Chill Pil

Iedereen kan wel een principiële sympathie opbrengen voor enige onregelmatigheid in de schoonmaakagenda wanneer de dralende geslachtsrijpheid van een Dextertje een opstoot levert die een bruisende overvloed aan gekamde broertjespels oplevert in de huiskamer, net wanneer je klaar bent om de badkamertegels aan te vallen met een azijnoplossing.

Afkoelsessie

Poetsen wordt hier niet lichtzinnig opgenomen, maar die tegels kunnen morgen ook nog wel. Nu moest er eerst werk gemaakt worden van Dexters ogenblikkelijke enthousiasme om van de gelegenheid gebruik te maken met een zich opdringende kambeurt voor al de poezels. Vooraleer alle zitjes onder het losgeprutste nesthaar kwamen te zitten. Dus zo gebeurde. Tegen de zin van Jasper in, die vond dat zijn jasje al genoeg besmeurd was voor die ochtend. Maar… moeke is baas en terwijl onze kleine Dexter een afkoelsessie onderging in het kleinste kamertje, alwaar hij luidruchtig zijn idee hierover liet horen, plukte ik eerst Jasper uit zijn trippelende spurtpoging om een uitgebreide kambeurt te ondergaan. Na de derde kater kon ik zo onderwijl een half kussen vullen met kattendons en dan mocht een zwaar gekalmeerd Dextertje eindelijk uit zijn strafhoek. Het klinkt vreselijker dan het is hoor, al bij al duurde dit amper acht minuutjes.

Minimanske

Daar Dexter enorm graag onder de kam gaat was die plotselinge omschakeling van straf naar aandacht een kleine aanzet tot grote knuffelsessie. Het hummeltje kan er immers niets aan doen en daar de dokter besloten heeft om toch nog een tijdje proberen te wachten met zijn operatie, is de duts genoodzaakt om de bijhorende groeipijnen te ondergaan. Het grappige van de zaak is dat kleine Dexter bijna drie keer in zijn broertjes kan en er soms toch in slaagt om die grote loebassen in een hoekje te drijven.
Zo hoorde ik eergisteren nog een verschrikkelijk gekneut dat mijn aandacht trok. Toen ik de keuken in kwam zag ik Jasper in een hoek gedrumd zitten, bij elkaar gepropt dat hij bijna op een kleine briefomslag paste. En voor hem stond minimanske, met ingevallen flankjes en zijn vijf centimeter brede schoudertjes stoer opgezet, met open pootjes en wild kwispelende staart. Een schattig zicht, dat zeker. Vooral als je bedenkt dat er geen een van de twee zijn koleirehaartjes opgezet had. Maar toch durfde die grote Jasper niet voorbij zijn kleine broer.

Prémiddagslaapje

Na de kamsessie was iedereen natuurlijk toe aan een grote wasbeurt, zo ook ik. Moeke had haar kleine vriendjes natuurlijk verschrikkelijk vuil gemaakt met al dat coiffeurgedoe. Zodra iedereen en alles weer lekker fris en zuiver gelikt, gestofzuigd, gepoetst en gedoucht was, waren we allemaal toe aan een snack met aansluitend rustmoment. De snoesjes kropen allemaal weg voor een prémiddagslaapje en ik nestelde mij in de fauteuil met een goed boek. Die badkamertegels lopen immers nog steeds niet weg.

Amper drie bladzijden verder was ik toen twee zachte witte voetjes mijn aandacht trokken. Dexter was helemaal niet moe en wilde spelen. Mijn boek wipte ik daar graag voor aan de kant en bezielend ravotten we al snel balletje-koordje. Tobias fronste zijn wenkbrauwen, duidelijk gestoord in zijn hazenslaapje, maar dat deerde ons Dextertje niet. Hij liep, frieterde, spurtte, miauwde, koerste, sprong en smurfte zich de longen uit zijn lijfje en ik bleef maar balletjes duwen. Voor Felix ging het er net iets te wild aan toe denk ik, want die kidnapte de gele sloormuis en trok er mee naar de veiligheid van de slaapkamer. Na wat ongeveer een kwartier zal geweest zijn, begon het enthousiasme in minimans’ pootjes duidelijk te verzwakken maar de blik in zijn oogjes nog niet. Hij wilde nog wel maar de moeheid begon staag toe te slaan.

“Hij liep, frieterde, spurtte, miauwde, koerste, sprong en smurfte zich de longen uit zijn lijfje en ik bleef maar balletjes duwen…”

Frietelke

Het arme drummeltje was aan het einde van zijn Latijn. Teder plukte ik hem op mijn schoot met bal en al. Hij was echt moe, want anders zou hij daar blijven liggen zijn met zijn rollend speelgoed. Hij pleegde nog enkele pogingen om terug ten volle van start te gaan, maar de krachten waren eventjes op vrees ik. Enkele tellen later was hij uit. Toen lag hij daar, zijn anders zo ontroerend vlekkeloze witte buikje lag er opeens zwaar ademend bij. Vertederd streelde ik hem en voerde een gesprek dat woorden overbodig maakte. Nog een half uur hadden we voor ik moest vertrekken, maar dat half uur ben ik lekker bij mijn frietelke blijven zitten tot ik dan met een boterham in de mond naar mijn verplichting trok. Maar het was het meer dan waard. Zulke quality-time is trouwens veel goedkoper en gezonder dan een chill-pil.