Hallo allemaal, ik ben er een aantal dagen geleden achter gekomen dat mijn (net) 5 jarige kater Ciro een kwaadaardige tumor in zijn rechter knie had. Sinds toen (of eigenlijk al sinds op een röntgenfoto bleek dat het misschien mis was) heb ik erg veel rondgekeken hier op forums, en heb daar erg veel aan gehad. Gewoon even lezen dat ik niet de enige ben, en geruststelling dat het uiteindelijk vaak toch wel goed kan komen. Ik zal eerst even wat meer over mijn poezekind vertellen. 5 jaar geleden woonde ik op een Grieks eiland, Corfu. Naast mijn huis werd een nestje geboren met 6 kittens. Ze waren allen 6 erg schattig, maar vooral een iets groter dan de rest, creme-bijna roze achtig katje. Ze waren nog erg schuw maar langzaam aan kreeg hij nog bijna meer interesse in mij dan ik in hem. Na de eerste aai over zijn bol was hij verkocht en had besloten dat hij bij mij in huis kwam. Het is de meeste lieve aanhankelijke knuffelige baby die ik ooit heb meegemaakt. Ik heb voor hem gezorgt maar moest op een gegeven moment tijdelijk bij mijn toenmalige vriend wonen die absoluut geen kat in huis kon hebben, dus was ik verplicht mijn vriendje weer bij zijn broers en zussen te laten (het nestje was echt naast mij voordeur). Eenmaal verhuisd bleef ik afentoe langskomen, en had besloten dat ik hem mee zou nemen terug naar Nederland. Toen het zo ver was heb ik heb voor de zekerheid een aantal dagen voor vertrek bij iemand thuis gebracht, want stel nou dat ie er ineens niet zou zijn als ik zou vertrekken. Ik heb hem van straat opgehaald in een bak en naar de dierenarts gebracht. Tot op de dag van vandaag ben ik zo dankbaar dat ik hem mee heb genomen want het is echt een engeltje in kattenkleren zegmaar
. We hebben een hele speciale band. Een aantal weken geleden liep Ciro ineens mank. Verstapt ofzo dacht ik. Toch maar naar de dierenarts omdat het niet wegging en die dacht dat het een gescheurde kruisband was. Medicijnen hielpen niet en na 2 weken besloten om röntgenfoto's te maken. Ze zei meteen dat het er helemaal niet goed uitzag en de foto's werden door gestuurd naar een specialistisch centrum in Dordrecht. We moesten heb de volgende dag al langsbrengen voor een bioptie. Toen ik hem na de bioptie mee mocht nemen raakte hij zo in paniek in de bak dat ik hem daar moest laten. .arm beestje
2 weken later zou ik de uitslag krijgen (gelukkig was dat al na een week want dat wachten is zo verschrikkelijk). In de tussentijd moest mijn 5 jarige actieve aanhankelijke kater in een bench. 10 dagen. Ik dacht dat ik gek werd! Hele dag miauwen, krabbelen, bijten in de tralies. Nog meer miauwen, hele nacht door, kattenbak overhoop gooien, alles om aandacht te krijgen en met een vragend hoofd te zeggen van joh waarom zit im hier?! Hij mocht ook nog is helemaal niets omdat door de bioptie zijn poot zo zwak kon zij. Geworden dat ie zou kunnen breken, en dat moest de poot geamputeerd. Dus bij elke beweging zat ik in de stress. Uiteindelijk heeftie zich binnen een paar dagen enorm aangepast en werd veel rustiger. Afentoe liet ik hem eruit om even bij me te liggen en lekker te aaien. Ik kreeg te horen dat het een kwaadaardig tumor was en dat de poot eraf moest, als het niet was uitgezaaid. Ik vond het verschrikkelijk. Ik was zo bang om hem te verliezen. Ik heb gehuild, zelfs een paniekaanval gehad. 10 dagen dag en nacht voor die kat zorgen vond ik erg zwaar. We hebben hem donderdag naar Dordrecht gebracht voor een echo en röntgenfoto's om te zien of het niet was uitgezaaid. Wachten op dat nieuws was echt zenuwslopend. Ik vond het zo rot voor Ciro omdat het al een erg bange kat is. Hij houdt niet van vreemden, al helemaal niet van mannen en ik hoopte dat het niet teveel voor hem zou zijn allemaal. De operatie kon doorgaan en de rechterachterpoot werd vanaf de heup geamputeerd. Ciro moest een nacht blijven, en kon de volgende middag weer mee naar huis. Ik zat zo verschrikkelijk in de stress. Zou ie boos zijn Op mij?? Gaat ie lelijk doen tegen me? Ziet ie er verdrietig uit? Is de wond eng? Wat als dit...wat als dat... ik was bang om alles verkeerd te doen. Ik had verhalen gehoord en gelezen dat het uiteindelijk vast goed zou komen maar dat het een tijd kon duren voordat hij weer zichzelf zou zijn en ik vond dat idee heel erg moeilijk omdat ik zo van dat beest hou en erg aan hem gehecht ben.. Dus gisteren weer mee naar huis, en hij was in de auto onderweg naar Den Haag al zo braaf! Nauwelijks miauwen helemaal niks!! Wel constant tegen hem moeten praten en aaien.. toen kwamen we thuis en heeft ie denk ik wel 4 uur zichzelf gewassen, zonder pauze. .. stress denk ik... Hij wou wel al meteen eigenlijk wat eten, en drinken. Uiteindelijk heb ik heb toch in de bench moeten doen omdat ie gewoon meteen rondhobbelde alsof er niks was gebeurd en al onder de bank wou enzo. Uiteindelijk in de bench heel langzaamaan een beetje in slaap gevallen en gestopt met dat obsessief wassen. Ik heb een matras naast de bench gelegd en ben gaan slapen, en Ciro ook
. Rond een uur of 5 werd ik wakker van zijn gemiauw en heb ik hem er uit en op de bak gelaten en dat ging ook al super goed!!! Daarna heeft hij bij mij geslapen tot sochtends, is weer op de bak geweest, gegeten, gedronken. .. kopjes...spinnen ik ben zo trots op hem!!! .Ik heb me zo een zorgen gemaakt en wist niet of ik hem dat allemaal wel aan kon doen maar hij doet het zo super goed! Zo kan het dus ook gaan! Ik dacht een positief verhaal delen is altijd goed :d. Dat heeft mij ook heel erg geholpen de afgelopen tijd. Ik zal blijven vertellen hoe het met hem gaat, en ervaringen van anderen zijn ook heel erg welkom natuurlijk! Hebben jullie aanpassingen moeten maken voor jullie kat?? Krijgen ze hetzelfde voer enzo?? Hebben jullie verschil gemerkt in gedrag??? En ik heb ook een tweede kat die nu al sinds die paar weken gescheiden van hem zit, heeft iemand daar ervaring mee?? Hoe ga ik die twee weer samen krijgen??
