Toen wij daar 11 jaar gingen wonen vond ik dat verschrikkelijk. Daarom mocht ik voor mezelf een katje uitzoeken. Dit was Floortje, 8 weken oud en op 6 haren na helemaal zwart. Mijn zusje wilde toen ook een katje, zij kreeg Doortje, zusje van Floor en iets meer wit.
Na niet goed opletten met de pil
hadden beide dames op bijna een jaar oud (ik schaam me nog diep) een nestje. We konden niet alle kittens kwijt en hebben Lars een zwart witte kater en Lilly een lapjes poes toen gehouden.Vroeger mochten ze binnen komen, maar omdat de honden ze steeds naar boven joegen en ze daar dan gingen vechten en plassen mogen ze van mijn ouders nu al 3 jaar niet meer binnen komen.
Doortje is overigens al jaren geleden weggelopen, voor haar was het te druk thuis. Ik hoop nog altijd dat ze een goed plekje gevonden heeft.
Nu gaan mijn ouders waarschijnlijk scheiden. Dat houdt in dat mijn moeder ergens anders gaat wonen en zij neemt zeker de katten niet mee. Mijn pa zal dan ook moeten verhuizen en ook hij wil ze niet mee nemen. De katten zouden dan daar moeten blijven.
Ik woon niet meer thuis en om allerlei redenen kom ik er ook bijna niet meer. Maar ik voel me nu ontzettend schuldig tegen over Floortje Lilly en Lars. Ik kan het niet over mijn hard verkrijgen om ze daar te laten en maar te hopen dat de nieuwe bewoners ze eten en hopelijk wat liefde geven.
Ik wil nu eigenlijk proberen ze te herplaatsen als de scheiding daadwerkelijk door gaat (is nog niet helemaal zeker, maar als het niet nu gebeurd is het wel over een paar jaar)
Maar is een herplaatsing haalbaar voor deze katten? Floortje is inmiddels 11 maar sjouwt kilometers.
Lilly en Lars zijn 10, sjouwen stukken minder maar zijn dus ook altijd buiten.
Wat is verstandig? Ik weet het echt niet, maar voel me zo ontzettend schuldig! Ik kan ze zelf niet nemen, Xiara accepteerd geen andere katten en ik woon op een flat waar ze echt niet naar buiten mogen.
Niet alleen voor de katten, maar ook voor jou lijkt me.