Dominante, soms agressieve kat. Verveling?

[Lim]

Hoi allemaal,
We zitten met een behoorlijk dilemma dus hoop dat jullie ons kunnen helpen!
We hebben nu ruim 2 jaar een hele lieve gesteriliseerde poes. Ti's een behoorlijk wispelturige tante, want het ene moment kan ze tegen ons superlief doen en het andere moment is ze aan het bijten en grommen. Dit heeft ze als klein katje altijd al wel een beetje gehad, maar dat is (lees ik hier) niet eens zo ongewoon. Tegen bezoek was ze eigenlijk altijd net zo, wispelturig maar wel enthousiast en aanhalig.

Ruim een jaar geleden zijn we verhuisd en toen is dit een stuk erger geworden. Tegen ons voornamelijk door net even wat feller te reageren, maar het bezoek...daar lijkt ze wel een soort territoriale drift tegen te hebben! Achterna lopen, in de gaten blijven houden, ze opwachten bij het toilet en dan uithalen onder begeleiding van angstaanjagend gegrom! Nu hebben wij de theorie dat het misschien komt omdat ze zich verveeld/geen aandacht krijgt overdag. Teveel energie die ze bij ons kwijt moet (ze rent soms ook echt als een idioot trap op en af en van binnen naar buiten) en misschien jaloers dat als we thuis zijn andere mensen onze aandacht opeisen en het gewoon een vorm van negatief aandacht vragen is.

Maar ja, wat te doen? Een tweede kat/poes erbij zou een optie kunnen zijn, maar is dat wel zo verstandig bij deze jaloerse dame? Veel met haar spelen houdt haar tov ons wel rustig, maar
tov bezoek niet! Overigens de omkoopmethode (dus dmv snoepjes laten geven haar rustig laten wennen aan bezoekers) die eerder op dit forum werd beschreven helpt bij ons niet. Ja zolang het eten niet op is... En bij een enkeling onthoudt ze dat maar kan moeilijk al mijn bezoek 3X aan de deur laten komen en weer naar buiten laten gaan om haar te laten wennen. En als we er een tweede kat bijhalen: kater of poes? Wat voor karakter is hierbij een mogelijke match?

Heel verhaal, maar hoop dat jullie nog goede tips hebben..

[pearlsofpassion]

Oei, oei, wat een vervelende situatie!

Ik zou niet goed weten wat je er nu nog aan kan doen... Het kan inderdaad de verveling of jaloerzie zijn. Als het verveling is kan een vriendje helpen, als het jaloerzie is kan het (zeker in het begin) omgekeerd werken.

Ik vrees eigenlijk dat de kans groot is dat je poes geen andere katten gaat aanvaarden (hoe oud was ze toen je haar kreeg? Is ze steeds alleen geweest? Heeft ze kattenvriendjes buiten? Eerdere contacten met andere katten, hoe zijn die verlopen?)
De kans is groot dat ze ofwel heel bang ofwel heel boos gaat worden op een andere kat, en dat ze er mee gaat blijven vechten er helemaal het goede niet van inzien...

Als je het toch zou proberen, zorg dan dat je de kat steeds terug kan brengen na een paar maanden als het niet zou lukken. Hou er rekening mee voor jezelf zodat je je niet te hard aan haar hecht. En lees je eerst in, zodat je precies of voorhand weet hoe je ze gaat indroduceren. Zeker voor een geleidelijke introductie gaan met een aparte kamer en heel erg je tijd voor nemen. Je kan ook na een paar dagen de nieuwe in een bench in de kamer plaatsen en zien hoe je oudste kat reageert. Haar zeker veel aandacht geven, maar niet als ze lelijk doet tegen de nieuwe. Ook niet straffen of negatief reageren, blijkbaar is je poes nogal blij met negatieve aandacht, dus gewoon negeren, dat is de grootste straf.

Het geslacht maakt niet veel verschil, maar zeker geen kat nemen die ouder is dan zij. Neem ook geen super dominante kat en ook geen hele luie (want dan is ze er nog niets mee).

Ik hoop dat er misschien iemand hier een beter idee heeft dan een tweede kat erbij, want ik heb hier niet zo'n goed gevoel bij. Het valt echter nooit te voorspellen hoor!

