hijgen en braken door shock of angst?

[sofievdd]

Daarnet ben ik erg geschrokken van Evita ! Ze was even buiten gaan wandelen met Ludo (mijn man). Haar favoriete plekje om rond te snuffelen is een oude spoorweg achter ons huis die nu heel af en toe door een stoommuseum en soms als wandelpad door mensen met of zonder honden, en dus ook door ons met Evita, wordt gebruikt.
Het is zeker niet de eerste keer dat ze daar (aangelijnd) rondloopt, en tegen honden durft ze (vanuit mijn of Ludo's armen) zeker haar mannetje staan. Daarnet wandelde er echter gewoon een man (zonder hond) langs en - we weten niet of ze daar nu erg hard van geschrokken is, of dat er iets anders was - ze schoot als een pijl uit een boog richting achterdeur ! Aangezien ze aangelijnd was, kon ze echter maar zo snel vooruit als Ludo zelf kon lopen, wat voor haar te traag was, met als gevolg heel hard trekken aan het lijntje. Nu is het natuurlijk wel een goed teken dat ze bij angst ons huis als veilige haven herkent, maar ik ben een beetje ongerust over wat erna gebeurde.
Ze legde haar namelijk eerst languit op de grond heel zwaar te hijgen, en een bijna spastische beweging van haar buikje. Ze is haar op die manier een paar maal gaan verleggen. Daarna heeft ze tweemaal na elkaar vrij hevig (o.a. grassprietjes) overgegeven. Na een paar minuutjes haar met rust te laten, heb ik haar dan even bij me op schoot genomen en heb ik haar een beetje gemasseerd met zo'n rubberen borstel. Toen kwam ze wel een beetje tot rust (gelukkig, want ik had dan al de telefoon in de hand om de DA te bellen), maar legde ze haar weer languit op de grond, maar het hijgen was wel al minder. Ik heb haar toen een snoepje gegeven, dat ze heeft opgegeten, en daarna heeft ze uitzonderlijk veel van haar fonteintje zitten drinken, een beetje brokjes uit mijn hand zitten eten, en daarna nog een beetje gedronken. Nu is ze schijnbaar wel een beetje tot rust gekomen, maar ze is wel heel erg stilletjes nu. Omdat ik door het gebeurde wel wat ongerust ben mijn vraag: kan het zijn dat ze zo hard geschrokken is door die wandelaar dat ze in een soort shock raakte, ook omdat ze niet snel genoeg naar binnen kon? Heeft iemand dit verhaal herkend of heeft iemand tips over hoe dit aan te pakken? Ik wilde eerst naar de DA bellen, maar het lijkt nu wel een beetje over te zijn, en ik wil haar niet nog meer stress bezorgen door een DA-visite.

[claudia]

Tjee Sofie, dat is schrikken! Ik denk dat Evita zelf ook heel erg geschrokken is. Kan ze niet een rib o.i.d. hebben gekneusd doordat ze zo hard aan het riempje trok? Maar ze kan ook van de schrik zo overgeven en hijgen. En je zegt ook dat ze gras had gegeten, dan zat haar waarschijnlijk al wat dwars.
Kijk het nog even aan, zie of ze wat rustiger wordt en anders toch even de da bellen!

[sofievdd]

Bedankt voor de snelle reactie ! Ze is nu wel wat rustiger, maar wel nog wat stilletjes. Ze laat haar wel gewoon aaien, dus hoop ik dat dat betekent dat ze geen pijnlijke ribben heeft. Daarnet heeft ze al wat stilletjes in de garage rondgesnuffeld, dus denk ik dat het al een beetje beter is. Ze volgt me nu zelfs nog meer dan anders vanavond en dan wil wat zeggen...
Maar dat was zeker schrikken hoor, hopelijk houdt ze er geen trauma aan over.

[Miranda]

Ik kan me voorstellen dat je er van schrok! Ik heb dat 1x met Desy gehad en toen ik zag dat ze naar huis rende, heb ik losgelaten, omdat ze veel sneller kunnen.
Het zou heel goed kunnen dat het op haar maag heeft gedrukt of zo en dat ze van het rennen en trekken zo uitgeput was. Dan gaat het buikje inderdaad erg op en neer.
Dat overgeven zal ook daar wel door komen. Misschien ook door spanning.

We hebben ook eens gehad dat de oudste zo geschrokken was van iets buiten, dat ze door het huis sloop en loerde en telkens naar de achterdeur keek.
Dat duurt dan een paar dagen en dan is het over. Ik hoop bij jullie ook snel.

Knuffel voor Evita

[sofievdd]

Knuffel terug van Evita !

Ze lijkt alweer de oude te zijn, ze is zelfs alweer aan de achterdeur aan het miauwen om buiten te mogen ook ! Misschien mag ze straks wel eens, maar we gaan zeker zover niet meer !

[claudia]

Ze lijkt alweer de oude te zijn, ze is zelfs alweer aan de achterdeur aan het miauwen om buiten te mogen ook ! Misschien mag ze straks wel eens, maar we gaan zeker zover niet meer !

Wel gewoon doen hoor! Als je nu zelf angstig gaat doen t.o.v. je kat, wordt je kat misschien zelf ook angstig. Gewoon gaan wandelen en net zo ver als altijd, dat helpt waarschijnlijk het beste!

[sofievdd]

Okaaay, dat was weer even het neurotische baasje dat sprak , ze ligt intussen weer op haar paaltje te slapen, maar straks treden we samen onverschrokken de boze buitenwereld tegemoet ...