Als je denkt dat er iets mis is met je kat, bel dan eerst even de dierenarts(assistente) voor advies. Want al zijn er op het forum veel mensen met ervaring, een juiste diagnose kan alleen gesteld worden door een dierenarts.
Foul Smelling Pig schreef:Er is zeker nog hoop. Uit je verhaal maak ik op dat je kat nog voldoende zin in het leven heeft en in mijn mening mogen baasjes het niet opgeven zolang hun dieren dat ook niet hebben gedaan.
Wat een doorzettertje!! Ik zou ook voor een second opinion gaan. En ik hoop dat daar iets bruikbaars uitkomt.
Veel sterkte en veel beterschap voor je lieverd!
Morgen tussen de middag heb ik een afspraak staan voor de echo. Daar ben ik dan ook bij en ze kunnen me gelijk vertellen wat ze zien. Erg prettig. Morgne weet ik hopelijk meer. Het is heel zielig aan het worden. Zijn ruggegraat zie je letterlijk zitten. Hij eet niet/heel weinig. Hij drinkt nog wel. Hij zwalkt soms onder het gewicht van die vochtophoping. Ik voel me heel onmachtig. Het is een bikkeltje, mijn mooie zwarte kater ('de zwarte').
Ik hou jullie op de hoogte wat er morgen uit de echo komt.
Wat een nare situatie voor jullie allemaal. Ik hoop en duim natuurlijk ook van harte mee dat de dierenarts iets kan vinden, maar vooral dat het te verhelpen is.
Vorige week woensdag ben ik met mijn kat naar de radioloog geweest. Mijn lieve kat was er toen erg slecht aan toe. Op de echo was te zien dat hij verdikkingen had in de buikwand, waarschijnlijk tumoren. Er was niets meer aan te doen. Toen ik thuis kwam had ik al besloten hem te laten inslapen op die avond. Ik ging terug naar mijn werk nadat ik hem nog een dikke knuffel had gegeven.
Toen ik thuis kwam van mijn werk was hij al overleden. Hij heeft zijn plekje onder de tafel opgezocht en heeft zijn eigen tijd gekozen.
Het was heel triest.
Ik vind het verschrikkelijk dat hij overleden is, maar ik ben blij voor hem dat hij thuis is overleden en dat hij niet in de koude kamer van een dierenarts is overleden.
Ik mis hem erg en als ik een van mijn andere katten zie lopen, denk ik steeds dat ik hem zie. Hij is 11 jaar bij me geweest. Het is erg wennen dat hij er niet meer is. Ook al weet ik ondertussen hoe het is om afscheid te moeten nemen, het blijft pijn doen.
Ach wat erg Maar wat je zelf al schreef, hij is in een warme kamer heen gegaan, lekker thuis op zijn eigen plekje.
Ik wens je heel erg veel sterkte met het verlies
Ik was er ook al bang voor. Elke dag keek ik hier even om te kijken of je al wat gescheven had en toen het wat langer begon te duren kreeg ik al steeds minder hoop .
Bah joh! Heel veel sterkte hoor! Een schrale troost is wel dat je mannetje op zijn eigen vertrouwde plek op zijn eigen gekozen moment, bij jullie, gegaan is. Maar triest en jammer blijft het .
Dikke zoen en nog eens heel veel sterkte!
Daantje en B-kwintet 'Geweld eindigt waar respect begint'
Maar wat je zelf al schreef, hij is in een warme kamer heen gegaan, lekker thuis op zijn eigen plekje.