Sinds kort hebben wij er een onaangenaam weetje over katten bij.
Afgelopen maandag hebben wij onze poes en kater naar de DA gebracht om ze te laten "helpen". Beide zijn ze 9 maanden oud, maar het poesje kan al (krols) schreeuwen als een volwassen poes.
De DA informeerde ons dat we rond 11.30 konden bellen om te vragen hoe het gegaan was. Enfin het moment was daar en om 11.30 kregen wij de mededeling dat het poesje het goed maakte, maar dat het katertje het leven had gelaten.

Waarschijnlijk heeft de kater blijvend hersenletsel opgelopen en zal hij nooit meer de oude lieve aanhankelijke kater worden. Nu blijkt dus dat 1 op de 1000 katten/poezen niet goed tegen de narcose kunnen en wij hebben net 1 van de 1000



We zijn nu al meerdere keren wezen kijken bij Neo, maar het doet pijn om te zien dat hij Neo niet meer is. Totaal vervreemd, staat/zit in het luchtledig zielig te mauwen, lijkt niet te kunnen focussen en flink in de war. Als we dit eerder geweten hadden, dan hadden we de kater niet laten helpen. Zondag nog levendig, speels en aanhankelijk en dan ten behoeve van ons "gemak" is het nu een emotioneel wrak.
Hoewel hij vanavond enigszin opgeknapt, ziet het er niet hoopvol uit. De katten laten "helpen" heeft nu wel een hele nare betekenis gekregen

Hopend op een wonder, wachten wij in spanning en verdriet af...