Oh, ik denk nog aan iets... Kan je haar als er bezoek is en ze zich misdraagt niet even laten afkoelen in een aparte kamer? Ik zou haar niet steeds op voorhand opsluiten, want dan linkt ze het bezoek aan de opsluiting. Maar misschien helpt het wel als ze zich misdraagt zodat ze de straf aan haar gedrag linkt... Dan zit ze alleen en kan ze ook geen aandacht krijgen en mislukt haar poging dus. Dan niet aaien, niet boos maken, gewoon oppakken en in de kamer en geen aandacht...
In het begin gewoon 10 min en haar dan terug een kans geven, maar haar er niet uit laten terwijl ze jammert (anders zit ze na een tijd de hele tijd te roepen). Als het niet echt helpt kan je de tijd opbouwen...
Het zal wel heel veel tijd, geduld en inzet vragen, maar misschien krijgt ze het na een tijdje toch door...
En probeer haar dan zoveel mogelijk te aaien en tegen haar te praten als er bezoek is. Laat je bezoek even aaien als ze daar aan toe is, zodat ze bezoek met iets goeds leert associëren. Als ze zich prima gedragen heeft kan ze iets heel erg lekkers krijgen wat ze niet vaak krijgt. Een bepaald natvoer of een stuk rauw vlees...

[Lim]

Dank je voor de snelle reactie. Het is inderdaad heel lastig want we weten echt niet wat wijsheid is. Ook met spelen merk je dat ze niet graag alleen speelt. Ze pakt zelf een speeltje en wil dit apporteren. Is dat omdat ze niet graag alleen speelt of omdat ze onze volledige aandacht wil? We hebben haar vanaf 12 weken, uit een huis met meerdere katten. Ze komt wel in de tuin, maar gaat daar niet uit en heeft dus ook geen andere contacten met katten.

In aparte kamer zetten (in ons geval huiskamer dicht zodat ze daar niet meer in kan) resulteert in opwachten van ons bezoek als ze naar het toilet gaan.. Maar misschien dat een echt aparte ruimte wel kan helpen. Ze jammert dan trouwens niet, enkel verontwaardigde strakke blikken naar ons.

Als we wegzijn kijkt ze wel heel graag naar buiten naar de kinderen die spelen en schijnt ze vanachter het glas dan heel aanhankelijk te zijn, dus vandaar ook een beetje het idee van verveling.

[pearlsofpassion]

Ja, ik snap het ...

Bij ons Kleintje had ik een jaar geleden ook het idee dat ze liever met een vriendje zou spelen en dat ze niet graag alleen was, maar dat was niet zo...
Ze heeft wel nooit bezoek aangevallen, integendeel ze was juist blij met de extra aandacht! Misschien moet jouw kat dat ook nog inzien... Dat bezoek juist leuk kan zijn.

alleszins, wij dachten Kleintje een plezier te doen met een kitten erbij (ik had er helemaal niet bij stilgestaan dat er katten zijn die dat niet graag hebben...) maar ze was er helemaal niet blij mee! En tegen dat we doorhadden dat het waarschijnlijk nooit goed zou komen was onze Cuzco al een half jaar bij ons... Dan konden we hem ook niet meer wegdoen, en dus hebben we een extra katje bij genomen om Cuzco bezig te houden en Kleintje haar rust te gunnen. Het hele verhaal is natuurlijk wel uitgebreider, dat is niet steeds de goede oplossing. Bij ons bleek het wel perfect en nu komt Kleintje zelfs wat overeen met de 2 jongens en speelt ze sinds een weekje zelfs soms wat. Maar we zijn dus al meer dan een jaar bezig...
Kleintje heeft trouwens tot haar dik 2 jaar samen met katten geleefd. Dan heeft ze 3 jaar alleen geweest. Dus dat is nog iets heel anders dan een kitten die heel vroeg al alleen is geweest. 12 weken valt nog redelijk mee, als het 8 weken was, kon je het zeker vergeten...
Ik kan het echt niet voorspellen of het bij jou zou lukken, maar ik twijfel eraan. Vooral ook door het karakter van je poes en het feit dat ze zo om jullie aandacht vraagt. Een extra kat is voor de poes in kwestie in eerste instantie eerder een delen van aandacht dan net meer aandacht en dus zal ze het daar wel heel erg lastig mee hebben. Ze vertoont gedrag dat doet vermoeden dat ze echt geen indringers wil...
Misschien dat je na heel veel tijd en geduld haar uiteindelijk het goede doet inzien en dat ze van de kat gaat genieten, maar het kan ook zijn dat dat zelfs nooit lukt...
Het kan natuurlijk ook zijn dat ze de kat direct heel leuk vind en dat ze beseft dat dat is wat ze heel die tijd al miste, maar die kans acht ik heel erg klein gezien haar leeftijd, de tijd dat ze alleen zit en haar gedrag...

