Pluisje, verhoogde nierwaardes

[Dhyan]

Iedereen wederom bedankt voor alle lieve woorden.
Ik ben nog steeds helemaal kapot ervan.
Onbegrip, ongeloof, de tijd terug willen draaien...de bekende "wat als" vragen.
Woede, overgave maar bovenal kapot van verdriet dat onze bundle of joy er niet meer is.

Ik was vergeten hoe zeer zoiets kon doen..met name omdat ik hem zelf groot heb gebracht met het flesje... aangeknaagt door de ratten gevonden in een leegstaande fabriek. Staartje stuk, gangreen teentjes...onderkoeling, later koorts.. wat hebben we destijds geknokt voor zijn leven..zoals hij kwam ging hij ook, wederom met veel geknok.

Mijn kat Manou is in de rouw...hij zoekt hem steeds...snuffelt al zijn plekjes...roept. Heartbreaking.
Alles lijkt grauw en bleek.
Hoelang duurt zoiets wel niet?

Sommige mensen zeggen: "het is maar een dier"...maar het woord dierbaar is niet voor niets uitgevonden. Het voelt alsof ik een kattenkind verloren ben.
Hoop dat de pijn snel slijt.

liefs,
Dhyan

[Cerna]

Rouw is voor iedereen verschillend Dhyan en zal ook per kat verschillen. Maar geef het de tijd en laat je niet gek maken door mensen die vinden dat het verdriet nu wel mag stoppen omdat het "maar een dier is".

Wanneer een kat hoogbejaard overlijdt is er verdriet want een band van jaren wordt doorgesneden, maar er is ook berusting: de kat was oud, sliep alleen nog maar, het leven was op.
En na een paar weken is het ergste verdriet voorbij.

Maar wanneer je een intense band hebt opgebouwd met je kat zoals ik met Noa heb gehad (4,5 jaar spuitjevoeren) en de kat dan ook nog jong overlijdt dan duurt de rouw veel langer heb ik gemerkt.
Noa is nu al bijna 11 maanden dood en natuurlijk is het dagelijkse, hevige verdriet voorbij, maar nog steeds heb ik momenten dat ik haar vreselijk mis en de tranen weer komen.
En hoelang dat nog zal duren? Ik weet het niet en het interesseert me ook niet. Wanneer ik wil huilen, huil ik en dat lucht op.

Sta jezelf die rouw dus toe want het is niet "maar" een dier. Het was een wezen waar je veel van hebt gehouden, waar je voor geknokt hebt en die je MAG missen!

Misschien helpt het om een in memoriam op de site te zetten? (http://www.dekattensite.nl/phpBB2/viewforum.php?f=9)

[Ennakee]

De pijn kan heel lang duren, gisteren was het 3 maanden geleden dat Freddy stierf en 5 maanden geleden dat Kathinka naar de regenboog vertrok. Ik mis ze nog steeds iedere dag en dat geld ook voor Mickey die over twee weken ook alweer 2 jaar geleden is overleden.

Wat de rouw bij je kat betreft, er wordt een gezegd dat dieren gemiddeld 6 maanden rouwen om een soortgenoot of huisgenoot. Maar dit zal ook van dier tot dier verschillend zijn


Net als Cerna vind ik dat je je niets aan moet trekken wat een ander zegt. Je hebt hem op een heel bijzondere wijze gekregen en de band die toen is ontstaan is onverbrekelijk zelfs nu hij niet meer hier op aarde rondloopt. Neem de tijd om verdrietig te zijn, op een gegeven moment wordt de pijn zachter en kun je met veel liefde en plezier aan hem terug denken.

Voor mijzelf zijn de herinneringen aan mijn overleden dieren als een lidteken op mijn hart geworden, de pijn is weg maar je voelt het gemis voor altijd.

Dit is mijn ervaring, ik heb intussen een aantal dieren afgestaan aan de regenboog, ik hoop later weer met ze herenigd te worden, dat is mijn troostvolle gedachte.

