Spooky is in een leuk huisje opgegroeid, maar alleen de vrouw was destijds thuis. Ze is heel bang bij zware, donkere mannenstemmen en ze rent niet meer weg, maar de hand die erbij hoort hoeft niet in de buurt te komen of er wordt even superdekeihard in gebeten

Ze is heel gevoelig wat dat betreft qua geluiden. Schrikt enorm van scooters (mijn broer had er eentje), vrachtwagen, trekker of vuilniswagen door de straat, stofzuiger, deurbel, telefoonmelodietjes, telefoongerinkel, ze heeft dan supergrote ogen, veert overeind en is helemaal fefixeerd op dat ene geluidje.
Als ze ziet dat jij het geluid maakt (bijvoorbeeld nieuw gsm-melodietje) valt ze je arm aan

Desy heeft ditzelfde met mannenstemmen, maar bij de mannen thuis niks aan de hand.
Stofzuiger vind ze niet eng en is ook niet gevoelig voor geluiden. Alleen wel voor vreemde mensen.
Als er aangebeld wordt en er volgt gerommel en nieuwe stemmen op de gang, staart ze naar de deur, zit ingedoken te wachten en verstijfd vreemd genoeg helemaal. Zelfs als je haar op schoot neemt.
En kinderen. Die sleepten haar van hot naar her op een niet leuke manier, schreeuwden en waren niet lief voor d'r en dus gaat ze op de vlucht voor neefjes en nichtjes en houdt ze ze nauwlettend in de gaten. Om een spelend kind op de grond gaat ze met een boog omheen. Eén van mijn oppasmeisjes die hier een keertje kwam, is nog maar net 2 en superlief voor dieren. Desy ging uit haarzelf naast haar op de stoel zitten, toen viel onze mond open... zo aandoenlijk!
Maar goed, ze linken geluiden aan eerdere meegemaakte gebeurtenissen.
Hier wordt de auto ook herkent, ook algauw nadat er een nieuwe kwam. Ze spitsen de oortjes en Desy gaat naar de deur.
Leuk, poessies!