Ik vind het wel heel spijtig voor je! Kan je niet proberen van haar aan bezoek te laten wennen en leuke dingen met haar te doen met bezoek? Haar er wat in trainen? Ik zie daar meer kans van slagen in...

[Lim]

Overigens dat schiet me nu te binnen: we hebben in het vorige huis wel vaak bezoek gehad van een kater die voor het raam kwam zitten en buiten zat te mauwen om onze kat. In die tijd kon ze niet naar buiten vanwege drukke weg voor (en madame vond het leuk om op de weg naar de naderende lichtjes te kijken...) maar ze zat altijd wel vol verwachting naar haar 'aanbidder' voor het raam te kijken en begon dan echt te dralen voor het raam. Niet agressief leek ons in ieder geval. Het is al wel ruim een jaar geleden, maar misschien dat het toch nuttige info is. Maar sowieso denk ik de komende tijd bewust trainen! Maar ben uiteraard benieuwd naar meer ervaringen!

Overigens gelukkig voor jou pearlsofpassion dat een derde kat uiteindelijk wel goed uitpakte! Het blijft zo lastig om in te schatten wat ze nou echt willen... ALS we een tweede katje erbij nemen, dachten we eraan om bijvoorbeeld het asiel de situatie goed uit te leggen en hopelijk kunnen we dan wel afspreken dat er een proefperiode is. En dan zouden we voor een poes/ kat (jonger gaf cheetah net de tip) gaan waar we echt de voorgeschiedenis van weten. Maar ja eerst maar eens op bezinnen, want ik voel me er zelf ook niet fijn bij om het ondoordacht gewoon even uit te proberen. Dan heb je dadelijk twee getraumatiseerde katten...

[pearlsofpassion]

Ten eerste even op wijzen dat Cheetah een status is voor het aantal berichten, de nickname staat erboven

Verder, zou ik een jaar geleden gezegd hebben dat het zeker goed zou zijn er een kat bij te nemen! Maar nu zijn we al een jaar verder... En ze is een jaar ouder... Dat maakt het een stuk moeilijker...
Het valt echter nooit met zekerheid te voorspellen.

Onze situatie was echt wel heel anders, Kleintje kende wel katten maar had er gewoon niet zo'n zin in en was bang en wilde al zeker niet spelen. Cuzco wilde heel graag spelen (en niet enkel met ons) en zocht haar dus steeds op. Daardoor wisten we dat Cuzco echt een vriendje nodig had, zodat hij gelukkig werd en Kleintje gerust liet.
Bij jou is de situatie helemaal anders.
Ik wou gewoon duidelijk maken dat het kan lijken dat ze niet graag alleen speelt maar dat dat maar schijn kan zijn en dat je het met een extra katje niet noodzakelijk oplost... Integendeel...

Ik zou, als je toch voor een extra kat zou gaan, inderdaad met verschillende asielen praten en je situatie uitleggen. Let goed op, niet alle mensen in asielen vertellen de waarheid, soms zeggen ze gewoon dat het gaat om katten kwijt te geraken, maar deze asielen werken meestal niet met proefperiodes. Volg gewoon je gevoel. Dat is nog steeds een goede raadgever. Neem je wel voor nooit van de eerste keer een kat mee te nemen. Laat het altijd wat bezinken en zie dat je alle voorzorgen thuis genomen hebt. Niet in het minst weten hoe je het gaat aanpakken. Verschillende strategiën door elkaar gebruiken dat werkt niet. Je kan het best hier heel wat topics over acceptatie tussen katten lezen.