Heel veel sterkte met het verwerken van jullie verdriet, en neem hiervoor rustig de tijd

[Dhyan]

Nogmaals dank voor al jullie steun! Ik moet vooruit kijken en zorg dragen voor mijn andere (ernstig) zieke kat. Ik droomde enkele dagen geleden dat Katsu oid zei dat ik de zorg voor hem moest laten varen omdat hij niet meer onder mijn zorg viel en niet in mijn handen meer was en kreeg een boodschap dat ik maar goed op Manou moest letten. Vreemde droom, maar ook wel mooi. Liefs, Dhyan

[FrodoSammie]

Hallo allemaal, nieuw hier maar lees al een tijdje mee in dit topic
Ik ben Diana en heb twee Abessijntjes Frodo (12,5 jaar) en Sammie (11,5 jaar).
Frodo is al vanaf zijn 4e nierpatient, heeft ups en downs gehad maar is momenteel "stabiel" gelukkig.
Bij Sammie ging het in december totaal mis... Hij wilde niet meer eten en uit bloedonderzoek kwam
naar voren dat het mis was met zijn nierwaardes maar ook z'n schildklier. Na drie dagen spoelen in de kliniek werd hij 24 december aan ons teruggegeven met de mededeling dat de prognose zeer slecht was
en dat het nog een kwestie van enkele weken was. Totaal geen medicatie meegekregen. Ben zelf begonnen met hem 's ochtends Benakor te geven en toen voor een second opinion naar een andere kliniek geweest. Zij zeiden ook dat de prognose slecht was. Ik kreeg Serenia mee en na overleg ben ik ook begonnen met Mirtazapine en antibiotica Clavubactin. Tot vorige week maansag ging het eigenlijk hartstikke goed. Hij at steeds beter zelf en hoefde hem alleen nog 's ochtends een spuitje met voer te geven. Dinsdag was het echter totaal mis. Hij gaf de hele dag over en droogde snel uit. Op woensdag naar de kliniek geweest voor een onderhuids infuus en daar knapte hij van op. Echter afgelopen zarerdag en zondag zag ik hem weer achteruit gaan. Maandagmiddag weer eem onderhuids infuus laten geven maar dat bracht geen verbetering. Hij leek wel in shock, grote pupillen en apatisch. Ook viel hij om met lopen en verzette zich hevig tegen het spuitjevoeren.
Op dinsdag een check laten doen of er andere oorzaken waren om alles uit te sluiten. Echter deze dierenarts zei dat het toch allemaal van zijn nieren vandaan komt. Hij heeft weer een inderhuids infuus gekregen en voor vandaag 11 uur een afspraak om hem in te laten slapen... Ik heb hem daar gisteren geen medicatie meer gegeven en hem ook niet meer geplaagd met voerspuitjes.
Maar het stomme is dat hij nu duidelijk weer een stuk beter is. Hij drinkt weer water en geniet van knuffels en reageert als ik hem roep. Dus nu slaan bij mij de twijfels toe... Zal ik toch vragen of ik zelf thuis infusen mag gaan geven of ben ik hem dan alleen extra aam het pesten en egoistisch bezig? Hij wil overigens nog niks eten zelf. Pfff vind dit zó moeilijk... In mijn ogen is hij op het moment te "goed" om in te laten slapen :'(

[Rik]

Grrr, een huisdier met nierfalen/schildklier mee naar huis geven zonder medicijnen. Ja, nogal logisch dat ze dan zeggen dat het een kwestie van weken is De gifstoffen bouwen dan op in het lichaampje en een eetstaking/misselijkheid volgt. Dan is het snel gedaan.

Verder lees ik Cerenia en Mirtazapine. Is dat niet dubbel-op (misselijkheid-bestrijding)? Wat wordt er aan de schildklier gedaan? Want dit lijkt mij meer symptoom bestrijding. Waar is de Clavubactin voor? Dit lijken mij allemaal geen schildklier medicijnen.
http://www.mcvoordieren.nl/schildklier-kat
http://www.dierenkliniekwilhelminapark. ... klier.html
Heb je alle waardes van het bloedonderzoek ook meegekregen?

