Raad van dierenarts en specialist opvolgen.

[Anne]

Ik denk dat dieren, in dit geval katten, veel simpeler in het leven staan.
Aan Casper* heb ik gemerkt dat ze zich inzette om vooral mij een goed gevoel te geven toen ik haar moest laten gaan. Ik denk dus dat katten, er zal onderling wel verschil wezen, vooral in de band tussen mens en dier, zich sterker kunnen voordoen om vooral hun baasjes te steunen

[Yo16Ka16No11]

Het is erg fijn om jullie ervaringen en inzichten te lezen.

Voor mijzelf is dit de eerste keer dat ik afscheid moet gaan nemen van mijn eigen kat. Als kind wel katten gehad maar hierbij lag de zorg en verantwoordelijkheid bij de volwassenen. Jullie verhalen en reacties helpen mij bij het rouwproces wat 9 februari al is gestart toen Karel voor het eerst zo benauwd was door het vocht in de borstholte.

Het moment van afscheid komt ondanks zijn oplevinkjes dichterbij. Ik zie hem zwakker worden en de momenten van naar beneden komen of uberhaupt in actie komen worden minder. Zijn bed, zijn eten, zijn kattenbak, zijn water in de badkamer is zijn leefomgeving geworden. Zijn leven beperkt zich tot die paar vierkante meter. Hij wordt moe....

Aan mij....de wijsheid.

[Lopke]

Dankjulliewel!

Nu ga ik jullie misschien toch wel een beetje rare vraag stellen, maar geloven jullie dat een kat ook moeite kan hebben met het loslaten van zijn baasje of zijn leventje? Of is dit een ijdele gedachte?

Ik heb zo'n gevoel dat dit het geval is met Karel en dat niet alleen ik hem moeilijk los kan laten. Alhoewel ik hem dagelijks vertel dat het oke is als hij gaat, wanneer zijn dagelijks lijden groter is dan dat hij zijn leven nog leuk vindt. Onze spirituele band nooit voorbij gaat en hij mij niets verschuldigd is.

Ik heb het gevoel dat dieren vaak langer blijven leven, omdat ze denken dat het baasje niet zonder ze kan.
En ik denk dat dat vaak het geval lijkt te zijn, want hoe vaak doen we niet een dergelijke verzuchting. En misschien wordt je niet meer/nog niet helemaal geloofd
We maken onszelf wijs dat onze dieren ons nodig hebben voor de verzorging en vaak houden we dat ook in stand, zo kunnen ze vaak niet zelf eten en drinken pakken, hebben ons nodig om naar de dierenarts te rijden en te betalen
Maar dieren in de natuur redden zich wonderbaarlijk goed.
Pas als de mens om de hoek komt kijken, word het complex, we maken ze afhankelijk van ons.

Ik weet niet exact wat er bedoelt wordt met spiritueel, dus ga daar niet verder op in.

[Yo16Ka16No11]

Hoi Lopke,

Je eerste zin volg ik nog ' dat ze langer blijven leven omdat ze denken dat het baasje niet zonder ze kan'.

Daarna raak ik je kwijt ' het baasjes inderdaad niet zonder ze kan en niet meer geloofd worden.
Daarna je vergelijking tussen huiskat en wilde dieren...

Misschien dat je het wilt verduidelijken?

[Yo16Ka16No11]

Eureka!

Schiet me er toch opeens iets binnen...prednison!

Vorig jaar augustus ben ik bij een specialist geweest op het gebied van één van Karel's ziekten. Behalve dat hij de diagnose stelde en het advies gaf ' vreselijk van elkaar te genieten' zei hij ook dat prednison te proberen was als Karel slecht werd. Dat ging toen nog niet op i.v.m. onnodig kaliumverlies terwijl hij nog goed te pas was.

Maar nu als eventuele boost om nog wat tijd te rekken en zijn leventje misschien nog een paar momentjes nog wat leuker te maken.

Mijn eigen dierenarts gebeld en hij stond erachter en gaf aan dat hij opgeleid was met het credo ' geen dier slaapt in zonder prednison geprobeerd te hebben'. Vanavond toevoegen aan zijn cocktail medicijnen.

[Ilone]

Het is zeker het proberen waard.
Ik ben zelf vrij nuchter ingesteld, dus niet erg van het spirituele. Maar ik geloof wel degelijk dat een dier ook een enorme vertrouwensband kan opbouwen met zijn "personeel". Toch denk ik zelf dat wij mensen meer moeite hebben met afscheid dan katten. Maar da's mijn gevoel.

[Ennakee]

Zelf ben ik al een kleine 39 jaar bewust bezig met spiritualiteit en heb hier ook best veel ervaring mee. Om het proces van afscheid nemen voor Karel te vereenvoudigen zou je jullie band met elkaar kunnen visualiseren, en deze stukje bij beetje losser kunnen maken. Totdat de banden niet meer in één gevlochten zijn. Daarmee laat je Karel de vrijheid om zijn eigen beslissingen te nemen. Want veel dieren houden zich veel sterker dan ze eigenlijk zijn. Zeker wanneer je ze al zolang kent. Je vergroeid met elkaar als het ware. En neem veel emoties van elkaar over.

Misschien heb je iets aan mijn reactie, ik hoop dat de prednison nog iets kan betekenen en anders helpt het misschien, om het overlijden van Karel uiteindelijk ook als de bevrijding van zijn ziel uit het (zieke) lichaam kunnen zien.