Ik zou zeggen, geen overhaaste beslissingen, denk er goed over na, maar anderzijds wordt een koppeling hoe langer hoe moeilijker voor jouw katje...

[Lim]

haha ik zat te typen vanaf mijn mobiel dus daar kwam dat onderscheid tussen naam en status niet echt goed uit de verf. Vond het al apart dat 'jullie' dezelfde foto hadden

vroegere buur van me werkt bij het asiel waar we in eerste instantie een kijkje willen nemen. Mag hopen dat die me niet met een mismatch de deur uit wil sturen... maar goed we hebben besloten zaterdag een keertje oriënterend langs te gaan, ons verhaal uit te leggen en te kijken of zij wellicht mogelijkheden zien. Dan kijken of er misschien een leuke kat/poes zit die mijn poes leuk zou kunnen vinden... die een paar keer gaan bezoeken en kijken hoe die met ons is... er ook maar op letten dat het een kat is die niet extreem aanhankelijk naar mensen is maar andere katten juist wel heel gezellig vindt. En als dat allemaal goed voelt.. tja dan maar op het gevoel vertrouwen.. eerst kijken hoe het zaterdag gaat zijn en dan het forum afstruinen naar de beste manier om het aan te pakken. Maar inderdaad niks overhaast.. hoewel er natuurlijk ook weer geen half jaar over heen moet gaan... Hebben we in het begin in dit huis teveel mee gewacht! In eerste instantie wilde we namelijk graag een nestje van onze poes (eerst woonden we vrij klein voor twee katten en omdat we ons bewust waren van de mogelijke moeilijkheden van een 'vreemde' kat erbij, leek een nestje ons ook nog een verstandige keuze om daar dan 1 of 2 katjes uit te houden--> is ze niet alleen en is het wel 'eigen'), maar doordat ze een behoorlijke ontsteking aan haar baarmoeder had, werd ons geadviseerd deze eruit te halen. Vervolgens zijn we verhuisd en hebben we haar de tijd willen gunnen om zelf aan haar nieuwe omgeving te wennen. Tsja misschien was het juist goed geweest als we het toen meteen hadden gedaan! Immers waren beide katten dan op 'neutraal' terrein!

[jojo]

Een aantal jaren geleden heb ik een soortgelijk wispelturige kat in huis gehad, een kater. Het was een aso-kat in de zin van, start van zijn leven niet goed, slecht gesocialiseerd etc. Hij was erg onzeker en dat uitte zich in grommen en klauwen als iets niet ging zoals hij wilde. Ook visite was niet zo veilig, zodra ze zich omdraaiden en hij zag letterlijk iemands hakken dan vloog hij erheen en beet net boven de hak, en rende dan onder luid gemopper weg. De andere kant was dat hij zó lief kon doen, je kon hem compleet sufknuffen, als een baby op je arm leggen, alles was leuk dan. Een echte tussenweg had hij niet.
Ik heb hem door een homeopatisch arts laten behandelen, heel uitgebreid karakterprofiel laten maken enzovoort, en uiteindelijk kwam er een middeltje uit wat hij eenmalig heeft gehad. In combinatie hiermee heb ik mijn eigen gedrag ook veranderd en visite ook geinstrueerd. Hiermee bedoel ik daadwerkelijk niet geschrokken of wat ook reageren op een uitval, proberen zo neutraal als mogelijk te blijven. En bij uitvallen de kat pakken, en met zijn rug naar de uitvalplek terug op de grond zetten en zelf meteen weer terugdraaien. Zo werd zijn gedrag niet gevoed.
Op deze manier is de hele situatie toch verbeterd, voor mij, maar het was beslist relaxter voor de kat zelf. Overigens liepen er meerdere katten rond dus hij werd binnen de kattengroep ook wel gecorrigeerd en gek genoeg ging dat eigenlijk altijd goed al ging het er wel af en toe heftig aan toe.
Wat voor jouw kat het beste is weet ik natuurlijk niet, maar misschien loont het om naast het uitkijken naar gezelschap in de vorm van een andere kat, ook de gedragsmatige kant van het verhaal eens uit te vlooien.