Het blijft natuurlijk erg moeilijk om afscheid te nemen, zeker als ze weer een beetje opveren. Wij zijn verder natuurlijk geen DA en zien niet waarom hij denkt dat het bestrijden van de schildklier problemen zinloos zou zijn. Maar zolang die strijdt niet aangegaan wordt is er natuurlijk weinig uitzicht op verbetering en is het een kwestie van tijd.

[Adriana]

hangt allemaal een beetje af van de met name nierwaardes.
die schildklier is vervelend maar jaagt de doorbloeding in de nieren aan, dus als je dat dempt, dan gaan de nierwaardes nog verder achteruit.
ik vermoed - zonder waardes te kennen - dat hij zelfstandig niet meer in staat is afvalstoffen via zijn dus niet toereikende nierfunctie af te voeren.
en kat met giga hoge nierwaardes meegeven en dan zeggen dat het een kwestie van weken is, lijkt me dierenarts-onwaardig, want die da moet ook weten dat dit voor het dier een akelige dood wordt..
wens je in alle gevallen sterkte en veel wijsheid want het zijn heel moeilijke beslissingen..

[Ennakee]

Hallo F.- S.

Hoe is het nu?

Jouw verhaal is voor mij erg herkenbaar. Dit is ook zo beetje zoals het in 1e instantie met Freddy het verloop was. Freddy leek na 5 weken na zijn diagnose nierfalen ook plotseling zeer snel te verslechteren ook met braken, uitdroging en omvallen. Net als jij was ik hevig geschrokken en met hem naar de DA. Daar kreeg hij onderhuids vocht en mirtazapine hij knapte snel op. Na 3 weken hetzelfde verhaal ik dacht ook dat zijn tijd was gekomen en maakte een na overleg met de Da een afspraak voor inslapen. Ook Freddy was de ochtend voor het inslapen fit en met goede eetlust, drinken etc. Ik heb de afspraak afgebeld.

Ik ben begonnen met observaties en een dagboek om zijn gedrag vast te leggen. Daaruit kwam naar voren dat er een patroon bestond, dat ik uiteindelijk aan epilepsie kon koppelen.
Nu ik dit wist ben ik hem met een vaste structuur voeding en vocht aan gaan bieden.
De cyclus dat de epilepsie zich opbouwde werden steeds langer. Eerst om de 3 weken, daarna 6 tot het uiteindelijk om de 2tot 3 maanden plaats vond. Ook de heftige insulten werden steeds milder totdat er alleen een speeksel sliertje aan zijn kin hing en wat geknipper met zijn oogjes.

Ik stopte het gebruik van de Mirtazapine omdat dit juist insults uit leek te lokken. En ik ben overgestapt op alternatieve medicatie samen met Ipakitine over het dieetvoer, wat hij van het begin af aan al kreeg.

Ik moet wel zeggen dat ik d.m.v. Spuitje voeren ervoor zorgde dat hij Indien hij niet zelf wilde eten toch een minimum aan voeding binnen kreeg. Maar dat was voor hem geen probleem en hij ging er zelfs voor zitten.

Uiteindelijk heb ik 2 jaar extra met hem in reserve tijd mogen doorbrengen op een kwalitatieve wijze. Hetgeen niet was gebeurd wanneer ik de DA had gevolgd.

[FrodoSammie]