Dit gaf mij troost bij het maken van een keuze m.b.t het overlijden van mijn dieren. Dat ze geen langere last meer te dragen hadden...veel sterkte met Karel en het hele proces van afscheid nemen en loslaten

[Yo16Ka16No11]

Ik ben het met je eens Ilone dat Karel er geen weet van heeft of hij nu inslaapt of over een paar weken. Ik ben het die hem hier houd en moeite heeft met het loslaten.

Niet iedereen gelooft inderdaad in het spirituele en dat hoeft ook niet. Ik zelf geloof en voel wel een sterke spirituele band en die is met Karel anders dan met Yoki. Beide heb ik ze al 17 jaar, maar de rol die Karel op zich genomen heeft is altijd emotioneel dienend aan mij geweest. Deze kat is en was altijd de rust hetzelf en legde geruststellend of troostend zijn poot op mij. Altijd in mijn buurt, maar nooit op schoot en altijd veel fysiek contact door een poot op me te leggen. Bij Yoki is dit precies andersom. Net zo lief maar heeft mijn geruststelling en geborgenheid voornamelijk nodig. Misschien komt dit omdat hij te jong van het nest af was. Yoki eist zijn aandacht veel meer op en wil als een baby in mijn armen liggen.

Bijzonder Anneke wat je schrijft. De dag voordat ik in februari de afspraak had gepland voor euthanasie had ik een medium gevraagd of zij met Karel wilde communiseren. Dit verslag ontving ik recent en deze dame schrijft vanuit de gedachte dat Karel al ingeslapen was. Hier een stukje uit het gespreksverslag en dan zie je waarom ik jouw reactie zo treffend vind.

"Karel doet het goed. Hij had een geweldig leven bij je! Ook nu voelt hij zich prima. Je dient je niet ongerust of bezorgt te maken zegt hij. Je deed wat moest. Het vocht op de longen was er door verdriet. Karel deelde graag al de emoties met jou en ook hier deelde hij in, in jouw verdriet. Dat is niet de reden dat hij ziek werd! Hij was moe en zijn lichaam was op. Dieren hebben een sneller verbruik van levensenergie dan mensen en zijn levensenergie in de nieren was gewoon op. In de nieren zit voor iedereen zijn voorbestemde hoeveelheid aan energie. En daar kan je niets aan doen. Maar hij vraagt je wel om bij jezelf te kijken hoe je in je leven beter kan loslaten en je emoties van bijv. verdriet kan toelaten"

[ErikPhilippus]

Om het proces van afscheid nemen voor Karel te vereenvoudigen zou je jullie band met elkaar kunnen visualiseren, en deze stukje bij beetje losser kunnen maken. Totdat de banden niet meer in één gevlochten zijn.

Ik ben het die hem hier houd en moeite heeft met het loslaten.

Toen ik las over het 'ontvlechten' van een liefdesband en het loslaten, moest ik denken aan deze prachtige dichtregels van de Libanese dichter Kahlil Gibran:

Vult elkanders bekers, maar drinkt niet uit dezelfde beker.
Geeft elkander van je brood, maar eet niet van hetzelfde stuk.
Zingt en danst tezamen en weest blijde, maar bent ieder alleen,
zoals de snaren van een luit op zichzelf zijn, al doortrilt hen dezelfde muziek.
Geef je harten, maar geef ze niet aan elkander in bewaring.
Want alleen de hand des levens kan je harten bevatten.
En staat tezamen, maar niet te dicht bijeen:
want de zuilen van de tempel staan ieder op zichzelf,
en de eik en de cypres groeien niet in elkanders schaduw.

Groet,
Erik

[Yo16Ka16No11]

Vandaag is de dag dat ik mijn zwarte vlinder laat gaan....

Ook de prednison mag niet meer baten....zijn lichaam is op! Hij is zo moe..... Vanmorgen is hij nog één keer wankel mijn buik opgeklommen om me wakker te maken. Ik heb hem naar beneden getild en buiten op zijn uitzichtplek in zijn kattenkooi gezet. Het kan hem niet meer bekoren. Direct wilde hij weer naar binnen en naar boven naar zijn bedje in de badkamer.

Ik wil niet meer wachten tot ik hem echt zie gaan lijden en vitale functies gaan uitvallen. Ik heb mijn eigen dierenarts gebeld en mij voorgenomen als zij de dienstdoende weekendarts zijn....vandaag de verlossing gaat zijn. En ja, Hendrik-Jan....de vaste dierenarts van Karel beantwoorde de telefoon.

Om één uur gaan we naar de praktijk, dan nemen we hem nog even mee naar huis en om vijf uur naar het crematorium. Willen jullie een kaarsje voor Karel branden?

[ErikPhilippus]

Natuurlijk branden we hier een kaarsje voor Karel. Ik stuur je licht en steun, Mariska.
Op deze mooie maar ook verdrietige lentedag transformeert Karel in een zwarte vlinder.

Warme groet,
Erik

[castratenkoor]

Zeker hier ook een kaarsje - voor lieve dappere Karel.

Sterkte deze dag.

[Dinky]

Sterkte vandaag en de komende tijd.

[flower1980]

Heel veel sterkte. .....

Verstuurd vanaf mijn SM-G386F met Tapatalk

[Anne]

Heel veel sterkte met het gemis van jouw lieve Karel. Wat heeft hij goed voor jou gezorgd en jij voor hem.
Ik brand vanavond een kaarsje voor hem.
Ik hoop dat hij rust heeft en met voldoening terug kan kijken op een leven waarin hij liefde gaf en ontving

rust zacht lieve Karel