Jacqueline, de dierenarts die de amputatie heeft verricht, heeft een fotoverslag gemaakt. Het ziet er zielig uit, maar is misschien ook erg interessant om te laten zien hoe zoiets in zijn werk gaat...
Flanna is onder narcose gebracht. Katten houden hun oogjes open tijdens de narcose.
Het hele operatiegebied is gejodeerd.
Omdat ze een diepe narcose nodig had, sloeg de beademingstube dicht door condens (ze is nog maar klein), dus wordt ze beademd. Een ECG is niet mogelijk omdat het hartje te klein is, daarom wordt via haar achterpoot de hartslag in de gaten gehouden. Het operatiegebied is geschoren.
De eerste incisie. Flanna ligt onder een operatiedoek; alleen het te amputeren deel steekt er uit.
De huidlaag, spieren en zenuwen worden van onderaf allemaal individueel doorgesneden en afgebonden.
De onderkant ligt vrij.
De bovenkant is aan de beurt. Er wordt een flinke huidlap gespaard voor het sluiten van de wond.
Het pootje is op het bot na, vrij.
De amputatie is compleet.
De wondlagen worden één voor één gesloten. Het is de bedoeling dat het weefsel zo flexibel mogelijk blijft om Flanna zoveel mogelijk bewegingsvrijheid te kunnen blijven geven. Daarom worden alle spier- en weefsellagen apart gehecht.
De huid wordt gesloten. Over een tijdje groeit de vacht er overheen en is er niets meer van de wond te zien.
De operatie is klaar, Flanna mag van de beademing af en wakker worden. Ze ziet er zo erg zielig uit...
Hierop zie je de hartmonitoring via de achterpoot. Zo is er tijdens de hele operatie gelet op haar hartslag, die niet weg mocht zakken.
Een uur na de operatie is Flanna alweer goed wakker. Al snel wil zij aandacht!
Zij klimt met haar goede poot met gemak rechtop in de bench en roept naar de assistentes.
Vanzelfsprekend wordt haar roepen beloond; zij heeft de hele verdere dag plus gedurende het avondspreekuur op alle beschikbare schoten en armen doorgebracht
Morgen, vrijdag, mag zij weer terug naar gastouder Doryn. Minerva, de toekomstige bazin van Flanna, gaat met mij mee om haar op te halen. Na tien dagen volgt wondcontrole en enting en daarna mag zij geplaatst worden.
Flanna heeft een enorme levenswil en vechtlust; het is een pittige meid met veel uitstraling. Jacqueline zei: over een paar maanden zeggen mensen: hee wat is er met die poes, en dan zien ze pas dat ze een pootje mist. Al blijft het jammer dat ze haar pootje moest missen, ik ben blij dat het zo gegaan is.
De meeste amputaties gaan dus op deze manier. Het leek me interessant om het fotoverslag te plaatsen (al is het natuurlijk niet goed voor zwakke magen
)
. Rond is toch ook een vorm? 