Hoi allemaal, Bedankt voor jullie antwoorden en het meedenken! Nou hij is er nog, ik heb de afspraak voor het inslapen afgebeld. We gaan het nu per dag bekijken. De nierwaardes waren erg slecht, moet ik thuis even opzoeken. Omdat hij bijna niet at heb ik overlegd met de DA of het verstandig was medicatie voor de schilklier erbij te geven. Echter heb begrepen dat sat als bijwerking heeft dat de eetlust verminderd. Dus toen hebben we gekozen om dat voorlopig niet te doen zodat hij hopelijk weer zelf ging eten. De Clavubactin hadden we gekregen omdat we wilden uitsluiten dat hij geen nierbekkenontsteking had (enkele maanden ervoor had hij blaasontsteking). Echter ik heb het gevoel dat hij van die Clavubactin ook erg ziek werd. We hebben vandaag aan de DA gevraagd of we zelf onderhuids infuusjes mogen gaan geven. Morgen hebben we weer een afspraak staan en ze hebben gezegd dat dat geen probleem moet zijn. Ik moet van de DA opletten dat hij absoluut genoeg voeding binnen gaat krijgen dus dat wordt voorlopig met een spuitje voeren. Hij had vandaag wel weer een brokje op en gelikt aan z'n voer dus ben voorzichtig positief. De afgelopen week keek hij er niet eens naar. Nou even kijken hoe het de komende dagen gaat met hem. Hopelijk kunnen we hem nog een hele tijd bij ons houden en dat hij zelf happy is daarbij.

[Ennakee]

Fijn om te horen dat hij er nog is!!!

En veel succes en beterschap!

[Dhyan]

Inderdaad, fijn dat je de DA afgebeld had en dat hij nog bij je is.

Ikzelf weet nog te weinig van nierfalen..en de combi schildklierafwijkingen en wil ook zeker nooit aanraden medicijnen te laten staan die ze nodig hebben.

Toch vraag ik me wel eens af of het middel soms niet erger is dan de kwaal..met name toen je schreef dat hij meer reageerde toen hij van een bepaald middel af was.
De ene reageert ook nog eens anders dan de andere op medicijnen.
(zijn Oosterse katten niet vaak erg sensitief ook? Mijn Abby reageert overal vrij heftig op)

Ik zou altijd alles inzetten wat nodig is, wellicht ook complementaire geneesmiddelen. Soms kan een lichaam ook de hoeveelheid medicaties door elkaar niet aan. Bij mijn katje gaven ze Cerenia én emeprid door elkaar én anti depressiva en Semintra. IK vraag me nu een week na dato ook wel eens af...was dat niet allemaal te veel?

Maar goed, je moet ook hun expertise volgen..en tevens eigenwijs blijven.

Het is een hele zorg om alles thuis te doen en te dwang voeren waar nodig etc. maar de moeite waard. Ik hoop ook dat jullie nog een tijdje van elkaar mogen genieten! Ik wens jou en je katje alle goeds. Hou ons op de hoogte!

[Adriana]

hij is er nog en je hebt gelukkig goed overleg gehad met je da.
spuitjevoeren met gepureerd nat nierdieet?
en daarnaast zelf thuis infuus geven, erik philippus doet dat bij een van zijn bengalen ook.
en dan kijken of het wat bijtrekt denk ik. hele zorg maar hij is er nog!
kun je zijn waardes hier neerzetten?

[FrodoSammie]

Heb de waardes even opgezocht. Op 21-12 was het ureum 34,6 en de crea 694 en op 24-12 na drie dagen spoelen was de ureum 26,3 en de crea 546. Hij heeft vandaag weer infuusje gehad en ik blijf hem met een spuitje voeren. Ja inderdaad gepureerd nierdieet. Ik cross tussen de middag van m'n werk heen en weer om hem dan ook nog wat voeding te geven. Ik doe hem
nu 4x per dag spuitjevoeren. Eten doet hij verder helaas niet. Wel drinken gelukkig. Hij is wel een stuk vrolijker nu hij elke dag een infuusje krijgt. Ook z'n vochtbalans is beter. Even aankijken maar, we nemen het per dag momenteel. Elke dag dat hij er mag zijn en het goed gaat is een cadeautje <3

[Ennakee]

Heel veel sterkte en succes met deze intensieve zorg!

En veel beterschap voor je lieverd!

[Adriana]

denk je met al die infuusjes wel aan het suppleren van kalium? even met je da daarover overleggen..
wat goed van je om hem zo intensief te verzorgen en ben benieuwd of het langzamerhand gaat bijtrekken..