[Cari]

Ik denk dat je een maatje erbij zeker een kans moet geven. Je poes is duidelijk gefrustreerd en een soortgenoot is vaak (niet altijd) de oplossing. Het feit dat ze ook al zoveel belangstelling had voor de kater in de tuin en daar niet agressief of bang op reageerde, geeft mij hoop. Elk goed asiel heeft een proefperiode en ze zullen zeker begrip hebben voor je situatie, als je het uitlegt. Als je het doet, zou ik zoeken naar (toch het liefst) een katertje van niet ouder dan 4 of 5 maanden. Eentje die niet bang is aangelegd, maar ook niet de dominantste van het stel. Een leuk speels kitten met voldoende zelfvertrouwen.

[Lim]

Veel sneller dan de bedoeling was hebben we een speelkameraadje gevonden voor onze poes. Met het idee vooral niet te snel te willen zijn we naar het asiel gegaan en na heel veel katten bekeken en gekroeld te hebben kwamen een geweldige kater tegen waarvan we allebei zoiets hadden: als dit geen match is! Het is een enorme goedsul die niet zo snel onder de indruk is. We hebben het verhaal voorgelegd in het asiel en ook zij dachten dat dit misschien wel eens kon gaan werken. Thuis de nodige voorbereidingen getroffen en nu sinds een dag hebben we de stoere rode kater hier rondsnuffelen. Vanuit het asiel kregen we de tip mee dat ze elkaar wel op de eerste dag moesten zien, zodat onze kat in ieder geval wist wie de geheimzinnige gast was. Dit hebben we dan ook gedaan en het overtrof onze verwachtingen! Vanaf het begin konden we ze beiden aaien en tuurlijk was onze poes wel brommerig en blazerig maar verder niets. Daarna allebei wat rust gegeven en vandaag weer kennis laten maken. In het begin bozig en verongelijkt, maar nu liggen beiden lekker op eigen plekje en is onze poes heel relaxed. Ze zoeken elkaar niet echt op, maar het geeft in ieder geval heel veel hoop dat we de goede keuze hebben gemaakt! Wordt vervolgd....

[castratenkoor]

Succes met de introductie!
Wat nog wel eens wil helpen is valeriaan druppelen op wat kussentjes of pluche speelgoed.
Vinden ze vaak heerlijk en worden ze rustig van. Te koop in flesjes bij apotheek.
Wat fijn voor de rode schattebout dat hij een nieuwe kans krijgt in het leven.

[Anne]

Bij de kruidvat verkopen ze ook flesjes valeriaan
Super dat jullie na het asiel zijn gegaan, nu heeft er weer een arme ziel een warm mandje
Fijn dat alles zo goed gaat tot nu toe, ik hoop dat het met jullie poes haar streken vanzelf beter gaat.

[Cari]

Gefeliciteerd met je nieuwe stoere rooie huisgenoot ! Dat zoubest eens goed kunnen gaan werken. Hou heet hij en hoe oud is hij?

[Lim]

Vanuit het asiel kreeg hij de naam brutus mee en we denken dat we die maar houden! Hij is 4,5 jaar. Ouder dan we zochten, maar het lijkt goed te werken. Het grommen neemt af en we hebben al eenkeer neuzen (zijn initiatief) en achterste ruiken ( haar initiatief ) waargenomen! Dat lijken mij positieve tekens! Vooral na 2 dagen!

[Adriana]

We zitten met een behoorlijk dilemma dus hoop dat jullie ons kunnen helpen!
.... maar hoop dat jullie nog goede tips hebben..

jeetje, wat een goed bericht en ook betrekkelijk snel..
neus/neuscontact is een erg goed teken, het is een begroeting en even uitwisselen van luchtjes en veel katten doen het bij hun baasjes ook, vooral als ze van buiten komen (en dus vreemd ruiken..)
hoera voor Brutus, dus! en voor iedereen hierboven en de asielmw's voor het meedenken,
denk je eraan dat je één kattenbak méér dan het totale aantal (= 3) neerzet op twee verschillende plaatsen?