen, met een 180 sprong rende ze ervandoor.
Wat is het snel gegaan. Vanavond, in de trein terug naar huis, bedacht ik me dat ik haar nog niet eens drie jaar heb.
Gisterenavond twijfelde ik nog, zo'n moeilijke beslissing. Nu weet ik zeker dat het móet gebeuren.
Pascal,
Ik wil je heel veel sterkte toewensen bij je beslissing. Het lijkt me zo moeilijk, ook ik zal hem ooit moeten maken voor mijn nierkatje (van vier jaar)
. Het lijkt me toch een fijne gedachte dat ze vandaag nog zo lekker van het zonnetje heeft genoten, ook al kon je er zelf niet bij zijn.
Het kan inderdaad snel gaan, raar he? En het is ook zo'n schrale troost dat hun leventje, ook al was het (te) kort, heel fijn is geweest bij je.. het is gewoon oneerlijk dat het voor sommige katjes veel eerder is afgelopen..
Heel veel sterkte,
Wendy
Ik wil je heel veel sterkte toewensen bij je beslissing. Het lijkt me zo moeilijk, ook ik zal hem ooit moeten maken voor mijn nierkatje (van vier jaar)
. Het lijkt me toch een fijne gedachte dat ze vandaag nog zo lekker van het zonnetje heeft genoten, ook al kon je er zelf niet bij zijn. Het kan inderdaad snel gaan, raar he? En het is ook zo'n schrale troost dat hun leventje, ook al was het (te) kort, heel fijn is geweest bij je.. het is gewoon oneerlijk dat het voor sommige katjes veel eerder is afgelopen..
Heel veel sterkte,
Wendy
-
Veertje1969
- Huiskat
- Berichten: 29
- Lid geworden op: 01 mar 2007 13:51
- Locatie: Gouda
Hoi Pascal,
Wat triets en heb er geen woorden voor maar wil je alleen heel veel sterkte wensen met het verlies van je poes en vind het dapper van je beslissing...
Sterkte!!! xxx Veertje
Wat triets en heb er geen woorden voor maar wil je alleen heel veel sterkte wensen met het verlies van je poes en vind het dapper van je beslissing...
Sterkte!!! xxx Veertje
Is het niet prachtig hoe katten vrienden kunnen maken en mensen kunnen beinvloeden zonder ooit ook maar een boek te lezen.'